Útvarpstíðindi - 13.09.1948, Blaðsíða 7

ÚTVARPSTÍÐINDI
319
Samtaf ui J Odendrib dJd- Otti
oaon:
U l\J SOGIi RIKISUTVARPSIMS
„Frá Hlíðarhúsum til Bjarma lands”
HENDRIK J. S. OTTÓSSON starf-
aði um skeið sem fréttamaður við
Ríkisútvarpið. Hann lét af því starfi
fyrir nokkru til að taka við öðru
starfi fyrir það og vinnur nú að því
að skrifa sögu Ríkisútvarpsins í
tuttugu ár. Er þetta meira starf en
margur heldur, því að ætlunin er
að birta í þessari sögu skýrslur um
allar greinar starfsins og auk þess
mikinn fjölda mynda, en margir
hafa komið við sögu þessarar merku
stofnunar í tuttugu ár og má óefað
fullyrða, að saga Hendriks verði hin
fróðlegasta.
Fyrir nokkru sneru Útvarpstíðindi
sér til Hendriks og spurðu hann um
þetta starf hans. Hann varðist allra
frétta af því, enda kvað hann það
enn skammt á veg komið.
,,1 raun og veru hefur tíminn
síðan ég tók að mér að taka saman
þessa sögu gengið í það að leggja
grundvöllinn að henni. Maður verður
að kafa í mörgum skjölum og skil-
ríkjum útvarpsins, safna að sér
hundruðum mynda og kynna sér
efnið áðui- en maður getur farið að
taka það saman í heild, eða réttara
sagt áður en maður getur gert sér
fyllilega ljóst, hvernig skipulag bók-
arinnar á að vera. Auk þess verð
ég að afla mér aðstoðar hinna fróð-
ustu manna til þess að skrifa og
taka saman þætti í bókina um ein-
stakar greinar útvarpsrekstursins.
En ég hygg, að mér muni þykja
gaman að því að taka þessa bók
saman og ég mun leggja mig í fram-
króka u.m að gera þetta rit sem bezt
úr garði“.
— Fæ ég þá ekkert frekar að vita
um þetta afmælisrit að þessu sinni?
„Nei, því miður, — en ég er að
skrifa aðra bók, ja, raunverulega
er ég búinn að skrifa bók og hún
er í prentun“.
— Og um hvað?
,,Um hvað? Ja, ef ég gæti svarað
því í einni setningu. Þetta eru minn-
ingar mínar“.
— Úr Vesturbænum, — eins og
þú fluttir í útvarpið á síðastliðnum
vetri ?
„Já, — og meira. Þetta er nokk-
urs konar veraldarsaga mín, æsku-
minningar, baráttusaga og bollalegg-
ingar“.
— Þú byrjar snemma að skrifa
æfisögu þína. Flestir bíða þangað til
þeir eru orðnir sjötugir.
„Já“, svarar Hendrik og hlær.
„ýmsir kunningjar rnínir hafa skop-
azt að því, að ég skuli semja ævi-
sögu mína, rúmlega fimmtugur mað-
urinn. Hafa þeir allir talið sjálf-