Faxi - 01.02.1990, Blaðsíða 12

■ú
SKÓLAR
Á
SUÐUR-
NESJUM
urinn fékk aldrei neinn styrk vegna
stofnkostnaðarins, en hins vegar
var sveitarfélagið styrkt vegna
rekstrarkostnaðar bílsins.
í einni slíkri styrkbeiðni til
kennslumálaráðuneytisins segir
fræðslustjóri:
„Þessi tiiraun með skólabílana
hefur gefist vel. Ég er viss um að
í framtíðinni verða mörg skóla-
hverfi, sem leysa vandkvæði sín
í skólabyggingarmálum og
skólasókn með því að hafa
skólabíl."
í bréfi sínu til fræðslustjórans í
Reykjavík (dagsett þann 4. desemb-
er 1945) fór oddviti Vatnsleysu-
strandarhr., Jón G. Benediktsson,
fram á að fá endurgreiddan hluta af
þeim kostnaði sem hreppurinn
hafði haft af skólabílum. í bréfi sínu
segir hann meðal annars:
„Þar sem þetta er nýr útgjalda-
liður fyrir hreppinn við skóla-
haldið, og þessi nýbreytni við
skólahaldið var gerð í samráði
við yður, að nokkru leyti í til-
raunaskyni fyrir barnaskóla yfir-
leitt sem líkt er ástatt með og
skólann hér, þá væntum við að
hreppurinn fái ofangreindan
kostnað (innsk. en hann var alls
kr. 8.348.36) fyrir árið 1944 end-
urgreiddan að verulegu leiti.“
Þess má geta að málaleitan þess-
ari var svarað með 3000 króna
framlagi ríkissjóðs,
„sem samsvara sem næst laun-
um ráðskonu sem mundi hafa
þurft að hafa við skólann, ef
hann hefði verið rekinn sem
heimavistarskóli."
Skólaárið 1946—’47 var Jón H.
Kristjánsson settur kennari við
Brunnastaðaskóla. Jafnframt tók
hann að sér skólaaksturinn.
Á fundi sínum 12. febr. 1947
ákvað skólanefndin að óska eftir því
að hann yrði skipaður kennari þar
eftirleiðis, þar sem hann, skólastjóri
og skólanefnd töldu fulla þörf fyrir
tvo kennara. Á sama fundi ákvað
skólanefndin að senda viðskipta-
ráði eftirfarandi beiðni:
„Skóianefnd Vatnsleysustrandar
leyfir sér hér með að fara þess á
Hildur Runólfsdóttir, formaóur for-
eldrafélags Stóru-Vogaskóla.
leit við háttvirt viðskiptaráð, að
það veiti við fyrstu hentugleika
kennara Jóni H. Kristjánssyni
innflutnings- og gjaldeyrisleyfi
fyrir sex manna amerískri fólks-
bifreið, sem notuð verði til flutn-
inga á skólabörnum í Vatns-
leysustrandarskólahverfi."
Ástæður fyrir beiðninni voru:
1. Að í fjögur ár hafði verið notast
við gamlar bifreiðar, sem reynst
höfðu ófullnægjandi.
2. Skólanefndin taldi eðlilegt að bif-
reiðin væri í eign kennara þar
sem hann var ákveðinn í að vera
þar næstu ár. Hann var tilbúinn til
að sjá um skólaakstur og auk þess
þyrfti hann að fara langa leið til
og frá heimili og skóla, en hús-
næði var ekki fyrir hendi nærri
skólahúsinu.
Leyfið fékkst, Jón keypti sér
„drossíu" sem gekk undir nafninu
„Svarta María" og hann sá um skóla-
aksturinn næstu tvö ár.
Haustið 1952 tók Jón að sér akst-
urinn að nýju og sá um hann allt til
haustsins 1960. í fjarveru Jóns
höfðu þeir Pétur Jónsson og Hlöð-
ver Kristinsson séð um aksturinn.
