Árdís - 01.01.1950, Blaðsíða 15

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
13
með gestrisni og kærleika. Við skoðuðum heimilið og myndir, og
TJtskála kirkju — og drukkum svo kaffi.
Þegar kaffi drykkju var lokið var farið uppí bílinn og keyrt
af stað að skoða Hvalsnes kirkju, sem tilheyrir Útskála prestakalli
og er sérstaklega sögurík af því Hallgrímur Pétursson var þar
prestur þegar hann var fyrst vígður. Hann mætti töluverðri
mótspyrnu þar svo þjónustan var stutt; það var ekki fyr en hann
náði meiri þroska og sneri um blaðinu og fór að þjóna Guði af
lífi og sál og kröftum, að hann fékk sína viðurkenning hjá þjóðinni.
En Passíusálmar Hallgríms Péturssonar eru sameiginleg eign og
arfur bæði íslenzku þjóðarinnar og okkar Vestur-Islendinga.
Útskála prestakall er á suðurrönd íslands, nokkurskonar
„Lands End“ eins og á Englandi, en útsýni er víðáttumikið og
fagurt. Landbúnaður mikill í þessari syðstu sveit landsins, og
þennan dag var verið að heyja og hirða eftir beztu getu. Alstaðar
voru gripir að seðja hungur sitt eða að hvíla sig í ró, eins og
nautgripa er vani.
En á hinn bógin er hafið, sem er uppspretta þess fiski auðs
sem ísland reiðir sig á árlega. Síld hefir brugðist að miklu leyti
nú í fimm ár, en senn kemur auðurinn aftur — með Guðs vilja.
Landið eyddi miklu af sínu láni, (Marshall aid) í að kaupa togara
og útbúnað af nýjasta tægi, því landar vilja ætíð hið bezta — en
síldin hefir hulið sig og skuldir eru miklar. En biblían kennir okkur,
og náttúran endurtekur — að alt tekur enda og að eftir nokkur
mögur ár, kemur góð vertíð og aftur verður fiskað. Þeir sem leita
út á mið íslands eru að „auðga sitt land og efna þess hag.“
☆ ☆ ☆ ☆
Ég átti afmæli 28. ágúst og stóð það til að ég legði á stað þann
dag með flugvélinni frá Keflavík áleiðis til New York. En þegar
ég kom á skrifstofuna til að leggja inn farmiða minn, var farið
fram á við mig að býtta við Vestur-íslending sem gjarna vildi
komast burt þennan dag, en hafði sjálfur farmiða fyrir 30. ágúst.
Ég var als ekki viljug fyrst að breyta minni fyrirætlan, en spurði
samt: „Hver er þessi maður?,, “Það er prestur, séra Sveinbjörn
Ólafsson frá Bandaríkjunum“, sagði stúlkan. Þá blíðkaðist ég og
sagði ungfrúnni að gera breytinguna. Gat þess að ég hefði þekkt
móður hans að öllu góðu.
Svona atvikaðist það að ég átti afmælisdag á feðrastorðinni
sem mig hafði aldrei dreymt að ég myndi sjá. Ég var gestur á