Útvarpstíðindi - 03.02.1947, Qupperneq 3

ÚTVARPSTÍÐINDI
27
koma út hálfsmánaðarlega.
Árgangurinn kostar kr. 25.00 og
greiðist fyrirfram. — Uppsögn er
bundin við áramót. — Afgreiðsla
Brávallagötu 50. Sími 5046. Heima-
sími afgreiðslu 5441. Póstbox 907.
VJtgefandi: H.f. Hlustandinn.
Prentað í lsafoldarprentsmiðju h.f.
Ritstj. og ábyrgðarmenn: Vilhjálm-
ur S. Vilhjálmsson, Brávallagötu 50,
sími 4903, og Þorsteinn Jósepsson,
Grettisgötu 86.
Páll hveður
SAMKEPPNIN UM LAGA-
KUNNÁTTUNA
EINN VINSÆLASTI þátturinn í
útvarpinu, „Takið undir“ og þjóð-
kórinn, verða lagðir niður í þeirri
mynd, sem þeir hafa verið, en eitt-
hvað mun koma í staðinn, þó að enn
sé ekki ákveðið hvernig það verður.
— Páll Isólfsson, stofnandi þáttar-
ins og þjóðkórsins, kvaddi 1. þessa
mánaðar, en jafnframt gerði hann
grein fyrir úrslitum í samkeppninni
um það, hver kynni flest lög, en
langt er nú liðið síðan efnt var til
þessarar samkeppni. Útvarpstíðindi
fengu hjá Páli ræðu þá, sem hann
flutti í síðasta þætti, og fer hún hér
á eftir:
„Þegar ég í stríðsbyrjun hóf þátt-
inn „Takið undir“, vakti það fyrir
mér, að varðveita þyrfti öll þjóðleg
verðmæti, þar á meðal ættjarðarljóð-
in. Hætta var á, að hin erlendu á-
hrif yrðu mjög mikil, einkum á æsku-
lýðinn. Þess vegna, og aðeins þess
vegna var þessi þáttur hafinn í út-
varpinu, á þeirn alvörutímum, sem
þá stóðu yfir á íslandi. Mér finnst
nú, að æskan og allur almenningur í
landinu hafa staðið sig vel, og betur
en vænta mátti. Og þó mikið hafi
verið talað um ,,ástand“ í ýmsum
efnum, þá hefur það víst sízt verið
betra í öðrum löndum en hér. Og
mér finnst við hafa sloppið tiltölu-
lega vel. Ég hef þá trú, að söngþátt-
urinn okkar hafi haft góð og heilla-
rík áhrif, og vakið marga til um-
hugsunar um, hvað þeir áttu dýrast,
og að varðveita ætti hin þjóðlegu
verðmæti.
Vegna þess, hversu mikil þátttaka
mér virtist vera í söngnum, datt mér
í hug að efna til samkeppni um það,
hver kynni flest lög. Miðað var við
sönglög, og þá lagið sjálft, en ekki
undirraddir, og svo átti að minnsta
kosti að fylgja eitt erindi hverju
lagi. Þetta þótti sumum „hasarder-
að“, eins og þeir komust að orði. Og
mér var það vel ljóst, hverjir erfið-
leikar væru á að hafa eftirlit með
því, hvað fólk kynni, jafnvel þó það
gæfi það nákvæmlega upp. En ég
hugsaði sem svo: Fólk er flest svo
heiðvirt, að það skrökvar ekki til
um þessa hluti, og svo mun fljótt
koma í ljós við rannsókn og ná-
kvæma prófun, hvað klukkan slær.
Menn sýndu mikinn áhu'ga fyrir