Árdís - 01.01.1950, Page 45

Kærkomnir gestir
„Aldrei hefi ég þekkt konu, sem er eins mikill höfðingi í lund
eins og frú Bentína Hallgrímsson“, sagði ein fornvinkona hennar frá
Argyle við mig. Þau hjón voru annáluð fyrir gestrisni og höfðings-
skap. Byggðarfólk laðaðist að
heimili þeirra, það stóð þeim
jafnan opið; það þótti og sjálf-
sagt að utanbyggðar gestir
dveldu á prestsetrinu. Börnin
voru fimm og annríki mikið, en
gestir voru samt ávalt hjartan-
lega velkomnir, og hversu ó-
hentugur sem tíminn var, er þá
bar að garði, var húsmóðirin
jafn ljúf og broshýr í viðmóti.
Á heimilinu var svo mikil gleði
og þar ríkti svo yndislegt sam-
ræmi, að öllum þótti gott að
koma þangað, og þaðan fóru þeir
endurnærðir á líkama og sál.
Ég gat heldur ekki annað en
dáðst að því, hve henni fórst alt
heimilishaldið myndarlega úr
hendi. Frú Bentína er gædd
næmri fegurðartilfinningu; það var ekki einungis að máltíðirnar
væru ljúffengar, heldur framreiddi hún þær svo fallega og smekk-
lega að til fyrirmyndar var. Hún er gefin fyrir blóm og prýddi
heimili sitt, bæði inni og úti, með fögrum blómum. Ég minnist
hennar þegar ég sé trjágróður undir veggjum íslenzku kirknanna
í Argyle; hún beitti sér fyrir ræktun hans.
Frú Bentína má ekkert aumt sjá án þess að vilja líkna; það
var eins og manni létti við hlýja handtakið hennar og við að finna
ríka samúð hennar umlykja sig.
Hún var önnur hönd mannsins síns, eins og hann sagði svo oft
sjálfur. Hún kendi sunnudagaskóla, starfaði með ungmennafélög-
unum, kendi ungum stúlkum hannyrðir og var forseti kvenfélags-
ins um langt skeið. Hún átti stóran þátt í því, að skipuleggja mót-