Morgunn - 01.12.1968, Qupperneq 33

MORGUNN
111
Haralds Níelssonar á hundrað ára afmæli hans. Eg átti því
láni að fagna að fá að kynnast honum fáum árum seinna og
eiga hann að kennara og vini. Eg fékk margoft að hlusta á
hann bæði í predikunarstóli fríkirkjunnar í Reykjavik og í
kennarastóli guðfræðideildar Háskólans. — Enginn þeirra
mörgu ágætu manna, sem eg hef borið gæfu til að kynnast
á lifsleiðinni, hefur haft sterkari áhrif á mig en hann, né er
mér minnisstæðari. Og þó voru okkar kynni í raun og veru
stutt, aðeins þau fáu ár, sem eg var í guðfræðideildinni. Þeg-
ar að loknu námi gerðist eg prestur norður í Þingeyjarsýslu
og síðar á Seyðisfirði. Eg átti þess aldrei kost að hitta hann
eftir það hérna megin tjaldsins. Hann andaðist fáum árum
síðar hinn 12. marz 1928, aðeins tæplega sextugur að aldri.
Töluð orð gleymast. En áhrif þeirra geymast og vara.
•fafnvel hið ritaða mál og það, sem prentað er á bókum
fyrnist og er lesið af fám, þegar langar stundir líða. Við
Hfum heldur ekki á orðunum né bókstafnum. Þetta eru um-
búðir, sem heyra tímanum til og eru honum háðar. Það er
kjarninn, hinn lifandi og lifgandi kraftur og áhrif orðanna
ó þann, sem þau heyra eða les, sem öllu skiptir. Það er þetta,
sem varir og ber ávöxt. Orðið, bókstafurinn, hversu ágætt
sem þetta er, getur aldrei fullnægt vaxtarþrá andans til
'engdar. Dýrkun þess leiðir til stöðnunar og stöðnunin til
dauða. Þetta var engum ljósara en prófessor Haraldi Níels-
sVni. Hann trúði því og var sjáifur lifandi sönnun þess, að
það er andinn, sem lífgar.
Mér þykir vænt um bækur prófessors Haraldar Níelsson-
Hr og dái þá auðlegð og snilld, sem þar er að finna, en mér
þykir mikiu vænna um hann sjálfan. Vissulega er það mikið
þakkarefni, að margar hans ágætustu ræður og erindi voru
’á'ituð á blað“ og geymast á bókum komandi kynslóðum. En
Gg er þó miklu þakklátari fyrir það, að hann var gæddur
þeim lifandi töfrum og krafti andans, að geta, „rist þær í
hjörtu“ þeirra, sem á hann hlýddu.
IJess vegna verða áhrif hans á samtið sína, áhrif hans á