Ármann - 01.11.1937, Síða 23

Á R M A N N
legur að þessu sinni. Sýningin fór fram i geysi-
stórum sal og var þar allmargt áhorfenda, sem létu
mikla hrifningu í ljós. I Hannover skoðuðum við'
m. a. Giinther Wagner verksmiðjuna, sem fram-
leiðir Pelikan-blekið. Nú var haldið til smábæjar,
sem Baden Oeyenhausen heitir. í þeim bæ er mikið
af heilsubrunnum og sækja sjúklingar þangað unn-
vörpum til að fá bætur meina sinna. Sýning okkar
var þar ágætlega sótt og mjög vel tekið.
Nú fara áfangarnir að gerast stuttir. Þvi klukku-
tima eftir að við förum írá Baden Oeyenhausen
erum við komnir til Bielefeld. Þar dvöldum við í
3 daga og héldum 2 sýningar, sem báðar voru mjög
vel sóttar. Bielefeld, sem hefir ca. 90.000 íbúa, ligg-
ur i mjög íögru umhverfi. Þar hittum við Þorstein
Jósefsson rithöfund og 9 islenskar stúlkur. Voru
allir ánægðir með þá samfundi, nema Þorsteinn, og
hver skyldi lá honum það. Á leiðinni frá Bielefeld
til Jena, sem var næsti sýningarstaður, komum við
í Eisenach og skoðuðum þar hinn fornfræga kast-
ala Wartburg. Þar var Lúther fangi i 10 mánuði.
1 Jena bjó íslándsvinurinn Eugen Diederich. Hafði
hann látið draga islenska fánann við hún á húsi
sinu, er hann frétti um komu okkar. Bauð hann okk-
ur til tedrykkju á heimili sínu og sýndi okkur siðan
hókaforlag sitt. í Jena er aðalsetur Zeiss verksmiðj-
unnar og auðvitað skoðuðum við hana i krók og
kring. Um helmingur hæjarbúa kvað lifa að ein-
hverju leyti á verksmiðju þessari Meðal margs ann-
ars, sem Jena hafði upp á að l)jóða var hnattsjá
(Planetarium), þar sem menn innan fjögurra
veggja gátu fylgst með gangi himintunglanna. Tvo
íslenska stúdenta hittum við hér, Jón Auðuns (nú
prestur) og Jens Jóhannesson (læknir). Áður en við
skildum við Jena, tókum við lagið á aðaltorginu.
Þykir það sjálfsagt að útlendir flokkar, sem þang-
að koma, láti heyra til sín þar.
Næst var haldið til Magdeburg, sem er allstór
horg með um 300.000 íbúum. Um þetta leyti voru
miklar íþróttasýningar í horginni og lenti sýning
okkar þar inn i, sem einn hlekkur i stórri keðju. Hér
fengum við hellirigningu, og var það i annað skifti
frá þvi förin hófst, að dropi kom úr lofti, annars
altaf sólskin og blíðviðri. Þann 2. október komum
við til Leipzig, en þar gat ekkert orðið úr sýningu
og héldum við því brátt þaðan til Dresden, sem er
einhver fegursta horgin, sem við komum í. Við
1/
vorum svo heppnir, að um sama leyti og við vor-
um í Dresden, gisti borgina einn af stærstu um-
ferðacirkusum Evrópu og ennfremúr Don Kósakka-
kórinn. Þótti okkur mjög mikið til hvorutveggja
koma, en þó flestum meira til hins síðarnefnda.
Þrátt fyrir það, að Dresdenbúar höfðu svona góð
skemtiatriði i borginni, þá sóttu þeir sýningu okk-
ar ágætlega. Eftir að hafa skoðað hinn fagra bæ
lá leið okkar til Núrnberg. Þar höfðum við 2 sýn-
ingar. í Núrnberg var þá stærsti íþróttaleikvangur
Þýskalands og um leið sá fullkomnasti. Rúmaði hann
60.000 áhorfendur. Næst var haldið til Trier. Sú
borg liggur á frjósömum stað við ána Mosel. Tri-
eringar gerðu sýningu okkar mjög hátiðlega. Létu
þeir karlakór syngja og lúðrasveit lögreglunnar þeyta
lúðra sína á undan sýningunni, en að henni lokinni
var okkur færður blómvöndur frá fimleikassambandi
borgarinnar.
Nú lögðum við lykkju á leið okkar og skrupp-
um yfir landamærin, til Frakklands. Þar var þó
engin sýning, heldur aðallega farið fyrir forvitnis-
sakir. Ókum við nú í stórum bílum gegnum Lux-
emburg og komum til Verdun eftir 6 klst. ferð.
Dvöldum við þar all-lengi og skoðuðum þenna stað,
sem varð svo frægur i heimsstyrjöldinni. Þó 11 ár
væru liðin frá því að vopnahléð var samið, mátti
þó sjá margar minjar uin þann hildarleik, sem þar
hafði verið háður. Um kvöldið komum við aftur
til Trier eftir einn allra viðburðarikasta dag ferð-
arinnar. Næsti sýningarstaður var Bonn. Hún ligg-
ur á einkarfögrum stað við ána Rín. Meðan við
dvöldum í Bonn fórum við í nokkra klukkutíma
siglingu upp eftir Rín, og var útsýnið á báða bóga
heillandi fagurt. Frá Bonn var haldið til Cleve, sem
er smábær nálægt landainærum Þýskalands og Hol-
lands. Þar fóru fram 2 sýningar og var sú fyrri
eingöngu fyrir skólafólk. I Cleve vorurn við aðeins
'i dag um kyrt og fórum þaðan til Múlheim, sem
er verksmiðjubær í Ruhr-héraðinu. Þar eru Stin-
nes-verksmiðjurnar alkunnu. Á sýningunni hér skeði
það, að þegar þeir Sig. Thorarensen og Þorsteinn
Kristjánsson háðu síðustu bændaglhnuna, þá brast
leiksviðið undan fótum þeirra, en þeir komu báðir
standandi niður, eins og íþróttamönnum sæmir, og
sakaði hvergi. en áhorfendur urðu skelkaðir, þar til
þeir höfðu gengið úr skugga um að báðir voru
heilir. Þann 18. okt. var Múlheiin kvödd og sama
7