Borgin - 01.01.1933, Qupperneq 6

Jól á útskerjum
Á hrjóstrugu og eyðilegu
Skaganesinu stendur lágreist sjó-
mannskot og hýður birginn
byrstum íshafs-stormunum. —
Rauðmáluð sjóhúð og mókofi
standa þar líka, og eru tilsýnd-
ar eins og hálf króknaðir krypl-
ingar, sem eru að leita skjóls
á milli fjöruklettanna.
Það er veðrasamt á Skaga-
nesinu, og í norðan og vestan-
stormum, er þar ákaflega hættu-
leg lending.
Sker og grynningar skjóta
upp kolsvörtum, egg-hvössum
kömbum, og í aftaka-veðrum
brýtur á tíu faðma dýpi, í sund-
inu þar sem það er mjóst. Þeg-
ar íshafsstraumarnir hamast
sem ákafast, grunnbrotin freyða
eins og fossar og særokið þyrl-
ast hátt á land upp, eins og
blindhríðar-bylur, — þá þarf
bæði líjarlc og snarræði til þess
að stýra báti klaklaust í gegn-
um örmjótt sundið. — —
Aðl'angadagskvöld. óveður og
koldimma. Himininn liangir yf-
ir hafinu eins og grár og sjó-
blautur stakkur og um hann
þjóta skýin, eins og ferlegar
flygsur. Sjórinn og þungir regn-
dropar skella á haffletinum.
Inni í lágreistu kotinu á Skaga-
nesinu logar á ósandi olíu-
Jampa. AIl er þar hvít-þvegið
og lagað fyrir Iiálíðina. Mið-
aldra kona stendur lijá ofninum
Eftir Edvarn Welle-Strand
og er að liella á kaffikönnu, en
við borðið situr drengur og er
að lesa í bók. Þegar gamla út-
skorna veggklukkan slær sjö,
leggur drengurinn frá sjer bók-
ina og gengur út að gluggan-
um. Hann stendur þar lengi og
skygnist út eftir firðinum.
Konan setur kaffibolla á
borðið.
Þú skalt nú drekka kaffið,
Ólafur, — svo skygnist þú eft-
ir bátnum á eftir, segir hún. Jeg
er nýbúin að líta út, en kom
ekki auga á hann. —
Ertu hrædd um þá, pabba og
Óla, mamma?
Nei, ekki get jeg eiginlega
sagt það. Þeir liafa svo oft áð-
ur verið á sjó í verra veðri. En
það er útlit til þess að hann
verði úrillur í nótt. Bara að þeir
komist inn í fjörðinn áður en
liann herðir meira á sjer.
Hún tekur prjóna og sest á
mókassann. Gamall, grár kött-
ur nuddar sjer flýrulega við
l'ætur hennar.
Stormurinn ágerist. Hann
lcemur ýlfrandi utan af hafinu,
í kröppum og snörpum hviðum,
sem hrista kotið svo að alt leik-
ur þar á reiðiskjálfi, og brimið
freyðir um fjöruna með drun-
um og braki.
Drengurinn gengur aftur út
að glugganum. Særokið lemur
4