Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 20

BJARNI E. GUÐLEIFSSON, cand. agron.:
Á KRISTILEGU
STÚDENTAHEIMILI
í NOREGI
Osló í febrúarmánuði 1967.
Allþykkt snjólag þekur götur
þessarar 400 þús. manna borg-
ar, og er á fjölförnustu stræt-
unum orðið að hálfgerðu leið-
indaslapi. Á húsþökunum liggur
snjórinn hins vegar óhrærður
sem bómullarbreiða og gefur
þunglamalegum húsunum virðu-
legan blæ.
Það er orðið áliðið dags, birtu
tekið að bregða, er ég stíg af
strætisvagninum á leið heim úr
háskólanum. Iklæddur gæru-
úlpu frá vinnufatagerðinni, með
skólatöskuna undir annarri
hendinni og innkaupapoka í
hinni tek ég stefnu á allháa
byggða hæð. Eftir 5 mínútna
gang upp brattann er ég kom-
inn upp á hæðina, og við mér
blasir hverfi með gömlum og
nýlegum húsum. „Fjellhaug
skuler og studentheim" stendur
á bláu skilti framundan.
Fjellhaug hefur nú um hálfr-
ar aldar skeið verið miðstöð á-
hrifamikils, kristilegs skóla-
starfs, sem Norska lútherska
kristniboðssambandið rekur.
Þar hefur Sambandið undirbú-
ið kristniboðana fyrir vanda-
samt ævistarf, þegar þeir fara
út til heiðingjanna. Enn í dag
er kristniboðsskólinn þunga-
miðja starfsins á Fjellhaug.
Annar skóli, sem einnig hef-
ur verið þarna í nær 50 ár, er
Biblíuskólinn. Þangað kemur
fólk hvaðanæfa að úr landinu,
já jafnvel frá fjarlægum eyj-
um Atlantshafsins, og dvelst yf-
ir veturinn niðursokkið í að
rannsaka Ritninguna í góðu
samfélagi undir handleiðslu
dugandi manna. Margur ungl-
ingurinn hefur að fenginni
reynslu í biblíuskóla snúið al't-
ur til heimahaga og orðið nýtur
hermaður í ríki Guðs.
Einn þáttur enn mótar sam-
félagið á Fjellhaug, en það eru
kristniboðar, sem dveljast um
stundarsakir heima í Noregi í
hvíldarleyfi.
Nýbyggð, stór tveggjaálmu
steinbygging dregur strax að
sér athygli manns, þegar komið
er upp á Fjellhaug. I annarri
álmunni eru kennslustofur
kristniboðs- og Biblíuskólans,
svo og stór leikfimis- og sam-
komusalur. Hin álman er sjálft
stúdentaheimilið, rúmlega 200
herbergi ætluð námsmönnum.
Það eru ekki margir á stjái
útivið er ég kem heim þetta
kvöld, sennilega flestir inni að
borða. Einn kennarinn er að
skipta um dekk á „Fólksvagn-
inum“ sínum með aðstoð ungs
sonar. Inni í anddyri stúdenta-
heimilisins er nokkur hópur
stúdenta að ræða urn allt og
ekkert. Þeir hafa sennilega
brugðið sér niður, er þeir voru
orðnir þreyttir á lestrinum, eða
tekið sér lestrarhvíld eftir mat-
inn.
Eg hef verið í skólanum frá
því snemma í morgun, og það
fyrsta, sem maður gerir, er
heim kemur, er alltaf að líta í
póstkassann. — Ekkert bréf.
Dálítil vonbrigði, en ég reyni þó
að láta ekki á því bera. Ein-
kennilegt er það, að maður von-
20
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