Árdís - 01.01.1951, Síða 45

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
43
KALLÁÐAR HESM
Frú Ingiríður Jónsson
1878 — 1951
Mér mun manna skyldast, og
reyndar einka ljúft, að minnast
frú Ingiríðar Jónsson, frekar (sjá
Lögberg) og skjalfesta nafn henn-
ar í „Árdísi“, í ævisögusafni
vestur-íslenzkra merkiskvenna.
Vissulega á hún það skilið að
skipa sæti í þeim hópi sem lengi
mun minnst sakir fórnfýsi, þjón-
ustu á vettvangi kirkjunnar, og
kærleika til allra samferðamanna
sinna.
Mér er ljúft og skylt að minn-
ast frú Ingiríðar fyrst og fremst
vegna þess að hún var ekkja
fyrirrennara míns í prestsem-
bættinu við Fyrstu lútersku
kirkju í Winnipeg, dr. B. B. Jóns-
sonar; en hann sýndi mér það
traust að fá mig ráðinn til sín
sem aðstoðarprest, sem svo leiddi
til venjulegra'r ráðningar til
starfsins, að honum látnum. Ekki gat það heitið að ég nyti veru-
legrar samvinnu með honum, því um það leyti að ég kom til ^org-
arinnar ágerðist sjúkdómur hans svo mjög að hann varð brátt
ófær til verka, og gerðist rúmfastur snemma vorsins 1938. Mátti
því heita að ég byrjaði starf mitt í Winnipeg, ókunnugur flestum
meðlimum safnaðarins, málum hans og starfsháttum. Á jafn yfir-
gripsmiklu starfssviði sem Fyrsta lúterska söfnuði, mun ókunnugum
presti næsta erfitt að finna fótum sínum forráð í fyrstu. Á fyrstu