Morgunblaðið - 18.01.2009, Qupperneq 45

45
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. JANÚAR 2009
GÓÐ þátttaka var að vanda í ára-
mótagetraunum Morgunblaðs-
ins, en sýnu mest þó í barna-
getrauninni og forn-
sagnagetrauninni. Gefnir
voru upp fjórir svarmögu-
leikar með hverri spurn-
ingu - a), b), c) og d) og hér
koma bókstafirnir með
réttu svörunum við hverri
spurningu.
Fornsagnagetraun
1. b 2. c 3. d
4. a 5. d 6. c
7. b 8. b 9. c
10. a
Fullorðinsgetraun
1. c 2. b 3. d
4. c 5. d 6. d
7. a 8. d 9. a
10. c 11. d 12. d
13. b 14. a 15. b
16. a 17. d 18. d
19. a 20. a 21. a
22. b 23. c 24. b
25. c 26. a 27. d
28. d 29. d 30. d
31. b 32. b 33. b
34. c 35. c 36. c
37. b 38. d 39. d
40. c 41. d 42. c
43. c 44. c
Unglingagetraun
1. c 2. b 3. c
4. c 5. d 6. b
7. a 8. c 9. d
10. d 11. c 12. b
13. a 14. b 15. d
16. b 17. d 18. d
19. a 20. b 21. b
22. a 23. a 24. c
25. c 26. c 27. d
28. b 29. c 30. c
31. b 32. d 33. d
34. b 35. c 36. d
37. b 38. d 39. c
40. b
Barnagetraun
1. a 2. c 3. b
4. a 5. d 6. b
7. d 8. d 9. a
10.c 11.c 12.b
13.c 14.b 15.a
Verðlaunahafar
Í fornsagnagetrauninni var dregið
úr réttum svörum.
Þorkell Björnsson, Lyngholti 8,
640 Húsavík, hlýtur Ofsa eftir
Einar Kárason. Kristrún G. Jóns-
dóttir, Furgrund 20, 300 Akranesi,
fær Rökkurbýsnir eftir Sjón. Erla
Ásmundsdóttir, Melateig 41 - 201,
600 Akureyri hlýtur Amtmanninn á
einbúasetrinu eftir Kristmund
Bjarnason.
Í fullorðinsgetrauninni voru tveir
með rétt svör við öllum spurning-
unum. Myrká eftir Arnald Indr-
iðason kemur í hlut Mána Laxdals,
Valdasteinsstöðum, 500 Stað, og
Vetrarsól eftir Auði Jónsdóttur í
hlut Áslaugar Ólafsdóttur, Valda-
steinsstöðum, 500 Stað sem reyndar
var einnig meðal sigurvegara í fyrra.
Dregið var á milli þeirra sem voru
með eitt rangt svar og kemur Hvert
orð er atvik eftir Þorstein frá Hamri
í hlut Guðmundar Guðmundssonar,
Hringbraut 65, 107 Reykjavík.
Í unglingagetrauninni voru einnig
tveir með rétt svör við öllum spurn-
ingunum.Garðurinn eftir Gerði
Kristnýju kemur í hlut T. Elíasar
Jónssonar, Eskihlíð 31, 105 Reykja-
vík. Svart og hvítt eftir Jónínu Leós-
dóttur fær Auður Hermannsdóttir,
Ásvegi 2, 760 Breiðdalsvík. Dregið
var um þriðju bókina milli þeirra
sem voru með einungis eina villu og
kemur bókin Ljósaskipti eftir Steph-
enine Meyer í hlut Jóhanns P. Harð-
arsonar, Lyngrima 3, 112 Reykjavík.
Í barnagetrauninni var dregið á
milli þeirra sem voru með öll svörin
rétt.
Bara gaman eftir Guðrúnu Helga-
dóttur fær Ásthildur Ómarsdóttir, 8
ára, Gilstúni 32, 550 Sauðárkróki.
Halla Margrét Jónsdóttir, 9 ára,
Vesturgötu 105, 300 Akranesi, hlýt-
ur Pétur og úlfinn og Kristinn Þór
Gautason, 7 ára, fær Hver er flott-
astur? eftir Mario Ramos.
Af einstökum álitamálum ber að
nefna að í unglingaspurningunum
svörðuðu margir því að nýjasta
mynd Guy Ritchie væri Sherlock
Holmes þar sem RocknRolla er rétta
svarið - hin er enn í tökum, hefur
ekki verið frumsýnd og er því enn
ekki orðin nýjasta myndin. Þá gætti
ónákvæmni í 36. spurningu í ung-
lingagetrauninni um að Pétur Ey-
þórsson hefði unnið á öllum ein-
staklingsmótum í glímu á síðasta ári
– en ekki þó í keppninni um glímu-
kóng Íslands þar sem Pétur Þór
Gunnarsson varð hlutskarpastur.
