Bankablaðið - 01.12.1985, Page 14

14
Tölvuvæðing bankanna
Starfsfólk Breiðholtsútibús
stígur fyrstu skrefin
skjánum.
Þegar fyrsti jarðarbúinn steig fæti á
tunglið hérna um árið, þá sagði hann
þessi fleygu orð: „Þetta er lítið skref
fyrir mig en stórt skref fyrir mann-
kynið.”
Það mætti segja mér, að þeim sem
starfa í Breiðholtsútibúi Landsbank-
ans hafi verið eitthvað svipað innan-
brjósts föstudaginn 22. nóv. sl. Þann
dag tengdist útibúið Reiknistofu
bankanna um beina línu.
Merkur áfangi.
Það er óhætt að fullyrða, að hér er
um að ræða upphafið að einum
merkasta áfanga í sögu bankanna á
síðari tímum. Okkur á Bankablaðinu
lék forvitni á að vita, hvernig undir-
Gunnar Hans Helgason skrifstofustjóri og
formaður FSLÍ gengur frá millifærslum á
„beinni línu”.
búningur hafði farið fram. Við lögðum
því leið okkar í útibúið einn daginn,
þegar regn og slydda voru að dunda sér
við að hrella vegfarendur í Breiðholt-
inu. Þetta var á miðvikudegi í miðjum
mánuði, þannig að það voru ekki mjög
margir viðskiptavinir sem trufluðu
okkur.
Gunnar Hans Helgason skrifstofu-
stjóri útibúsins og formaður FSLÍ, tók
á móti okkur og sýndi okkur hin
skemmtilegu húsakynni útibúsins og
kynnti starfsfólkið. Það vekur sérstaka
athygli, hversu húsnæðið er bjart og
opið.
Við hittum fyrst að máli Bjarna
Magnússon, útibússtjóra, og spyrjum
hann, hvernig honum finnist útibúið
vera undirbúið fyrir tenginguna.
Bjarni sagði að undirbúningurinn
hefði í raun hafist heilu ári áður en
útibúið opnaði. Hann hefði haft tæki-
færi til að undirbúa opnun þess mjög
vel, m.a. hefði hann dvalist erlendis um
tíma og þar hefði hann sérstaklega
kynnt sér þessi mál.
Við hönnun húsnæðisins og innrétt-
inga var haft hliðsjón af væntanleg-
um beinlínuafgreiðslutækjum. Hefði
þess vegna ekki þurft að breyta miklu,
þegar þau voru endanlega sett upp. Þá
hefði líka verið fitjað upp á nýjungum í
afgreiðsluháttum og vinnubrögð voru
frá upphafi önnur en áður var almennt.
M.a. voru skipaðir sérstakir ráðgjafar
sem gátu veitt viðskiptavinum svo til
alla þjónustu.
Aðspurður um einhverja erfiðleika,
þá sagði Bjarni að það hefði verið
erfitt, hversu mikil endurnýjun hefði
átt sér stað á starfsfólki.
Þó hefði hann nú á að skipa harð-
snúnu liði sem yrði ekki í vandræðum
með að takast á við þetta verkefni.
Við þökkum Bjarna fyrir og tökum
næst tali gjaldkerana, Ernu Bjarna-
dóttur og Ingibjörgu Aðalsteinsdóttur.
Þær sögðust ekki kvíða tengingunni.
Þær hefðu fengið góðan undirbúning,
æfingin hjá RB hefði verið mjög góð.
Þær hlökkuðu til að æfa sig n.k. laug-
ardag, því þá myndu þær færa allar
færslur föstudagsins á undan í hinu
nýja kerfi.
Gunnar Hans skaut því að, að þau í
útibúinu hefðu orðið dálítið súr, þegar
þau sáu að Kienzletækin hefðu verið
sett fyrr upp í öðrum útibúum, en
þegar þau komu í mars, þá líkaði
flestum vel að vinna á þau.
Hanna Bára Guðjónsdóttir, sem er
komin til útibúsins frá útibúi bankans á
Fáskrúðsfirði, taldi að ekki væri neinn
beint smeykur við þessa breytingu. Þó
væri það bagalegt, að mjög erfitt væri
að gera sér grein fyrir, hvernig út-
koman yrði. Hún taldi það koma henni
mjög til góða, að hún hefði nokkuð
alhliða reynslu, því hún teldi, að gjald-
kerar í framtíðinni myndu þurfa að
vera fjölhæfari en í dag.
Hvað segir trúnaðarmaðurinn?
Að lokum hittum við að máli trúnað-
armanninn í útibúinu. Það er Sigrún