Borgin - 01.01.1933, Qupperneq 60

<1. þann trúnaðarstarfa á liendi
fyrir Leikfjelagið að lrlása ú’t
blöðrnr þær eða „ballóna“, sem
dreyft var fyrir leikhúsgestina
ng sem gerðn svo niikla „lnkkn“
hjá almenningi. Haraldur hafði
lófað injer því að mynd af mjer
skvldi birtast i blöðunum þá er
jtg liefði blásið upp 1000 þús-
Menn bíða —
Þan'nig er lifið; — hienn bíða"!
Menn em altaf -að bíða eftir ein-
bverju. Menn bíða eftir strætis-
vagninum, eftir tirjefi, eftir vin-
stiilku sinni, eftir betra veðri.
Menn bíða eftir morgunkaffinu,
eftir miðdegisverðinum, eftir að
vinnutimanum Ijúki, eftir að ,,Borg-
iii" komi út.
Kaijpmenn biða eftir viðskifta-
inijnnum, rithöfundar eftir ritlaun-
um, fjármátamenn bíða eftir láns-
trausti. Altir eru að biða eftir pen-
ingum! Og. komi . það, sem menn
biða eftir, tak'á menn að biða eft-
ir einhverju öðru, sem þegar hef-
ir vakið eftirvæntingu þeirra. Þvi
venjulega bíðum við margs i einu,
þó við biðum einhvers sjerstaks
fyrst og fremst þangað til að við
höfum öðlast það, eða við höfum
mist vonina um það fyrir fult .og
alt.
:— Því það keniur ekki yfir okk-
ur það augnablik að við bíðum
ekki einhvers. Og það er ekki til
sá maðiir, sem ekki vænti sjer ein-
bvers. Börnin biða eftir skóla-
frídöguin, afmætisdögúm og jólum,
stúlkur bíða liess, að menn játi
þeim ást sína, gift fólk bíður eftir
búsnæði, vinnukonum og hjóna-
itnd — blöðrur! Jeg tók á öllu
minu andriki og bljes. — Þús-
und blöðrur fullar af loftanda
böfðu svifið út um salinn, -
en ekki kom myndin! Jeg tók
mjer þetta auðvitað nærri, —
en lijelt þó áfram að blása.
Emma.
skilnaði. Eml>ættismenn bíða eftir
launauppbót og ]>eir sem hafa feng-!
ið launauppbót , bíða eftir bærri
bunauppbót.
Og enn fleiri bíða! Það eru lækn-
arnir, sem bíða eftir sjúklingum,
sjúklingar, sem bíða eftir lækni.
Kolakaupinenn bíða með óþreyju
eftir vetrinum, íssalarnir eftir sumr-
inu. Listamenn bíða eftir þvi að
andinn komi yfir þá, leikbússtjórar
biða eftir leikhúsgestum, hótelgest-
ir eftir þjónum og þjónar eftir
drykkjapeningum. Þeir, sem hafa
hátt vátrygt, bíðá éftir cldsvoða,
þeir, sem hafa lágt vátrygt, biða eft-
ir brunaliðinu.
Og þó keniur ]>að stundum yfir
menn nð þeir myndu kjósa sjer að
vera komnir á eyðiey þar sem einsk-
is af þessu er að leita og einskis
er að bíða. Þar sem mennirnir
geta rjett hendina út eftir ávöxt-
unum, geta baðað sig í sólskininu
við ströndina — og biðið! Biðið
þess að skip komi af hafi og flytji
þá til baka, ]>aðan sem þeir koma,
yfir i veröld hinnar eilifu biðar.
58