Árdís - 01.01.1950, Blaðsíða 18

Árdís - 01.01.1950, Blaðsíða 18
Resurrection The garden, belonging to Joseph of Arimathea, was a poem of natures beauty, of disordered and rugged loveliness. Boulders and rocks were strewn here and there in careless confusion. Cypress trees, gnarled oaks and dark groves of cedar, rose to uneven heights and thickets with grapevines filled low lying places. Silver threaded rivulets and gurgling brooks leaped and danced over rocks and under mossy stones and lost themselves in deep shadowy crags and dense fernery. Here was a soft velvety slope dappled with lights and shadows, fragrant with perfume and gleaming with colors • of the rose, mignionette and jasmin. There a rocky upland reared it’s head as sentinel over all and into this rock a tomb had been hewn. The entrance to this tomb was arched by an old twisted oak, whose knotted branches interlaced in sombre dignity. At the foot of this majestic tree, lily seeds had fallen and in time raised their stalks bravely and bloomed. The gleaming, white shallow cups held up by dwarfed stems, lighted up the darker place beside the opening of the tomb. This day began as all other days. Daylight moved down from the hilltops and was welcomed lustily by the song of birds. The sunbeams, strong and warm, filtered through the trees and speckled the swards of summer green. All became radiant and the breeze sang through the murmuring grass. As the day passed the sky darkened. Shadows filled the coves and flowers bowed their heads before the moaning wind as if in fear. The sky, now black and threatening, rumbled and flashed angered lightning. The trees bent low and the lillies at the foot of the old oak, cowered and folded their white petals in terror as the very earth quivered. Then came a stillness, an awesome silence. The darkened clouds turned to gray and the sun sent beams of light to the summit of a nearby hill, overlooking a deep, rocky crevice. Sunbeams shone on three crosses that rose black and stark against the sky. The lillies looked up. The terror was passing and soon peace was restored to the garden. Sunshine stole down the hillside and all seemed well again.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Árdís

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árdís
https://timarit.is/publication/755

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.