Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 8

GÍSLI H. FRIÐGEIRSSON, eðlisfræðinemi:
„HVAÐ ER ÞESSI HVITI MAÐU
AÐ GERA HÉR?"
Höfundur þcssarar greinar, Gísli H. Friðgeirsson, starfaði
síðastliðið ár sem sjálfboðaliði á norskri kristniboðsstöð
í Yavello í Suður-Eþíópíu. Yavello er aðeins um 100 km
suðaustan við íslenzku kristniboðsstöðina í Konsó, er er
þó í landi gerólíks þjóðflokks. Konsómenn eru akuryrkju-
menn, en uinhverfis Yavello búa Bóranar, hjarðmenn,
sem ekki sitja lengur en um það bil hálft ár um kyrrt á
sama stað. Kristniboðsstarf meðal slíkra förumanna er
ýmsum vandkvæðum bundið. Hér gefst íslenzkum les-
endum kostur á að fylgjast með Gísla einn dag í starfi
hans meðal hjarðmannanna.
Næturvörðurinn liggur eins
og lítið dökkt hrúgald uppi við
lagerhúsvegginn. „Ég vil fá lán-
að vasaljósið." Það kumrar í
honum, og þegar hann kemur
til sjálfs sín, lítur hann á mig
undrunaraugum. „Hvað er
kennarinn að gera á fætur fyr-
ir sólarupprás?“
Það er ekki nema 15 mín.
gangur út í Betsjú Seffer, en
stígurinn er krókóttur og vasa-
ljósið kemur sér vel. Hann er
reyndar ágætis náungi nætur-
vörðurinn okkar þrátt fyrir
allt. Það má orða það þannig,
að hann sofi eins og saklaust
barn allar nætur.
Enginn leikur er það að kom-
ast inn um hliðin hér, og eng-
inn skyldi voga sér að hundsa
gerðið sjálft nema því aðeins,
að hann væri fakír, sem hefði
lítið annað gert en að sofa á
nöglum. 1 hliðinu liggur stór
þyrnigrein, og stofninn snýr
inn. Enda þótt ná mætti taki
einhvers staðar án þess að
stinga sig mikið og toga í grein-
ina, þá mundi hún gliðna út og
spyrna eins og margar hendur
í umverfið. Það kemur sér því
vel að hafa langan staf í hendi
og stjaka greininni inn á við. Ég
fullvissa mig um, að ég sé á rétt-
um stað. Hér er þreskivöllurinn,
þar sem uxarnir ganga hring
eftir hring allan daginn og
mylja kornið úr axinu. Og hér
er húsið. Eg ber varlega á
gluggann.
Tolossa er að einu leyti furðu-
fugl. Hann hefur liðað hár en
ekki hrokkið og líkist því Evr-
ópumanni. Er hann grunaður
um að gera þetta sjálfur með
lagningu. Hvað sem því líður,
þá breytir það ekki því, að Tol-
ossa er prýðispiltur. Hann sér
um heimili móður sinnar af um-
hyggju, hann er þýður í sam-
starfi við kennsluna, og svo kom
hann að máli við mig um dag-
inn og bauðst til að fara með
mér, þegar ég vildi í prédikun-
arferð.
Héraðslæknirinn er norskur.
Hann gisti hjá okkur í nótt, og
nú heldur hann áfram ferð sinni
nákvæmlega kl. 6. Hann ætlar
að huga að sjúkraskýli, sem er
u. þ. b. 100 km í vestri. Við sit-
um í bílnum fyrstu 15 km. Veg-
urinn er grýttur og Landrover-
inn sniglast áfram.
Oft hef ég heyrt eþíópsku fé-
lagana minnast á Areri. Þeir
tala um það sem undursamleg-
an, já, nærri því helgan stað.
Þar sprettur upp úr stórri
sprungu silfurtært vatn. Vatn
— hvílíkt töfraorð nú í versta
8
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