Árdís - 01.01.1950, Síða 61

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
59
h'ða eins vel og unt var. Að kvöldi þess 22. nóvembers síðastl. kom
hvíldin er hún hafði þráð.
Þegar ég virði fyrir mér myndina sem þessu fylgir af Ingi-
björgu sem ungri stúlku minnist ég þess með viðkvæmni að hún
og móðir mín dvöldu um tíma á sama heimilinu á íslandi. Tókst þá
með þeim það ástríki sem entist alla æfi. Viðkvæma, gáfaða litla
stúlkan sem tók sér svo nærri að skilja við móður sína á sjö ára
aldri varð móður minni svo kær og ógleymanleg — og nú gleðst
ég að hugsa um þær tvær, báðar ungar aftur í annari tilveru þar
sem skýin eru horfin og sólin skín í heiði.
„Nú stíg ég glöð við stiltan hreim
frá stjarnanna dýrðar löndum.
Sem barn mér finst ég borin heim
af blessuðum engla höndum.
Svo renn ég sátt mitt síðsta skeið
við sorgir og œfikvíða.
Sem rökkurþoka á röðulleið
mér raunir frá brjósti líða“.
Ingibjörg J. Ólafsson