Morgunn - 01.12.1968, Blaðsíða 12

90
M O R G U N N
mjög leiðinlega á mig, að nokkrir miðlar, sem ég hef kynnzt,
einkum á Norðurlöndum, hafa í einhvers konar undarlegu
ástandi iagt á það megináherzlu, að predika endurholdgun-
artrú, en gátu ekkert sagt, sem bar í sér nokkra sönnun
fyrir því, að þarna væri um samband við annan heim að
ræða, ekki líkur, hvað þá sönnun.
Þarna var á ferðinni sá ,,vulgær“-spíritismi, sem séra
Haraldur varaði sterklega við í sínu ágæta erindi á Trú-
málaviku Stúdentafélagsins á sínum tíma.
Kona, sem taldi það hlutverk sitt eða köllunarverk að
stai’fa í þessum anda, kom til Einars H. Kvarans, féll í ein-
hvers konar dá og talaði lengi, flutti ,,háfleygt“ mál um lífið
og tilveruna. Frú Kvaran spurði mann sinn, er konan var
farin, hvernig honum hefði litizt á. Hann svaraði: ,,Þú þarft
ekki að spyrja um það. Þú veizt, að svona ,,uppástönd“ fara
erindisleysu til mín“.
Ég vildi óska S.R.F.f. þess, að sá andi svifi ævinlega yfir
vötnum þess, sem þeir séra Haraldur og Einar H. Kvaran
vöktu.
Að sjálfsögðu á ég ekki við það, að félagið eigi að staðna
og binda sig við hugmyndir frumherjanna um allar leiðir að
markmiðinu. Engan veginn svo.
Síðan félagið var stofnað fyrir fimmtíu árum hefur mikið
vatn runnið til sjávar. Sálarfræðin, einkum djúpsálarfræðin
og hin svonefnda parapsychologie, hafa leitt margt það í ljós
um sálarlífið og tjáningar þess, sem frumherjarnir þekktu
ekki fyrir fimmtíu árum. Mér dettur ekki í hug, að þeir
hefðu sömu skoðanir i dag á öllum sálrænum fyr'irbrigðum
og þeir höfðu fyrir hálfri öld. Ég held ekki, að i dag myndu
þeir meta sannanagildið fyrir framhaldslifi nákvæmlega
eins og þeir gerðu fyrir 50 árum. Sitthvað það, sem ég hafði
tilhneigingu til að telja til ,,sannana“, er ég kynntist málinu
fyrst, lít ég nú öðrum augum og tel nú aðrar skýringartil-
gátur koma fyllilega eins til greina.
En þann grundvöll, sem þeir lögðu, séra Haraldur Níels-
son og Einar H. Kvaran, tel ég eigi að vera grundvöllur