Árdís - 01.01.1933, Blaðsíða 22

Árdís - 01.01.1933, Blaðsíða 22
20 Gleymum þvi ekki að börnin sjá hlutina í öðru ljósi en við. Það er okkur virðist hversdagslegt og Jítils um vert, eins og til dæmis sníkju-jurtin gula, er fjötrar haustblómið gullinsprota, er í þeirra augum heil saga sjálfs-afneitunar og hetjuskapar. Ef þeim er sögð sú saga efast eg ekki um að þau myndu þá og þegar ásetja sér að verða gullin-sproti en ekki sníkju-jurt. “Mikil eru verkin Guðs en meiri eru þó verkin mannanna,” er haft eftir gömlum karli er hann kom í stórborg og sá skýja-brjóta og önnur mannvirki. Við brosum að þessu, en það er einmitt þessi efnishyggja er við þurfum af alefli að vinna á móti hjá börn- unum okkar. Við þurfum að kenna þeim að elska stjörnuljósið meira en raflýstu borgargöturnar, og fuglasönginn betur en hið hása garg útvarpsins, og bezt getum vér gert þetta ef vér elskum þessa hluti sjálf. Er eg var barn heima á fslandi, var mér sagt að til væri óska- steinn. Ef eg fyndi hann myndu allar mínar óskir ujjpfyllast. Eg leitaði mikið að óskasteininum á sjávarströnd íslands. Eg fann hann aldrei. En öldurnar sungu mér um tign, mátt og mildi höf- undar tilverunnar, söngva er eg hef aldrei gleymt. Gömul kona sagði mér að fjögra-blaða smári væri hamingju merki. Iíg leitaði að hon- um. Eg man ekki hvort eg fann nokkurn, en ilmurinn af smáblóm- unum, litprýði þeirra og hin leyndardómsfulla bygging, fyltu mig lotningu fyrir honum er hafði gert þau svo fagurlega. Eg hlustaði á sumar-gaukinn á vorin og um leið heyrði eg söng allra hinna smáfuglanna og lijarta mitt fyltist gleði. Fugla- söngurinn á íslandi á vorin er svo þrunginn af gleði. Við undrumst það eigi er við hugsum til þess að smáfuglarnir, er þangað koma, eru þá nýkomnir af ferðinni löngu yfir Atlantshafið, úfið og geig- vænlegt. Efalaust eru þeir að þakka handleiðsluna yfir hafið og þess vegna er söngurinn svo innilegur. Látum okkur senda börnin okkar út til náttúrunnar til að leita að óskasteininum, fjögra-blaða smáranum og til að hlusta á sumargaukinn. Alt er þau finna og heyra mun hafa áhrif til góðs og fylla þau lotningu fyrir því, sem fegurst er og bezt.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Árdís

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árdís
https://timarit.is/publication/755

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.