Útvarpstíðindi - 13.09.1948, Blaðsíða 17

ÚT V ARPSTÍÐINDI
329
okkur. Konan mín er hlaupin burtu
af heimilinu! Ég er frjáls, skilurðu,
\ina mín. Ég er frjáls maður!“
Hann ætlaði að segja eitthvað
fleira, en í sama bili gekk frú Katrín
fram í herbergið, svo að hann heyrði
ekki til hennar. Hann stóð alveg eins
og steingerfingur við símann með
heridina kreppta um heyrnartækið,
en svo sleit hann sambandið.
„Svo þú ert þá hér? .... þú ert
ekki .... ert ekki farin“, stamaði
hann.
Hún brosti eins eðlilega og henni
var unnt, svo sagði hún: „Þú mannst
það ef til vill ekki, að við eigum
brúðkaupsafmæli í dag?' Ég ætlaði
bara að vita, hvort þú gætir ekki
orðið afbrýðisamur ennþá. Ég var
rétt komin í mát þarna á bak við
gluggatjöldin, þegar þú varst að lesa
bréfið, gluggatjöldin ætluðu líka
alveg að kæfa mig .... En heyrðu,
varst þú annars að tala við ein-
hvern í símanum? Ég heyrði mál-
róm þinn, en gat ekki heyrt, hvern
þú varst að tala við . . Ég hef ef
til vill truflað samtalið?“
„Nei, nei mikil ósköp, nei. Það
gerði ekkert til, það var heldur ekki
svo mikilvægt samtal“, svaraði hann
og tók upp litla öskju úr vasa sínum
og rétti konu sinni.
„Sjáðu til, Katrín, ég mundi eftir
deginum".
„Og ég líka“, anzaði hún, og tók
fram pakka og rétti honum.
Og af gömlum vana, kysstu þau
hvort annað léttilega á kynnina.
Upp í sveit
Upp í sveit ég átti flest
ævitíðar sporin,
enda finn eg allt af bezt
yndi þar á vorin.
Vori'ö gefur líf og Ijós
lifnar söngva kliður.
Föl úr dái raknar rós,
raddir tímans viður.
Þó eg sé fluttur alfarinn
úr æsku lcæra dalnum,
alltaf dvelur andi minn
cnn í blómasalnum.
Fátt í sveitum fær nú prís,
forn er tryggð upp urin.
Mér finnst alltaf minna á ís
malarbúskapurinn.
Þeir, sem flýja úr sveit að sjá,
sízt hafa þungu bifað.
Gráu malargrjóti á
geta þó sumir lifað.
VORVÍSA
Brosir engi, bær og tún,
burt fer nætursvalinn.
Heilög sól af hárri brún
hprfir yfir dalinn.