Á fundi skólanefndar 24. maí
1960 tilkynnti Jón H. að hann
mundi ekki leggja fram bifreið til
skólaaksturs næsta skólaár. Þá var
oddvita falið að kanna möguleika á
að kaupa bifreið, sem og var gert.
Bifreiðin sem keypt var, var Volks-
wagen rúgbrauð árgerð 1959. Þar
sem enginn bílstjóri var til staðar,
var ákveðið að Pétur Jónsson odd-
viti og Gunnlaugur Jónsson skóla-
stjóri skiptu með sér akstrinum eftir
nánara samkomulagi. Frá 1961 til
1972 sáu þeir Hafsteinn Snæland,
Hlöðver Kristinsson og Haukur
Guðmundsson um skólaaksturinn,
en þeir voru allir búsettir á Vatns-
leysuströnd. Frá 1972 og til þessa
dags hefur Kópur Z. Kjartansson,
bifreiðarstjóri Hraunbæ 88, séð um
aksturinn með miklum ágætum að
sögn heimamanna.
Stóru-Vogaskóli
Árið 1979 er tekið í notkun nýtt
skólahús á Vatnsleysuströnd sem
hlýtur nafnið Stóru-Vogaskóli.
í 4. tbl. Faxa frá 1979 rekur Hreinn
Ásgrímsson skólastjóri bygginga-
sögu Stóru-Vogaskóla og kemur þá
m.a. fram að skólinn hafi fyrst kom-
ist á blað á fjárlögum 1974. Þetta
sama ár var Arkitektastofunni sf.
falið að teikna húsið og Hönnun hf.
fengin til að annast alla verklega
þætti. Arkitektarnir lögðu fram
frumteikningar í október, sem end-
aniega voru samþykktar síðari hluta
ársins 1975, en þá höfðu verið gerð-
ar á þeim ýmsar breytingar. 5. maí
1976 hófust verklegar framkvæmd-
ir með því að Jón H. Kristjánsson,
kennari við Brunnastaðaskóla og
fyrrum skólastjóri, tók fyrstu skóflu-
stunguna. Á þessu sama ári var lok-
ið við jarðvegsgröft, sökklar steyptir
og grunnur fylltur. Árið 1977 var
gólfplata steypt ásamt útveggjum
og árið eftir var húsið fokhelt.
Flatarmál hússins er um 620 m2
og er gert ráð fyrir því að seinna
vérði byggt við það önnur álma í
vestur. 5 kennslustofur eru í húsinu
og er sú minnsta rúmlega 40 m2 en
sú stærsta 70 m2. Bókasafn er í hús-
inu og er það rúmlega 300 m2. Sök-
um þess að nemendafjöldi jókst
verulega frá því að skólinn var
teiknaður, fékk byggingarnefnd
skólans samþykktar ýmsar breyt-
ingar á húsinu til bráðabirgða. Þær
miða flestar að því að auka kennslu-
rými. I því sambandi má nefna að
búin var til kennslustofa úr þremur
litlum herbergjum sem nota átti til
annarra nota. Einnig er lessalur
bókasafnsins notaður sem tvær
kennslustofur með því að setja upp
millihurðir.
Eftirtaldir aðilar höfðu með bygg-
ingarframkvæmd skólans að gera:
1. Arkitektastofan sf. teiknaði og
skipulagði húsið.
2. Hönnun hf. sá um verkfræðilega
þætti.
3. Rafteikning sf. teiknaði raflagnir.
4. Byggingameistarar skólans voru:
Skúli Magnússon húsasmíða-
meistari, Finnbogi Rútur Guð-
mundsson var múrarameistari og
Hafsteinn Einarsson sá um múr-
verkið.
5. Rafvirkjameistari var Friðrik
Björnsson.
6. Pípulagningarmeistari var Guð-
björn Ásbjörnsson.

$
SAMVINNUBANKI
ÍSLANDS HF.
44 FAXI