Morgunblaðið - 14.12.2008, Síða 19

19
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 2008
Gunnar „Fyrir það fyrsta er mamma kletturinn
í mínu lífi. Hún er sú sem ég tek mér mest til
fyrirmyndar í lífinu. Við erum gríðarlega náin
og eigum gott trúnaðarsamband. Hún er sú
manneskja sem bezt er að leita til, ef hjálpar er
þörf, það má segja að hún hafi lagt það fyrir sig
ekki bara fyrir okkur bræðurna, heldur er hún
með eindæmum hjálpsöm manneskja hver sem
í hlut á.
Hún kenndi mér smíði og teikningu í Æfinga-
skólanum, sem nú er Háteigsskóli. Ég var voða
stoltur af því að mamma mín skyldi vera kenn-
ari, sem krakkarnir voru ánægðir með. Hún fór
einhvern fínan meðalveg til þess að vera bæði
ströng og sú sem öllum þótti vænt um. Hún hélt
uppi þannig aga að allir undirgengust hann með
ánægju. Æfingaskólinn var út úr hverfi fyrir
okkur, en þegar hún hætti hélt ég áfram, fór
bara allra minna ferða með strætó og þótti sjálf-
sagt.
Mamma var handlagin með afbrigðum. Hún
smíðaði rúm fyrir okkur bræðurna, ótrúlega
sniðugt, þetta voru ekki svona venjulegar kojur
heldur var öðru rúminu rennt undir hitt. Hún
smíðaði líka hillur og alls kyns skrautmuni á
heimilið og handa fjölskyldunni, þetta vann hún
allt í tré og trölladeig og þetta voru rosalega
flottir hlutir. Stundum keyrði þó föndrið í henni
fyrir jólin um þverbak. Ein jólin var allt skraut
hvítt, við bræðurnir vorum ekki par hrifnir af
þessu og hún hefur áttað sig, því þetta var aldr-
ei aftur með þessum hætti.“
Óhrædd við að kúvenda
„Mamma lærði seint að synda. Það var eitt-
hvað sem fór skakkt ofan í hana þegar hún átti
að læra það í æsku og hún var vatnshrædd.
Þegar ég var orðinn flugsyndur og við vorum að
leika okkur í Sundhöllinni alla daga birtist
mamma einn daginn í sundkennslu með kork og
allt saman. Það var skrýtin tilfinning að sjá
mömmu sína svona ósjálfbjarga, en um leið
fylltist ég stolti og væntumþykju yfir því að hún
skyldi drífa sig í það að læra að synda. Eftir það
synti hún mikið.
Ég dáist að því hvað hún er óhrædd við að kú-
venda í lífinu. Hún lærði til kennara og var mjög
fínn kennari og gerðist síðan áfengisráðgjafi og
þegar hún var 45 ára kúventi hún aftur og fór í
Háskólann í guðfræði. Hún var ekki með stúd-
entspróf svo hún varð að sýna fram á að hún
ætti erindi í guðfræðina. Það tókst henni einsog
alltaf þegar hún setur sér einhver markmið.
Mér þykir mjög vænt um það þegar fólk sem
ég þekki ekki neitt segir mér frá hjálpsemi
hennar. Hún nýtur ótrúlegs velvilja útum allt
fyrir hjálpsemi sína og ég hef víða fundið þann
hlýhug sem fólk ber til hennar.“
Strunsandi eftir Austurstræti
„Mamma hefur alltaf verið hlý manneskja og
ég held ég hafi haft það frá henni að vera mjög
kelinn sem barn. Við höfum knúsast mikið og ég
átta mig á því þegar ég er sjálfur orðinn for-
eldri, hvað knúsið gerir öllum gott. Hún kallaði
mig alltaf Ástrík og það má auðveldlega spegla
það til baka á hana.
Ég man ekki að mamma skipti oft skapi. En
einu sinni man ég hana reiða. Eldri bróðir minn,
Árni Páll, var orðinn unglingur og átti að líta til
með mér en ég var barn ennþá. Hann tók mig
þá stundum með sér til vina sinna og einu sinni
fórum við niður á Hallærisplan eftir miðnætti.
Þarna var fyllirí og mér fannst þetta allt voða-
lega spennandi. En allt í einu sé ég mömmu
koma strunsandi eftir Austurstræti og svip-
urinn í samræmi við tilefnið. Hún tók orðalaust í
handlegginn á mér, gaf Árna Páli bendingu um
að koma og svo beint heim; ég var sendur upp í
herbergi og hann var tekinn á teppið.
Það ríkti enginn heragi á okkar heimili, en ég
var með mjög skýrar línur um hvað mátti og
hvað ekki og ég var ekkert að láta reyna um of á
þær síðarnefndu. Hún gaf okkur slakan taum
þegar hún fann að við vorum í góðum hlutum
einsog þegar við fluttum að heita má út á golf-
völl þegar ég var 9 ára.“
Rekin úr bíó fyrir hlátur
„Mér finnst alltaf svolítið sérstakt að sjá hana
að prestsstörfum. Hún hefur gift ótrúlega
marga vini mína og skírt heilan helling af
krökkunum þeirra. Það fylgja góðar og fallegar
tilfinningar þessu öllu.
