Útvarpstíðindi - 27.09.1943, Blaðsíða 7

Nýtt rit hefur göngu sína á vegum
Útvarpstíðinda og fá kaupendur þess
það með kostakjörum.
Fyrstu beftin flytja Islenzkuerindi
Björns Sigfússonar magister, Ferðaþœtti
Guðmundar Thoroddsens prófessors, Frá Vin til Versala eftir Sverri Kristjáns-
son sagnfrœðing, og Indversk trúarbrögð eftir séra Sigurbjörn Einarsson.
Oí't hefur þeim tilmælum verið
beint til aðstendenda Utvarpstíð-
inda, bréflega, munnlega og á
prenti,- að þeir hæfust handa um
birtingu ýmissa útvarpserinda, er
menn hafa hlýtt á, en óskað að fá
á prent. Hafa mörg rök verið fyrir
því færö að til þessa bæri mikla
nauðsyn, svo að full not yrðu aö
hinum merkustu erindum, sem
futt hafa verið í útvarpið.
Nú getum við flutt lesendum Út-
varpstiðinda þær fagnaðarfréttir,
að um miðjan næsta mánuð hefur
slíkt ritsafn göngu sína og leyfum
við okkur að birta hér á éftir for
mála þessarar nýju útgáfu:
Formáli Erindasafnsins.
Ekki verður því með rökum neitað, að
útvarpið íslenzka hafi boðið margt hið
bezta, sem völ hefur verið á hverju sinni.
Það hefur haft á vegum sínum mjög marga
af ritfærustu og málsnjöllustu mönnum
þjóðarinnar. Útvarpið hefur le.vst úr læð-
ingi fjölmarga hugsun, sem ella hefði leg-
ið í þagnargildi, en fyrir tilhlutun þess orð-
ið til gagns og gleði, og þegar bezt lætur
til alþjóðar-vakningar.
Útvarpið hefur haldið uppi fræðslu um
íslenzkt mál, með erindum, kennslu og
orðaskýringum í spurningaformi. Árang-
urinn hefur orðið sá, að fólk er að vakna
til nýrrar vitundar um móðurmálið, það
rökræðir málvenjur, talshætti, forn orð,
útlendar slettur, sem sagt hugsar um tung-
una og meðferð hennar. Og er slíkt ekki
fyrsta sporið til sannrar viðleitni? Mörg
erindi hafa verið ílutt um landið okkar,
byggðir þess og óbyggðir. Hver hefði sam-
ið ferðasögur með héraðalýsingum, mann-
lýsingum, frásögnum um atvinnuhætti,
vinnubrögð, menningarlíf og skemmtifýrir-
brigði, er gestsaugað greinir, ef útvarpið
hefði ekki verið til að koma því til eyrna
fjöldans? Hver hefði samið alþýðlegar
greinar um landafræði, efnafræði, sálar-
fræði, trúfræði, sagnfræði, grasafræði o. fl.
án útvarpsins?
Jú, að vísu hefði ýmislegt af þessu verið
ritað í blöð og tímarit, en á allt annan
veg. Margt af því, sem flutt hefur verið i
útvarpið, rataði beina leið að hjarta fólks-
ins, kveikti þar fróðleiksneista, og varp-
aði ljósi yfir vegleysur.
En orðið, sem berst á ljósvakanum til
eyma okkar í kvöld, er horfið út í eilífan
bláinn í sömu andrá, — það hefur komið
og vakið hugsun, en þegar til á að taka
höfum við ekki höndlað nema lítinn hluta
þess. Þessa verða menn iðulega varir, þeg-
ar þeir hafa hlustað á efni, sem þeim er
kærkomið og hugljúft. Menn vilja endur-
nýja sambandið við hugsun höfundarins.
Þess vegna vill *fólk endurtekningar, eða
fá i hendur efnið til lesturs. Segja má, að
hvaða efni sem er, krefjist sömu lögmála
og ljóðið og lagið, sem hrífur hlustandann.
Hljómbrot og lausar ljóðlínur syngja undir
hversdagslega í huganum, þangað til mað-
ur hefur fyrir endurtekningar, ef til vill
margar, öðlast ljóðið og lagið og eignazt
óforgengilega fjársjóði. Þessu er líkt farið
um hvers konar viðfangsefni í erindum,
sögum og leikritum.
ÚTV ARPSTÍ ÐINDI
7