Flestir nefndu þó Pétur Eyþórsson
sem telst rétt svar.
Verðlaunahafar geta vitjað bóka
sinna í afgreiðslu Morgunblaðsins í
Hádegismóum 1 eða haft samband
með óskum um að fá þær sendar í
pósti.
Svör við áramóta-
getraunum
Krossgátu-
verðlaun
Vinn-
ingshafi
krossgátunnar
sem birtist 24.
desember, að-
fangadag, er Sigríður
Poulsen, Reykási 25,
110 Reykjavík.
Hún hlýtur í verð-
laun bókina Kuð-
ungakrabbarnir
eftir Anne B.
Ragde. Mál og
menning gefur
út.
Margar ljúfustu
bernskuminningar
mínar eru tengdar
þeim hjónum Krist-
björgu Jakobsdóttur
og Jóni Finnssyni, móðurbróður
mínum. Mikil vinátta var með þeim
og foreldrum mínum, Þuríði og
Snorra Hallgrímssyni, og voru þau
órjúfanlegur hluti af fjölskyldu okk-
ar. Kristbjörg og Jón voru alltaf hjá
okkur á Ásvallagötu 26 um jól og ára-
mót. Það var ætíð mikil tilhlökkun
hjá okkur systkinunum fimm og eng-
in hátíð byrjaði fyrr en þau voru
komin. Raunar leið varla sú helgi að
við hittum þau ekki. Fyrir hálfri öld
eða svo var gjarnan farið í heimsókn-
ir á sunnudögum og lá þá leiðin oftar
en ekki suður í Hafnarfjörð til þeirra
hjóna á Sunnuveginn nema þau litu
inn á Ásvallagötunni.
Svo kom hún Kristín þeirra í heim-
inn, mikill gleðigjafi og bættist í
stóra hópinn á Ásvallagötunni og
varð jafn ómissandi hluti af tilveru
okkar og foreldrar hennar. Það var
verra þegar hún stálpaðist og vildi
frekar vera heima í Hafnarfirði á
gamlárskvöld en hjá okkur í Reykja-
vík! Við systkinin vorum ekki sátt við
svona breytingar á högum okkar og
fannst lítið varið í gamlárskvöld án
þeirra.
Við systkinin vorum öll orðin
stálpuð, áður en hún Kristín kom inn
í líf þeirra Kristbjargar og Jóns. Þeg-
ar við vorum lítil var Kristbjörg því
vinsæl barnfóstra og var það ósjald-
an að hún gætti einhvers okkar um
lengri eða skemmri tíma. Við áttum í
henni hvert bein – hún var óþreyt-
andi við að lesa fyrir okkur, segja
okkur sögur og spila við okkur og
mér kenndi hún að prjóna og hekla.
Kristbjörg bar hag okkar systkina
alltaf fyrir brjósti og fylgdist með
okkur og fjölskyldum okkar bæði hér
heima og erlendis. Milli Kristbjargar
og Þuríðar, móður okkar, var einstök
vinátta og leið varla sá dagur að þær
töluðu ekki saman.
Árið 1980 varð ég Hafnfirðingur
fyrir tilstilli Kristbjargar. Hún út-
vegaði okkur hjónum íbúð í næsta
nágrenni við sig á Sunnuveginum.
Hún tók litlu strákunum mínum opn-
um örmum og studdi okkur í blíðu og
stríðu. Hún var alltaf til staðar,
reiðubúin að hjálpa og leiðbeina og
síðast en ekki síst að passa drengina.
Við tókum meðal annars upp þann
sið að gera slátur saman í kjallaran-
um á Sunnuvegi 9. Það var mikið fjör
Kristbjörg
Jakobsdóttir
✝ Kristbjörg Jak-obsdóttir fæddist í
Lundi á Akureyri 16.
maí 1926. Hún and-
aðist á Landspítala í
Fossvogi 5. janúar
síðastliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju
14. janúar.
og ómissandi atburður
árum saman.
Þessi tengsl héldust
óslitið þótt við flyttum
hingað og þangað í
Hafnarfirði eftir því
sem fjölskyldan
stækkaði.
Síðustu ár hefur
Kristbjörg átt við
heilsuleysi að stríða.
