Árdís - 01.01.1950, Blaðsíða 10

8
ÁRDÍS
ég keyrði í gegnum skóginn, að ég gæti verið í umhverfi nálægt
Winnipeg. Gróðurstöðin við Atlavík var sýnilegur vottur þess
hve mikil framför hefir átt sér stað á síðari árum. Verkið heldur
stöðugt áfram undir umsjón frænda míns, Guttorms Pálssonar.
Hér var ég á Austfjörðum, þaðan sem foreldrar mínir höfðu
flutt 1876. Eðlilega þráði ég að geta heimsótt æskustöðvar foreldra
minna í Jökuldal og Skriðdal, en minn tími var afskamtaður, og
ég varð að láta mér nægja að hafa séð Hallormsstað, þar sem föður-
bróðir pabba, séra Sigurður Gunnarsson (eldri) var prófastur þegar
þau kvöddu landið. „Ég sé ykkur aldrei framar“, sagði hann er þau
kvöddu.
Þegar við keyrðum aftur til baka þar sem skipið lá við Eski-
fjörð, var sólskin og indælt veður. Og eftir því sem kvöldkyrðin
færðist yfir landið, var eins og Austurlandið mitt væri að kveðja
með sinni fegurstu sýn. Ég horfði yfir fagrar grænar grundir, og
sólin glampaði á smá stöðuvötn og smá fossa í fjarlægðinni — og
alt umkringt af hinum bláu, vingjarnlegu fjöllum, eins og væru
útverðir náttúrunnar. Það var sem einhver himneskur friður hvíldi
yfir landinu. íslands skrúð! Svo stigum við um borð og ferðin
hélt áfram.
Á Siglufirði var stór og ágætur karlakór á bryggjunni til að
fagna heiðursgestunum með íslenzkum söngvum — í húðar-rign-
ingu! Söngurinn var guðdómlegur, og mennirnir sýndust varla varir
við að úrkoma væri úr lofti. En þegar þessi hátíðlega stund var
liðin var víða tár í auga sem átti alls ekkert skylt við rigninguna.
Þetta var íslenzk gestrisni. Bæjarstjórinn bauð svo öllum frá Esju
að skemta sér við söng og dans og kaffidrykkju. Svo var siglt á-
íram fram hjá Ingólfshöfða og Langanesi. Þá var okkur gert aðvart
um að nú væri verið að nálgast heimsskautsbauginn. (Arctic Circle).
Þetta var í fyrstu viku júlí og nætur voru albjartar. Og nú sáum
við miðnætursólina, og er dýrð hennar ógleymanleg. Sólin var
að síga í sæinn — það var eins og hún kysti rönd sjávarins og
kvaddi svo til að framkvæma aftur skyldu sína við jörðu.
Á Akureyri var ágætur karlakór á bryggjunni, svo var fólkið
keyrt í bílum um bæinn. Okkur var sýnd Matthísasarkirkjan, sem
er með „modern“ sniði: svo keyrðum við í gegnum listigarð og
gróðurhús, því skóg og blómarækt er á háu stigi á Akureyri. Falleg-
ur bær með miklu víðsýni. Svo kvöddum við skipið og kafteininn,
Ingvar Kjaran, sem hafði verið okkur gestunum svo góður á þessari