Árdís - 01.01.1933, Page 9

7
með því að kaupa altarisbúning fyrir kirkju, sem þá var í smíðum
í bygð þeirra, og gefa einnig hundrað dali í byggingarsjóð kirltjunn-
t ar. Þelta félag starfar enn og mun vera prýði sinnar bygðar.
Tveimur árum siðar munu tvö kvenfélög bafa verið mynduð:
Árið 1885, 10. júní, var kvenfélag stofnað í Argyle-bygð, nafn þess
í byrjun var “Hið íslenzka kvenfélag í Argyle.” Nokkru síðar var
nafni þessu breytt og heitir það nú “Kvenfélag Frelsissafnaðar.”
Tólf konur gengu í félagið í byrjun, eru nú flcstar þeirra Iagstar
til hvíldar og hinar yngri teknar við starfinu. Með miklum dugnaði
og góðum árangri, hefir þetta félag starfað í þarfir kristindóms
og mannúðar í sínu bygðarlagi.
Hitt félagið, er konur mynduðu 1885, var myndað í Garðar-
bygð, N. D„ og nefnt “Hið íslenzka kvenfélag á Garðar.” Strax frá
byrjun tók félag ])ctta að styðja söfnuð bygðarinnar og mun hal'a
gefið flcsta innanhúsmuni í kirkju safnaðarins; sömuleiðis hefir það
lagt fé i hina ýmsu sjóði Hins evangeliska lúterska kirkjufélags, og
gefið mikið til líknarstarfs. Árið 1910 klofnaði Garðar söfnuður;
meirihluti hélt nafninu en ininni hluti nefiidi sig “Lúterssöfnuð.”
Um tima urðu kvenfélögin einnig tvö, munu þau hafa borið nöfn
> safnaðanna. Um áramótin 1925-2(5 sameinast Garðar- og Lúters-
k söfnuðir, og 20. maí, 1920, mættu konur, tilheyrandi háðum félög-
unum, sér mót á fundi kvenfélags Garðarsafnaðar og gengu inn í
það félag sem heild. Hefir þetta félag haldið áfram starl'i siðan
og blessun hvílt yl'ir verki þess.
Árið 1880 eru fjögur kvenfélög mynduð.
Tíu árum áður (1870) hafði lítill hópur íslendinga tekið sér
bólfestu á eyju i Winnipegvatni, er Mikley nefnist. Var þessi hópur
afskektur og hel’ir fundið til þess að sérstölc þörf væri á samvinnu.
4. marz, 188(5, koma konur þar saman á fund og mynda félag er þær
nefndu “Úndína.” Hver sem heyrt hefir söng aldanna við strendur
Mikleyjar finnur til þess að nafnið er vel valið. Líknarstarf var
aðalverk þessa lelags hin fyrstu ár og mun vera enn þó það í síð-
ari tið hal'i einnig styrkt kristindómsmál. Fjölmenn veizla var hald-
in árið 192(5 til að minnast fjörutíu ára afmælis félagsins. Var þá
aðeins ein kona af stofnendum þess lifandi á eyjunni: frú Margrét
Tómasson á Reynistað. Er liún nú látin. Þar, sem annarsstaðar,
hafa hinar yngri konur tekið við starfinu.
Síðar á þessu ári (1880) var stofnað félag meðal kvenna við
fslendingafljót í Nýja íslandi er nefnt var “Djörfung,” Var það
myndað af æði stórum hóp landnámskvenna. Munu nú aðeins
tvær þeirra vera á lifi: frú Guðrún Stefánsdóttir Björnson á ósi og
frú Guðrún Pálsdóttir Briem á Grund við fslendingafljót. Mun hin
< síðarnefnda lengst af hafa verið forseti félagsins og er það enn.
Kring um árið 1892 mun þetta félag hafa lagt niður störf um nokk-
urn tíma, en svo verið endurreist og lialdið áfram starfi síðar.
L