Kristbjörg og Jón
höfðu alltaf verið ákaf-
lega samhent og kom
það berlega í ljós í
veikindum Kristbjarg-
ar sem þau tókust á við í sameiningu.
Aðdáunarvert hefur verið að fylgjast
með Jóni frænda annast hana heima
á Sunnuveginum.
Nú þegar leiðir skilur vil ég fyrir
hönd fjölskyldu minnar og okkar
systkinanna af Ásvallagötunni þakka
Kristbjörgu fyrir órjúfanlega sam-
fylgd alla ævi okkar, fyrir aðstoð
hennar og hjálpsemi alla og ekki síst
fyrir vináttu hennar og umhyggju.
Blessuð sé minning Kristbjargar
Jakobsdóttur.
Auður Snorradóttir.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
fjölskylduna við fráfall Kristbjargar
Jakobsdóttur.
Við systkinin minnumst þess
hversu ljúft var að heimsækja Jón
frænda og Kristbjörgu á Sunnuveg-
inn; þar uxu kökur í frystikistunni og
oftar en ekki fengum við að fara í
Kastalann til að kaupa kók og annað
gotterí. En þó að veitingarnar hafi
verið höfðinglegar þá er það fé-
lagsskapurinn og samræðurnar sem
standa upp úr í minningunni. Krist-
björg fylgdist vel með öllum í fjöl-
skyldunni og vissi alltaf upp á hár
hvað allir voru að gera. Hún var einn-
ig hafsjór upplýsinga þegar kom að
ættfræði og hafði gaman af að ræða
menn og málefni. Þó að heilsu hennar
hafi hrakað síðustu fimm árin voru
þau Jón alltaf mætt í fjölskyldusam-
kvæmi, tóku þátt af heilum hug og
glöddu alla með nærveru sinni.
Kristbjörg var einstaklega ljúf kona,
kurteis, alltaf vel til höfð og gaf af sér
endalausa væntumþykju til allra í
kringum sig. Þó að söknuðurinn sé
sár þá sitja eftir ljúfar minningar um
yndislega konu. Við vonum að þessar
minningar ylji Jóni frænda, Kristínu,
Ása og barnabörnunum er þau tak-
ast á við sinn mikla missi.
Guð blessi minningu Kristbjargar
Jakobsdóttur.
Þóra, Þuríður, Anna Guðný
og Snorri Hallgrímsbörn.
Við Kristbjörg urðum samferða í
MA frá því við settumst í fjórða bekk
skólans. Við þekktumst ekki mikið
áður en fljótlega tókst góð vinátta
með okkur og við ákváðum að lesa
saman það sem sett var fyrir heima,
eins og kallað var. Það fór ávallt vel á
með okkur og samlesturinn stóð í
þrjú ár. Kristbjörg Jakobsdóttir var
miklum og góðum mannkostum búin
enda átti hún ekki langt að sækja þá.
Foreldrar hennar Kristín Sigurð-
ardóttir, ættuð frá Lundi í Fnjóska-
dal, og Jakob Karlsson, ættaður úr
Eyjafirði, voru mikilhæf og merkis-
fólk. Jakob var forystumaður í ýms-
um félagsmálum og atvinnurekstri á
Akureyri og orðlagður fyrir áræðni,
skyldurækni og heiðarleika. Hann
hóf ræktun lands fyrir ofan Akureyri
og reisti þar fallegan búgarð, sem
nefndur var Lundur. Þar bjuggu þau
hjón myndarbúi í mörg ár. Þar ólst
Kristbjörg upp í hópi systkina sinna.
Það var ógleymanlegt að kynnast
því merkilega menningarheimili.
Gott var og friðsælt að sitja þar á
vorin við próflesturinn. Það eru því
góðar og glaðar minningar sem sitja
eftir frá þeim stundum. Samvisku-
semin sat í fyrirrúmi hjá Krist-
björgu, vinkonu minni, og við nutum
skólavistarinnar svo sem unnt var.
Stundum var gert hlé og litið upp frá
lestrinum og spjallað um heima og
geima og skólalífið. Vináttan var
traust og hefur haldist svo til hinstu
stundar.
Hún Kristbjörg bjó yfir traustum
og heilum persónuleika. Hún var
snemma ákveðin í skoðunum og vissi
yfirleitt hvað hún vildi í flestum mál-
um. Hún var ætíð hógværðin upp-
máluð, glaðvær og gamansöm í tali.
Mörg gleðisköllin hvinu á milli lín-
anna í námsbókunum. Þannig liðu
skólaárin í MA og eftir á að hyggja
eins og í góðum draumi.
