Útvarpstíðindi - 06.12.1943, Page 28

ORÐSENDING
Fyrir skömmu báðum við lesendur Út\'arpstíð-
inda að senda nkkur vísur um útvarpið og út-
varpsmenn. I>cim tilmœium hefur verið tekið vel
og er nokkuð af ]>vi, sem borizt hefur,- í þessu
hefti.
Menn eru ótrúlega lirœddir við að láta nafns
getið, en þegar það er ekki gert þykir okkur fara
betur á því að bréfritarar velji sér eitthvert dul-
nefni, heldur en að rita einhverja stafi undir, sem
ekki eru ætíð þeirra eigin. Við höfum þvi stund-
um sett í staðinn dulnefni, sanianber þrjú í þessu
hcfti, sem eru minnisstæð og væntum við að bréf-
ritarar noli þau hin sömu framvegis ef þeir senda
fleiri bréf. Annars er þessi hræðsla við að sjá
nafn sitt á prenti sprotlin af vanmáttarkennd lijá
alþýðu manna, sem er farin að halda, að einungis
Iærðir menn séu sendibréfsfærir. fietta er hnign-
unarmerki á menningu okkar. Fáar setningar eru
algengari í bréfum til Útvarpstíðinda en þessar:
„Ef ykkur finnst þetta ekki svo ómerkilegt", „og
ef þið birtið eitthvað úr þessu bréfi, þá bið ég
ykkur að láta ekki min getið“. Og það eru miklu
færri, sem láta í ljós álit sitt um útvarpið og efni
þess, en æskilegt væri. I’á væri menning okkar
híolt komin, þegar greint alþýðufólk hættir að
láta í Ijós skoðanir sínar í ræðu og riti'eða með
hnittinni stöku. I Útvl. er orðið frjálst, þótt rúm
þess sé að vísu takmarkað og allrar prúðmennsku
verði þar að gæla í dúnjum um menn og málefni.
Ritstj.
VÍSA IIELGA HJÖRVARS
komst þvi miður ekki óbrjáluð í gegnum prent-
ið. Fyrsta orð- vísunnar varð „Hefur", en átti að
vera „Hafir". Rétt er hún svona:
Ilafir þú vermt min æskuár,
ómaklega gleymdi ég þér,
og illa manst þú eftir mér,
ungur var eg jarpur á hár.
Vitnað var í vísu Þuru í Garði í sama hefti.
Þar kom „ég“ í síðustu ljóðlínu, en varð „rímsins
vegna“ að vera ,,eg“. Þetta eru hlutaiðeigendur
beðnir að afsaka.
TIL HJÖRVARS.
Kona nokkur hringdi til Útvarpstíðinda í til-
efni ofangreindra vísnaviðskipta og • spurði hvort
nokkur vísa hefði borizt frá Ilöllu. Við kváðum
nei við því. Þá lét hún okkur heyra tvær vísur.
sem hún hefði hnoðað saman, þólt sér væri mál-
ið óskylt.
Von og ótti vega salt,
vart minn hug það örvar
að heyra ]>ig, fyrst annað allt
er oss bannað, Hjörvar.
Þó að gleymir fornum fund.
fegurð, yndisþokka,
ástin kembir alla stund
aðeins gullna lokka.
Lilja í Ljósahverfmu.
TVÆR ÚTVARPSVÍSUR.
Yndi betur sérhver sál
söngelsk fram til dala,
ef hún heyrði oftar Pál
útvarps fagurgala.
Lifir sæll í sinni von
um sálina hinumegin,
guðs í friði Gíslason
gengur dags um veginn.
Ilalldór Jónsson, Gili.
VELVEKJANDI OG VELSVÆFANDI.
Veri það öllum lýðum ljóst:
Þó liggi á mjúkum kodda.
engum renna á í brjóst
undir ræðu Brodda,
Þeir hafa við mig góðleiks gætt,
sem guðs í friði hjala.
Rafgeymavinnustofa vor f
Garðastrœti 2, þriðju hœð. annast hleðslu og viðgerðír á viðtnkjarafgeymum.. VÍðti ekjaverz lun Ríkisins
128
ÚTVARPSTÍÐINDI