Faxi - 01.05.1990, Blaðsíða 17

I framhaldi aö fengnu samþykki
bæjarstjórnar sendi fræðsluráðið
frá sér eftirfarandi tilkynningu 29.
maí 1952 sem birtist í blöðum og
lesin var í útvarpi:
Tilkynning frá fræðsluráði
Keflavíkur.
Gagnfræðaskóli hefur verið
stofnaður í Keflavík og tekur til
starfa í haust. Þeir nemendur, sem
lokið hafa skyldunámi (unglinga-
prófi) en hafa í hyggju að stunda
nám í skólanum næsta vetur,
sendi umsóknir sínar til fræðslu-
ráðs Keflavíkur (c/o Guðni Guð-
leifsson, Hafnargötu 63) fyrir 1.
júlí n.k.
Þá var einnig auglýst eftir skóla-
stjóra og kennurum.
Á fundi fræðsluráðs 11. júlí er
upplýst að þegar hafi borist 19
umsóknir um skólavist á komandi
skólaári. Sex manns höföu sent
inn umsóknir um skólastjóra-
stööu, en einn af þeim dró um-
sókn sína til baka. Fræðsluráð
samþykkti að mæla með Rögn-
valdi J. Sæmundssyni og var hann
ráðinn skólastjóri. Kom það í hans
hlut að móta starf hins nýja skóla
og er það samdóma álit manna að
það starf hafi Rögnvaldi tekist
með miklum sóma, enda liðu ekki
mörg ár þar til skólinn hafði unnið
sér gott og traust álit hjá þeim
menntastofnunum , sem tóku við
nemendum frá skólanum.
Allmargar umsóknir bárust um
kennarastööur og var samþykkt
að mæla með eftirtöldum mönn-
um: Bjarna F. Halldórssyni,
Kristni Sigurðssyni og Sigurjóni
Jóhannessyni og voru þeir ráðnir
að skólanum.
Fræðsluráð ítrekar enn að end-
urbætur á gamla skólahúsnæðinu
yrðu þegar hafnar svo kennsla
gæti farið fram í húsinu strax um
haustið 1952.
í upphafi skólaársins 1952—53
hafði lítið sem ekkert verið hafist
handa með lagfærinu á gamla
skólanum svo hinn nýstofnaði
skóli varð að leita á náðir barna-
skólans með húsnæði. Fleiri skól-
ar höfðu augastað á húsnæði þar
s.s. iðnskólinn, en hann var einnig
í miklum húsnæðisvandræðum.
Rétt er að geta þess hér, þar sem
svo oft er vísað í fundargerðir
fræðsluráðs, að þegar Gagnfræða-
skólinn í Keflavík hóf starfsemi
sína voru eftirtaldir menn í
fræðsluráði Keflavíkur:
Guðni Guðleifsson verslunar-
maður, formaður, Þorgrímur St.
Eyjólfsson kaupmaður, Karl G.
MINNING
Sverrir Júliusson
útgeröarmaður
Fœddur 12. október 1912 Dóinn 30. apríl 1990
Föstudaginn 11. maí s.l. var
Sverrir Júlíusson jarðsunginn
frá Bústaðakirkju í Reykjavík að
viðstöddu miklu fjölmenni,
prestur var séra Pálmi Matthías-
son, sóknarprestur.
Sverrir var fæddur í Keflavík,
sonur hjónana Júlíusar Björns-
sonar sjómanns og Sigríðar
Sverrínu Sveinsdóttur. Sigríður
var seinni kona Júlíusar. Þau
bjuggu allan sinn búskap í Kefla-
vík og áttu þau sex börn sem ól-
ust upp hjá þeim, einnig ólst upp
hjá þeim María dóttir Júlíusar,
áður átti Júlíus fjóra syni. Af
systkinahópnum eru á lífi Lára
gift Helga Jónssyni og María gift
Guðmundi í. Olafssyni báðar
búa þær hér í Keflavík.
Börn Sverris eru 11. Þar af eru
tveir synir látnir. Fyrri kona
Sverris var Ágústa Kristín
Ágústsdóttir búsett hér í Kefla-
vík, þau slitu samvistum. Síðari
kona Sverris var Ingibjörg Þor-
valdsdóttir frá Þóroddsstöðum í
Hrútafirði og lifir hún mann
sinn.
Sverrir byrjaði snemma að
vinna eins og þá var háttur ung-
linga á sumrin við þurrkun á
saltfiski. 10 ára gamall varð
hann sendill á símstöðinni hjá
Axeli Muller sem þá var sím-
stjóri í Keflavík.
