Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 24

ÁRÁS BLÓÐSUGANNA
SAGA FRÁ INDLANDI
Það var ekki nýtízku steinsteypt hraðbraut,
sem langferðabíllinn geystist um, heldur gam-
aldags rykbundinn malarvegur. Hinum almennu
þorpsbúum varð starsýnt á bá sýn, sem blasti
við þeim, þriflegur langferðabíll fullur af
galsafengnum ungmennum, sem drattaðist á-
fram með um 60 km hraða á klukkustund. Ef
litið var í uppljómuð andlit þessara ungmenna,
duldist ekki, að þeir tilheyrðu forréttindastétt
í þjóðfélaginu — bræðralagi stúdenta. Þetta
voi’u verkfræðinemar, en þeir voru ekki á leið
í opinbera heimsókn til vatnsaflsstöðvanna við
ána Sinuvani, þótt bíllinn virtist stefna í þá
áttina. Þetta var skemmtiferð upp á tinda
Sinuvani-fjallanna í Vestur-Ghats undirbúin
af einum þeirra, þessum þarna með ljósa tref-
ilinn og tindrandi augun. Hann gekk undir
nafninu Muthw, og var virtur fyrir djarfmann-
lega, en fágaða framkomu og mikla áræðni.
Hann virtist njóta tilverunnar, og hvers vegna
skyldi hann ekki gera það, þar sem hann vissi,
að hann átti ljós lífsins hið innra með sér.
Bíllinn stanzaði við rætur fjallanna. Og brátt
voru piltarnir teknir að klifa fyrstu brekk-
una kátari en nokkru sinni fyrr. Sólin var kom-
in hátt á loft í allri sinni dýrð og jós af óþrjót-
andi gnægtum orku sinnar jafnt yfir réttláta
sem rangláta. Hinn gróskumikli skógargróður,
sem þakti fjöllin, tindraði allur í sólarljóman-
um. Og skógurinn endurómaði allur af söng;
árniðurinn lék undir gáskafullan söng fugl-
anna. Hópurinn hélt för sinni áfram eins hratt
og þeir gátu, en höfðu þó augun opin fyrir feg-
urð náttúrunnar og eyrun sperrt til að heyra
hljómlist hennar. Við og við námu þeir staðar
og dáðust að víðfemi sléttlendisins fyrir neðan
þá. Það eina, sem gat varpað skugga á hrifn-
ingu þeirra, var þegar blóðsugur skriðu inn í
fótabúnað þeirra. Það var góð hugmynd hjá
Muthw að hafa tekið með sér sítrónusafa, sem
hann notaði í hvert sinn, sem það uppgötvað-
ist, að blóðsuga hefði sogið sig fasta á holdið.
Þetta lyf fékk blóðsugurnar til að losa sig og
leggja á flótta, og hópurinn gat glaður í bragði
haldið áfram upp í hæðirnar unz þeir náðu
nýjum áningarstað, sem veitti þeim útsýni yf-
ir Manchester Suður-lndlands og útborgir henn-
ar. Áfram héldu þeir, hærra og hærra klifu
þeir, og loks komu þeir auga á sæluhúsið. Þeir
gripu til fótanna til að vita, hver þeirra yrði
fyrstur þangað.
Eftir að hafa fengið sér örlitla hressingu og
þegar þeir voru í þann veginn að leggja af
stað fá sæluhúsinu upp að stíflunni, þar sem
þeir ætluðu sér að snæða hádegisverð, varð allt
í einu uppi fótur og fit í hópnum. Einn félag-
anna, sem sífellt hafði verið að hrasa á leið-
inni upp, varð allt í einu skelfingu lostinn, þeg-
ar hann fann þrjár óskammfeilnar blóðsugur
að verki á fótum sér þrátt fyrir allan hans um-
fangsmikla fótabúnað. Þær voru allar orðnar
útþandar af blóði hans. Pilturinn var óttasleg-
inn og enginn nærstaddra þorði að aðhafast
neitt, svo ógnþrungið var útlit þessara lif-
andi sníkjudýra. Muthw kom nú til skjalanna
og var fljótur að átta sig á öllum aðstæðum.
Hann dreypti örlitlum sítrónusafa á hverja
blóðsugu fyrir sig, og ein eftir aðra losuðu þær
sig og duttu til jarðar. Og þar sem enginn í
hópnum hafði neinn áhuga á skordýrafræði,
gerðu þeir út af við þær allar. Og jafnskjótt
voru þær horfnar úr hugum þeirra; þeir lögðu
24
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