Útvarpstíðindi - 10.11.1947, Side 17

ÚTVARPSTfÐINDI
425
Dregið verður í tólfa flokki 10. des-
eraber. — Fjöldi stórra vinninga.
Hæsti vinningur 75 þúsund krónur.
Dragið ekki að endurnýja.
Happdrœtti Háshóla Islands
draugagangur, sem ekki var þá annað en
meinlaus grammafónplata. Það er þetta,
sem herra Jónas Þorbergsson og nokkrir
menn aðrir eru að vinna að núna með
upptöku radda merkra manna. Ekki til
að gera fólk myrkfælið, því nú eru
menn hættir að trúa á drauga, sem
betur fer. Oft hef óg óskað þess, að pró-
fessor Haraldur Nielsson hefði lifað það
að gcta flutt sínar ræður í útvarp. Ég
á það að þakka góðum vini, að ég fór
í kirkju til lierra H. N. fyrri veturinn
minn í Kennaraskólanum. Eftir það fór
ég í kirkju til hans i hvert skipti, sem
hann messaði og mun alltaf minnast
hans með þakklæti. Þar var maðurl sem
talaði af sannfæringu, talaði frá hjart-
anu.
Mig hefur oft undrað það, hve sumir
rithöfundar hafa skrifað kuldalega um
útvarpsmessurnar. Ég held að þeir
gleymi gamla fólkinu, sein ekkert kemst
að heiman, fyrir laslcika, getur ef til
vill ekki lesið fyrir sjóndepru og fáir
koma til. Þessu fólki hljóta útvarpsmess-
urnar að vera mikils virði, hvað sem
er um okkur hina.
1 12. tbl. Útvarpstíðinda 1947, skrifar
herra Baldvin Jónsson, Lundabrekku, í
„Raddir hlustenda," og ræðst þar all-
harkalega, meðal annars, á þjóðsönginn:
„Ó, guð vors lands,“ sem Ríkisútvarpið
endar dagskrá sína á, á hverju kvöldi.
Telur herra B. J. þjóðsönginn of hátíð-
legan til þess að fara með hann á
hverju hvöldi. Þegar ég kom fyrst til
Reykjavíkur til veru 1923, þá lék Lúðra-
sveit Reykjavíkur á Austurvelli, á sunnu-
dögum, þegar gott var veður. Þangað
safnaðist múgur og margmenni til að
lilusta og sýna sig og sjá aðra. Lúðra-
sveitin endaði ætið á þjóðsöngnum og
þá var siður að allir karlar tækju ofan,
og fannst mér ég sjá lotningu í hvers
manns svip við að heyra þjóðsönginn
leikinn. Síðan eru liðin rúmlega 23 ár.
svo á þessum árum, að það geti ekki
En ég held að fólkið hafi ekki breyzt
hlustið á þjóðsönginn á hverju kvöldi,
einmitt sem kvöldbæn útvarpsins. Og
mín skoöun er sú, aö ef færi frara at-