Árdís - 01.01.1933, Qupperneq 39

37
Eg vildi eg mætti leiða alla unga menn inn í þetta herbergi, þar
sein morgunsólin skín, og benda þeim á þessa engil ásjónu, og eg
vildi segja við bvern þeirra: “Gáðu að þér—gleymdu því ekki, þegar
þú velur þér konu, að velja þá, sem er hæf til að verða móðir þessa
indæla barns, sem heíir þá eiginleika, að hún verði því fyrirmynd.”
Og mig langar til að biðja allar þær indælu og saklausu stúlkur,
sem eg þekki að lofa mér að leiða þær þarna inn eina og eina. Við
hverja þeirra þeirra vildi eg segja: “Gleymdu því ekki þegar þú velur
þér eiskhuga að hann sé sá, sem geti orðið barninu, sem koma á fyrir-
mynd. Að hverl fótspor hans sé þannig að þú vildir að barnið fetaði
í þau.—Vertu varkár! Vertu varkár! Og við bæði pilta og stúlkur
vildi eg segja þetta: “f hvert sinn, sem þið gerið rangt eruð þið að
slá þetta barn í andlitið, stærra högg en þið gætuð gert með kreptum
hnel'a. Og í hvert sinn sem þið yíirvinnið freistingar eruð liið að gefa
því stærri arfleifð en þið getið skilið eftir í erfðaskrá ykkar.—Gáið
vandlega að velferð “litla barnsins, scm koma á.”
V.
Eg gat þess i byrjun að til væru aðeins fjögur hörn og að hvert
okkar væri foreldri, að minsta kosti eins þeirra. Er þetta ekki satt?
Eitthvert þessara fjögra átt þú og eg. Og þetta barn mun leiða okkur
—annaðhvort barnið, sem ahlrei hafði fæðst eða barnið, sem dó,
eða barnið sem lifir cða barnið sem koma á. Eitthvert þessara fjögra
barna ú sæti við arineld okkar, og á sæti í sál okkar og hjarta. Og
barnið þetta mun leiða þig og mig, vesalings, þreytta, ófullkomna og
synduga feður og mæður.—Það leiðir okkur burt frá okkur sjálfum,
burt frá öllu því lága—að fótum Hans, sem blessaði börnin—okkar
heilaga frelsara. f návist hans hafa börnin ávalt verið velkomin.
Þýtt af Inf/ibjöri/u .1. ólafssoii.