1928 var starf símstjóra aug-
lýst laust, auk Sverris sóttu fleiri
um starfið allt liið ágætasta fólk.
1. október um haustið var
Sverrir ráðinn símstöðvarstjóri
og fékk einróma meðmæli allra
sveitarstjórnarmanna. Þá var
hann aðeins 16 ára, ófjárráða
unglingur og varð því að fá
ábyrgðarmann fyrir sig þar til
hann næði aldri.
Starfi símstöðvarstjóra gegndi
hann til ársins 1940 eða í tæp 12
ár. Á þessum áratug kynntist ég
Sverri Júlíussyni bæði í Ung-
mennafélaginu og Góðtempl-
arareglu bæði þessi félög hafa á
stefnuskrá sinni mjög merkar
hugsjónir, sem Sverrir átti sam-
leið með, var hann valinn til for-
ustu í þeim báðum og vann fyrir
þau af miklum áhuga og dugn-
aði meðan hann bjó í Keflavík.
Félagshyggja Sverris mótaðist
af starfi hans í þessum merku fé-
lagssamtökum og gætti áhrifa
þeirra í fari hans æ síðan á lífs-
leiðinni.
Átján ára tók hann að sér að
hafa bókhald fyrir ýmsa báta
sem gerðir voru út frá Keflavík,
kynntist hann þá rekstri útgerð-
ar og fiskvinnslu.sem varð hans
aðal starf á lífsleiðinni ásamt
hinum miklu félagsstörfum.
Sverrir varð fyrsti formaður Vél-
bátatryggingarfélags í Keflavík
sem stofnað var 1936 og gegndi
því starfi þar til hann flutti frá
Keflavík. 1940 er hann ráðinn
framkvæmdastjóri fyrir útgerð-
arfélagið Garð h/f, Sandgerði.
Tveimur árum síðar var hann
ásamt öðrum stofnandi að Hrað-
frystistöð Keflavíkur og gerðist
framkvæmdastjóri hennar.
1944 er Sverrir kosinn formað-
ur Landssambands íslenskra Út-
vegsmanna, sem þá starfaði í
tveimur deildum, önnur fyrir
togara og hin fyrir vélbáta. 1945
flutti hann til Reykjavíkur og átti
þar heima síðan.
Sverri Júlíussyni voru falin
mörg trúnaðarstörf fyrir sjávar-
útveginn, enda vel til forustu
fallinn aðgætinn og traustvekj-
andi, hafði mjög góða yfirsýn
um alla þætti sjávarútvegs, bæði
í félagsmálum, rekstri útgerðar
og fiskvinnslu. Formaður Lands-
sambands ísl. Útvegsmanna var
hann í 26 ár eða til 1970, þá for-
stjóri Fiskveiðasjóðs íslands í 12
ár. Með þessum mikilverðu
störfum í þágu sjávarútvegsins
voru honum falin mörg önnur
vandasöm störf. Hann var Al-
þingismaður fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn í Reykjaneskjördæmi
frá 1963-1971 sat í bankaráði
Landsbankans og síðar í banka-
ráði Seðlabankans þar af for-
maður í 2 ár. Var forstjóri Verð-
lagsráð Sjávarútvegsins
1961-1963, og í ótal fleiri stjórn-
um og nefndum á vegum sjávar-
útvegsmála. Með öllum þessum
störfum var Sverrir einnig með
rekstur í útgerð og fiskvinnslu á
ýmsum stöðum á landinu, og
var þátttakandi í sumum þeirra
til æviloka. Öll störf sem hann
tók að sér voru unnin með mik-
illi trúmennsku og hyggindum,
enda reglusemi höfð í fyrirrúmi.
Kynni okkar Sverris sem hóf-
ust í Ungmennafélaginu og Góð-
templarareglunni héldust alla
ævi. Við vorum vinir, öll okkar
samskipti voru háð áhrifum frá
því samstarfi.
Við Sverrir rákum útgerðarfé-
lag saman í 16 ár. Okkar sam-
starf á því sviði var mjög gott og
ég sótti oft ráð til hans sem
reyndust mér vel.
Nú er þessi góði vinur kvadd-
ur með þakklæti og trega. Minn-
ingar um góðan dreng gleymast
ekki.
Við hjónin sendum frú Ingi-
björgu og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Margeir Jónsson.
FAXI 145