Árdís - 01.01.1951, Síða 33

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
31
vatið fyrir kaffið. En þetta var nú nokkuð langt aftur í tímann, því
jólaleikir fallnir úr móð fyrir löngu.
Það virðist vera að þrátt fyrir fátæktina, og þrátt fyrir það,
að fólkið hafði ekki þau tæki sem nú gætu gjört lífið svo ánægju-
legt, var þó lífið frekar ánægjuríkt. Framfarir af ýmsu tagi voru
eins undraverðar þá eins og nú. Framtíðin virtist hafa mikið að
bjóða. Járnbraut var lögð til Oak Point og síðar til Lundar; og
Lundar-bær byggðist upp smám saman. Um það leyti sameinuðust
sumir skólarnir og „Consolidated School“ var byggður á Lundar.
En nú kem ég að því, sem maður vill síður athuga, en sem
maður getur varla komist fram hjá að minnast á, sérstaklega á
þessum dögum. Og það er árið 1914. Þá var eins og djöfullinn sjálf-
ur hefði slegist í leikinn, því þá skall á fyrsta heimsstyrjöldin. Og
hafði hún mikil áhrif á þessa byggð eins og aðrar íslenzkar byggðir.
Margir ungir menn lögðu lífið í sölurnar, margir aðrir sem gengu
í stríðið komu aftur með meiri eða minni heilsubilun. Og jafnvel
þó okkar hlið vær sögð að hafa unnið sigur, þá var það enginn
varanlegur sigur, því að það hefir aldrei síðan verið verulegur
íriður, hvorki hér eða annars staðar í heiminum. Ég sagði að
djöfullinn hefði slegist í leikinn, og ég bæti því við, að hann virðist
enn leika lausum hala um allan heim. Þó okkur hér í þessari byggð
liafi liðið að mestu leyti vel á síðustu árum, þá erum við aldrei laus
við þennan stríðsótta. Og manni getur heldur ekki liðið vel, þegar
maður veit um þær hörmungar sem fólk 1 annari heimsálfu þarf
að líða.
Einn ungur maður sagði við mig um daginn, að þetta væru
hörmulegir tímar sem við lifðum á, en að hann væri þakklátur
að lifa einmitt nú, því að tímarnir feldu í sér hvöt til sín og ann-
ara að finna úrlausn frá þeirri hættu sem við stöndum í, og að
vinna af öllum mætti á móti þeim öflum sem leiða út í styrjöld.
En ég er alls ekki viss um að ég vildi ekki skipta þessum tímum
fyrir gömlu tímana sem ég hefi verið að lýsa.
Ég þarf ekki að vera mikil spákona til að segja, að miklar
breytingar munu liggja fyrir okkar kynslóð. Hvort breytingin
innifelur hina þriðju heimsstyrjöld vil ég ekki segja; því hver
veit vissu sína um það, jafnvel þó öll dagblöð og flest útvörp séu
sífelt að spá fyrir að svo muni verða?
En hver sem breytingin verður, og hvenær sem hún kemur,
þá vona ég að allt það bezta frá gömlu tímunum hér í Álftavatns-
byggð verði varðveitt, svo sem rósemin, dugnaðurinn, gestrisnin,
ráðvendnin og heilnæmt heimilislíf og félagslíf.
Salome Halldorson