Morgunn - 01.06.1985, Síða 74

úti í rúminu verður vart aðgreint frá efniseindum vetn-
isins, sé sá leyndardómur að á því eigi vísindin enga skýr-
ingar, — nema að dulið afl sé að baki alls veruleikans,
sem á máli trúarinnar sé kallað Guð, — svo þeirra niður-
staða sé túlkuð í stuttu máli en þeir færa fram marg-
slungin rök fyrir þessum viðhorfum.
Og Swedenborg, sá mikli andi segir, Guð er kærleikur.
Hann birtist sem sól hins andlega heims og birtan og ylur-
inn frá henni er hin eina raunverulega orka og efni sem
til er í alverunni. — Og hið guðlæga er upphaf allra hluta.
— Og Guð skapaði alveruna til þess að til gætu orðið
himnaríki mannlegra sálna, sem fyrir Guði gæti birzt sem
einn maður er væri þess bær að skilja, meðtaka kærleika
og elsku Guðs, því kærleikurinn getur því aðeins orðið
sæll og notið unaðar að hann hafi einhvern mótpart til að
taka við og endurgjalda elskuna. En Guð er einn og þann-
ig er sköpunin afleiðing af eðli kærleikans, sem hjá Guði
er ótakmarkaður. 1 þessu stórkostlega sigurverki er hver
einstaklingur ómetanlegt verðmæti, því enginn er öðrum
líkur og því fleiri sem koma inn í himnaríki því meiri full-
komnun verður þar. Guð vill því að allir verði hólpnir af
sinni altæku elsku. — Eðli barnstrúarinnar hefir hann því
lagt í brjóst sérhverrar sálar, og ódáinsdraumur hvers
manns á því þennan gundvöll. Spurningin er því hvort þessi
draumur á ekki fullan rétt á sér?
72
MORGUNN