Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 25

á brattann upp að stíflunni. Hádegisverður var
framreiddur og borðaður af beztu lyst, um
leið og þeir sleiktu sólskinið. Þeir fengu sér
að drekka úr uppsprettum hinnar frægu Siru-
vani-ár. Og eftir að hafa þreytt nokkrar íþrótt-
ir á bökkum árinnar, héldu þeir aftur til sælu-
hússins, ekki til að hvíla sig heldur til að
hlusta á Muthw segja nokkur orð með sinni
hljómmiklu rödd.
Eftir að hafa þakkað áheyrendum sínum fyr-
ir skemmtunina í hinni ströngu göngu þá fyrr
um daginn, sneri Muthw máli sínu að þeim at-
burðum, sem flestir voru næstum búnir að
gleyma, nefnilega árásum blóðsuganna. En
ræðumaðurinn hreyfði þessu máli til þess að
nota það sem táknmynd á alveg sérstakan hátt.
Eins og blóðsugurnar hafa tamið sér þann
hvimleiða ávana að laumast innan klæða á fólk
og sjúga út lífsvökva þess, þannig, sagði ræðu-
maðurinn, að sér virtist syndin læðast inn í sál
sérhvers manns og umturna henni, unz hún
virðist alveg dauð. Klæðist hverju sem þið vilj-
ið, fallegum fötum eða traustum hlífðarbún-
ingi, blóðsugurnar finna alltaf einhverja
smugu. „Hafið þið ekki fundið syndina naga
innifyrir“, sagði Muthw, „þegar þið reynið að
dyljast með góðu siðferði á yfirborðinu ?“ Mað-
ur verður ekki oft var við syndina inni fyrir,
einkum ef maður er búinn gallalausri hegðun:
þannig finnur maður með vandaðan fótabún-
að heldur ekki, hvað er að gerast þar innundir.
En hvort sem við verðum syndarinnar varir
eða ekki, er hún samt sem áður að verki við
að sjúga lífsandann úr sálinni. Samkvæmt orð-
um hinnar fornu miklu bókar hlýtur syndug
sál að deyja, það er að segja að vera aðskilin
frá Guði um eilífð.
Er nokkur leið að komast hjá slíkum hörm-
ungum? Vissulega ekki með eigin mætti. Það
mundi líkjast því að rífa blóðsugurnar burt
með handafli, en þá streymir blóðið út úr sár-
inu til tjóns. Manni gat skilizt, að ræðumaður-
inn hefði sjálfur reynt áður að bæta siðgæði
sitt í eigin mætti, unz hann varð að viðurkenna,
að inni fyrir bjó hann ekki yfir neinu því afli,
sem gæti yfirbugað syndina. En sú stund hafði
runnið upp í lífi hans, að hann hafði lært, að
Jesús hefur heitið að leysa þjáða menn úr viðj-
um syndarinnar og undan dómi og sekt henn-
ar, aðeins ef menn treystu honum. Hann út-
hellti blóði sínu á Golgata til syndafyrirgefn-
ingar. Þetta er algerlega óskiljanlegt, en þetta
er satt, en þannig var einnig um það ráð, sem
þeir höfðu notað til að losna við blóðsugurnar.
Það mætti segja þetta þannig, að blóðsug-
urnar voru ekkert hrifnar af sítrónusafanum
eða bragði hans. Eins er það, þegar Kristur
fær að ríkja í hjartanu fyrir trú, þá getur
syndin ekki þrifizt þar. Eina muninn á þessu
tvennu sagði ræðumaðurinn vera, að ef til vill
fyndust ýmis önnur ráð til að losna við blóð-
sugurnar, en ekki til að losa við syndina, það
gerir Kristur einn. Ræðumaðurinn óttaðist, að
þeir væru margir í heiminum, sem ekki hefðu
skilið Jesúm Krist fyllilega og tilgang hans.
Margir álíta hann vera aðeins mikinn siðapost-
ula en láist að athuga, að hann er uppspretta
alls hins góða. Ef menn vilja kynnast nánar
þessum dásamlega Jesú, fengu áheyrendurnir
að heyra, skyldu þeir lesa nokkrar af frásög-
unum, sem varðveittar væru fyrir okkur í
Nýja-testamentinu. Þeir gætu haft samband við
skrifstofu Kristilega stúdentafélagsins, ef þeir
ættu ekki eintak af þessari dýrðlegu litlu bók.
„Lesið hana á sama hátt og venjulegar bækur,
og það mun ekki fara fram hjá ykkur, að Jesús
var ekki aðeins maður. Ykkur munu ef til vill
koma á óvart ýmsar þær kröfur, sem hann
gerði, en þið munuð einnig komast að raun
um, hvort þær voru á rökum reistar eða ekki.“
Og þegar Muthw hafði borið fram þessa áskor-
un hljómmikilli röddu, tók hann Jóhannesar-
guðspjall upp úr vasa sínum og las þetta inni-
haldsríka vers: „Því svo elskaði Guð heiminn,
að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver,
sem á hann trúir, glatist ekki heldur hafi eilíft
líf.“ Jesús kom í heiminn til þess að útrýma
syndinni úr lífi okkar, hélt hann áfram, og sér-
hver sá, sem vill hagnýta sér þetta einstæða
hjálparmeðal, getur tekið á móti Kristi í trú
og öðlast fullvissu um fyrirgefningu syndanna
og sigur í lífi sínu.
Þessi ræða tók ekki nema nokkrar mínútur.
En hver veit, hvaða eilífðargildi hún hefur haft
fyrir þá, sem á hlýddu? Þannig voru hugsanir
vina Muthw’s, þegar þeir gengu niður hlíð-
arnar í geislaglóð kvöldsólarinnar.
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
25