Hún hafði hug á framhaldsnámi og
lagði stund á tungumál eftir stúd-
entsprófið. En hún hafði valið sér
lífsförunaut þá þegar, reyndar úr
hópi bekkjarbræðra okkar, eða þau
fundu snemma hvort annað, Jón
Finnsson og hún og frá því var ekk-
ert vikið, og vita þeir sem til þekkja
að samrýndari hjón eru vandfundin.
Hún vann árum saman skrifstofu-
störf hjá bæjarfógeta í Hafnarfirði,
en síðar við prófgæslu í Háskóla Ís-
lands, og alls staðar kom dugnaður
hennar, glaðværð og samviskusemi
að góðu haldi.
Á síðari árum hafa hin slæmu veik-
indi hennar verið þungbær jafnt
henni sjálfri sem og vandamönnum
hennar og vinum. En sterkur per-
sónuleiki hennar, viljastyrkur og þol-
gæði hafa einkennt hana í þeirri bar-
áttu sem hún hefur háð, svo að allir
sem til þekkja dást að í undrun. En
þá er líka aðdáunarvert hve Jón hef-
ur staðið vel með henni og veitt henni
styrk og stoð svo sem unnt er. Það
hefur hún kunnað að meta og þakka.
Þau eiga eina dóttur, Kristínu, og
hefur hún, maður hennar og barna-
börnin veitt þeim ómælda ánægju og
frábæran stuðning.
Við Jónas og fjölskylda okkar
þökkum allar samverustundirnar og
vottum Jóni, vini okkar, Kristínu,
dóttur þeirra, og fjölskyldu hennar
og Bergljótu, systur hennar, og öðr-
um vandamönnum dýpstu samúð og
biðjum henni allrar blessunar.
Sigríður Kristjánsdóttir.
Það heitir hjá okk-
ur lögfræðingum „að
fara út á djúpið“ –
þegar embættisprófi
við Háskóla Íslands er
lokið og fyrstu starfs-
skrefin eru tekin umfram lögfræði-
bókalestur – við það ógnandi hlut-
verk – að framkvæma sjálf lögin.
Það var mín gæfa að það var hin
góða kona, Guðrún Andersen sýslu-
skrifstofugjaldkeri, sem gætti mín
og leit eftir mér við mín fyrstu emb-
ættisstörf sem sýslufulltrúi sýslu-
Guðrún Andersen
✝ Guðrún Andersenfæddist í Vest-
mannaeyjum 22.
ágúst 1933. Hún and-
aðist mánudaginn 15.
desember síðastliðinn
og var jarðsungin frá
Seyðisfjarðarkirkju
20. desember.
manns Norður-Múla-
sýslu og bæjarfógeta
Seyðisfjarðar – með
sinni móðurlegri um-
hyggju. Þannig lagaði
hún hjá mér skyrtu-
kraga og hálsbindið
um hálsinn, alltaf
fyrst á hverjum
morgni á sýsluskrif-
stofu, hvern einasta
morgun áður en
starfsdagurinn hófst –
því þar var erfitt fyrir
mig með mína sextíu
sentimetra upphand-
leggsvöðva að gera það vel sjálfur.
Við áttum frá upphafi góð sam-
skipti og ég lærði að meta þessa af-
burðargreindu konu sem Guðrún
var og hefði hún náð langt á
menntabraut og orðið háskólaborg-
ari hefði hún átt möguleika á því –
en hún átti stormasama ævi.
Guðrún er alltaf í mínum huga
„Mutter Courage“ í jákvæðustu
merkingu þeirrar fögru táknmynd-
ar heimsleiklistarbókmennta. Þessir
hugrökku móðureiginleikar hennar
komu best fram þegar ég í embætt-
isnafni skipaði hana réttargæslu-
konu í meintu kynferðisafbrotamáli
– því hún gegndi hlutverki réttar-
gæslukonu í því erfiða meinta saka-
máli betur en nokkur lögfræðingur
sem ég hef síðan umgengist – fyrr
og síðar.
Ég hef sent Guðrúnu jólakort,
núna í tæp tuttugu ár, þaðan sem
ég hef búið í heiminum, alla leið frá
í San Diego, Kaliforníuríki, Banda-
ríkjum Norður-Ameríku, frá Hol-
landi eða þar sem ég bjó lengst –
frá Hamborg í Þýskalandi. Það voru
því sorglegar fréttir að lesa dán-
arfregn hennar og fallegar minning-
argreinar um hana í Morgun-
blaðinu.
Þakka þér fyrir, Guðrún! – Þinn
Donni,
Halldór Eiríkur S.[igurbjörns-
son] Jónhildarson.