Morgunn - 01.06.1985, Síða 63

út og var ritstjóri kvennablaðsins, The Woman’s Signal í
Chicago. Eftir að hún andaðist virtist hún geta stýrt hendi
hans til ósjálfráðrar skriftar og komu fram svo mörg og
mikilvæg sönnunargögn í þessum ritum, að W. T. Stead
taldi, mörgum til mikillar undrunar, ekki annað verjandi
en að gefa þau út í bókarformi.
Koma hér örfáar lýingar úr bókinni um dauðann og
endurvökun annars heims eins og hún lýsir henni. — En
hér verður að sjálfsögðu að stikla á stói’u vegna tímans,
og þannig aðeins um sundurlaus brot að ræða.
Um dauða sinn segir Júlía í bréfi stíluðu til vinkonu
hennar: „Þegar ég skildi við ... hélzt þú að ég væri farin
frá þér fyrir fullt og allt. En ég hefi aldrei verið jafn-nærri
þér og síðan ég dó. — Ég fann, að ég var orðin laus við
líkamann. ... Ég stóð rétt við rúmið, þar sem líkami minn
lá; og sá allt í herberginu. Það var þjáningarlaust fyrir
mig að ,,deyja“; ég fann aðeins tii mikillar rósemi og
friðar. ... 1 fyrstu var þar enginn nema ég og líkaminn,
sem ég hafði verið í. . . . Þá sá ég að ég var komin yfir um.
Þá fannst mér eins og rík, hlý ljósalda væri komin inn
í herbergið, og ég sá engil. Hún — mér fannst þetta í fyrstu
vera kvennavera — kom til mín og mælti:
,,Ég er send til þess að kenna þér lögmál hins nýja lífs.“
Ég leit við og hún snart mig blíðlega og mælti: „Við
verðum að fara.“
Ég fór þá frá hinum látna líkama mínum, út úr herberg-
inu og húsinu. . . . Við liðum um loftið, þar til við komum
Þangað, er við mættum vinum, sem farið höfðu yfir um á
undan mér.“ — Síðan nefnir hún nöfn nokkurra vina og
greinir frá að þeir hafi frætt sig um margt og sagt sér að
hún yrði að læra lögmál andaheimsins og reyna að gera
eins mikið gagn og henni væri unnt. En engillinn hefði
alltaf verið hjá sér og aðstoðað sig með skýringum. —
Líf vinanna þar væri mjög líkt og hér. . . . Þeir þurftu ekki
að vinna fyrir daglegu brauði, en hefðu samt nóg að
starfa.“ — Margt fleira segir hún í svipaða átt um þerta;
Morgtinn
61