Mér finnst hún vinna alltof mikið og ef ég á að
gagnrýna hana eitthvað, þá finnst mér hún eiga
að taka meiri tíma fyrir sjálfa sig.
Mamma er mikill húmoristi og hefur gaman
af að hlæja. Einu sinni voru hún og vinkona
hana reknar út úr bíó af því þær hlógu svo mikið
og hátt og alltaf á vitlausum mómentum í kvik-
myndinni. Afi Páll var annálaður húmoristi og
eftirherma. Hún hefur alltaf haft fullt af húmor
í kringum sig.
Við bræðurnir höfum kannski svartari húmor
en hún. Okkar húmor er blanda frá henni og
pabba. Hún hlær oftast að okkur en svo kemur
svona svipur og: þetta er svoldið svona gróft!
Annars kann hún svo sem ekki illa við sig á
mörkunum heldur. Hún og vinkonur hennar
hafa mjög gaman af tvíræðum bröndurum og
hún kunni marga slíka í guðfræðinni. Þá sner-
ust hlutverkin við og við bræður sögðum: Er
þetta nú ekki oft gróft fyrir guðfræðing? En
hún sagði það af og frá og hló bara!“
Hennar hlýja snerting
„Á óvart? Þegar hún fór í guðfræðina fór ég
að velta því fyrir mér. Ég vissi alltaf að hún
væri trúuð en trú var ekkert sérstaklega áber-
andi á okkar heimili. En þegar ég ræddi þetta
við hana kom í ljós að segja má að þetta hafi
verið rökrétt framhald; hún ólst meira og minna
upp í kirkju hjá pabba sínum. Hún kenndi mér
allar bænir, þegar ég var barn, og bað með okk-
ur á kvöldin og ég hef reynt að gera það sama
með börnunum mínum. Og áhugi hennar og
reynsla af sáluhjálp hafa reynzt henni vel í
prestsstarfinu. Hún er mjög fær í því að hlusta
á fólk og hjálpa því. Svo finnst mér flott að
kynna mig sem prestsson!
Við fluttum til London þegar ég var tveggja
ára og þá vorum við mamma mikið saman; Árni
Páll var á leikskóla og pabbi að læra. Einu sinni
læstist mamma inni á klósetti og ég var fyrir ut-
an rosalega hræddur. En ég gat troðið putt-
anum undir hurðina og þannig náð snertingu
við mömmu og svona sátum við þangað til mál-
inu var reddað.
Það er þessi hlýja snerting hennar sem hefur
fylgt mér alla tíð.“
Kletturinn í lífi mínu
Hann er fæddur 26. maí 1971 í Reykja-
vík; faðir hans er Hans Kristján Árna-
son.
Leikskólinn var Laufásborg. Nám:
Æfinga- og tilraunaskóli Kennarahá-
skóla Íslands frá 5-15 ára,
Verzlunarskólinn frá 1987-1992,
Skiptinemi í New Mexico 1988-89,
Leiklistarskóli Íslands 1993-’97. Starf-
aði við Þjóðleikhúsið og með ýmsum
leikhópum ’97-’00 og við
Borgarleikhúsið ’00-’08.
Hann hefur leikið í ýmsum bíómyndum
og sjónvarpsþáttum; helzt kvikmynd-
unum Dís og Foreldrum og sjónvarps-
þáttunum Sigtið sem Frímann Gunn-
arsson.
Byrjaði í vespu-innflutningi haustið
’07.
Hann á tvö börn af fyrra hjónabandi;
Snæfríði Sól (fædd ’93) og Kormák
Jarl (fæddur ’95).
Er kvæntur Unni Elísabetu Gunn-
arsdóttur, dansara og danskennara.
Þau eiga eina dóttur; Emilíu Álfsól, 4½
mánaðar.
GUNNAR HANSSON
Nýsköpuníbyggingariðnaði
Morgunverðar fundur 17 . desember k l . 9 :00 – 11 :00 í Orkuvei tu Reyk jav íkur
Ný aðferðafræði er að ryðja sér til rúms á sviði mann-
virkjagerðar, en það er notkun upplýsingalíkana við
undirbúning, hönnun, byggingu og rekstur mannvirkja.
Markmiðið er að auka framleiðni, bæta gæði í bygging-
ariðnaði og ná fram sparnaði í rekstri mannvirkja. Að-
ferðafræðin hefur á ensku fengið heitið Building Infor-
mation Modeling, BIM.
Íbúðalánasjóður hefur veitt Nýsköpunarmiðstöð Íslands
og Framkvæmdasýslu ríkisins styrki til að vinna að inn-
leiðingu aðferðafræðinnar á Íslandi og myndast hefur
kjarni bakhjarla sem styðja verkefnið. Þessir aðilar boða
nú til almenns kynningarfundar um BIM.
M o r g u n v e r ð a r f u n d u r i n n v e r ð u r h a l d i n n í O r k u v e i t u R e y k j a v í k u r, B æ j a r h á l s i 1
m i ð v i k u d a g i n n 1 7 . d e s . k l . 0 9 : 0 0 t i l 1 1 : 0 0 o g e r a ð g a n g u r ó k e y p i s . V e i t i n g a r í b o ð i O r k u v e i t u R e y k j a v í k u r