Morgunn - 01.06.1985, Síða 68

skapi og við elskum, og fjarlægjumst Guð að sama skapi
sem við leggjum kærleikann undir höfuð. ... Sú sál sem
ekki elskar, er án Guðs, í myrkrinu fyrir utan. Eina leiðin
til að frelsa heiminn er að hella yfir hann kærleika." —
Þar segir á öðrum stað: „Gildi lundernisins verða menn að
sjá til að hægt sé að meta það réttilega . . . og það er frá-
munalega furðulegt, sem við sjáum hér. Við sjáum menn
eins og þeir eru . . . sjáum . . . eðli sálarinnar, og þá er lund-
ernið úrslitaatriðið. ... Þú getur naumast gert þér grein
fyrir þeirri breytingu að eiga þar heima, sem lundernið
eitt er að nokkru metið, en eignir, staða og starf kemur
ekki til greina.“
Þá segir einnig: „Enginn veit allt, nema hann, sem er
öllum æðri. Við erum ekki óskeikul, þótt við afklæðumst
líkamanum. Við sjáum margt, sem þið sjáið ekki. En við
erum að þokast áfram gegnum dimmuna inn í ljósið, gegn-
um vanþekkingu inn í þekkingu."
Og enn segir þar: „Stigmunur er í himnariki, og lægsta
stigið er æðra en hinar dásamlegustu sælusýnir (ykkar).
—... Við lifum í kærleika, sem er Guð, en þið lifið of
oft í þeirri eymd, sem er eðlileg afleiðing af fjarvist Guðs,
sem er kærleikur. — Samt er mikill kærleikur á jörðu, því
annars væri hún helvíti. Þetta er móðurkærleikur, syst-
kyna-, hjóna-, vina- og elskendakærleikur.... Þessar mynd-
ir kærleikans eru himnaríkisgeislar á jörðu. — Þetta læt
ég nægja úr bókinni Bréf til Júlíu.
1 bókinni „Margar vistarverur" eftir Dowding, lávarð,
er margt um heimana og sýnilegt umhverfi. — Hann byrjar
á að segja hugmynd sína um staðsetningu heimanna gagn-
vart jörðu: „lÉg vil hugsa mér jörðina sem miðdepil í mörg-
um hol-kúlum, sem stækki hver af annarri. Innsta kúlan
. . . að ummáli nokkurn veginn jöfn yfirborði jarðar. — .. •
Sérhvert þessara sviða (kúina) hefir sín þroskaeinkenni,
dálítið hærra en hið næsta fyrir neðan.“ — Fólk athugi í
þessu sambandi orð ritningarinnar: „Himnaríki er hið
innra með yður,“ — sem er merkilegt til íhugunar á móti.
66
morgunn