Morgunblaðið - 16.02.2009, Blaðsíða 17

Minningar 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. FEBRÚAR 2009
✝ Sirrey María Ax-elsdóttir fæddist í
Reykjavík 11. ágúst
1972 og lést 5. febrúar
síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Kolbrún Bryndís
Björnsdóttir félagsliði,
f. 18.6. 1953, og Axel
Þórðarson bílstjóri, f.
13.10. 1930, d. 16.11.
2001. Kolbrún giftist
Valgarði Einarssyni, f.
19.1. 1955, árið 1975
en þau skildu 1984.
Valgarður eignaðist
dótturina Eydísi árið 1989, og var
hún Sirreyju sem systir. Kolbrún er í
sambúð með Ómari Morthens.
Bróðir Sirreyjar sammæðra er
Björn Ingi Valgarðsson, f. 23.4. 1976,
maki hans er Húbert Nói Gunn-
arsson, þeir búa í Kaupmannahöfn.
Systkini Sirreyjar samfeðra eru 1)
urbjörgu Birtu, 3) Þuríði Guðrúnu,
og Gunnar Örn Haraldsson, f. 19.9.
1979, í sambúð með Cörlu Brown
og eiga þau eina dóttur saman, syst-
ur Arons, Sóleyju Líf.
Sirrey ólst upp í Breiðholti og
gekk í Breiðholtsskóla en lauk
gagnfræðaprófi frá Réttarholts-
skóla. Hún stundaði nám við Iðn-
skólann í Reykjavík. Sirrey starfaði
aðallega við þjónustustörf og vann
líka um skeið í leikskóla. Þegar hún
eignaðist sitt fyrsta barn bjó hún
með barnsföður sínum, Pétri.
Fyrstu ár Kolbeins bjuggu þau í
Breiðholti, en þau slitu samvistir.
Um tíma var hún í sambúð með
Gunnari, föður Arons, á Grett-
isgötu. Þau slitu samvistir. Lengst
bjó hún í miðbæ Reykjavíkur ásamt
sonum sínum.
Útför Sirreyjar fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag kl. 13.
Jón Grétar Axelsson,
f. 11.4. 1956, giftur
Tammy Axelsson, búa
í Gimli í Kanada og
eiga fjögur börn. 2)
Einar Gunnar Ax-
elsson f. 26.2. 1961,
giftur Randi Ax-
elsson, búa í Wash-
ingtonríki og eiga
fjögur börn. 3) Guðný
Karolína Axelsdóttir,
f. 20.10. 1965, býr á
Selfossi og á fimm
börn.
Synir Sirreyjar eru
Kolbeinn Elí Pétursson, f. 8.11.
1991, nemandi við Verzlunarskóla
Íslands, og Aron Örn Gunnarsson, f.
29.4. 2001. Barnsfeður Sirreyjar eru
Pétur Hannesson, f. 11.11. 1970,
kvæntur Gunnhildi Guðnadóttur,
saman eiga þau þrjár dætur, systur
Kolbeins 1) Ragnheiði Helgu, 2) Sig-
Elsku fallega dóttir mín.
Erfitt er að hugsa til þess að fá
ekki að faðma þig aftur, en ég mun
faðma ljós þitt að eilífu.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Þær munu aldrei gleymast allar
yndislegu minningarnar um þig.
Þín verður sárt saknað, takk fyrir
allt.
Elska þig mest.
Þín,
mamma.
Þótt dagurinn komi með dýrðlegt ljós
nú döpur er sálin mín,
í hjarta mínu er hélað sár
þegar hugsa ég nú til þín.
Mín hjartkæra dóttir er horfin á braut
úr heimi sem kaldur var,
mig langar svo til þín að byggja brú
sem ber góðar minningar.
Þá hugsa ég til þín og horfi á brúna
og í hjarta mér kviknar ljós,
senn líður að vori á leiðinu þínu
þá lifna mun falleg rós.
Lokið er stríði, ljúft er að hvílast
ljós þitt á himninum blikar nú skært,
megir þú njóta í Almættis örmum
alls þess sem jarðlífið gat þér ei fært.
(G.G.)
Þinn pabbi.
Elsku mamma, ég veit þú hefur
það gott og ert á góðum stað, ég
sakna þín.
Ó, mamma, elsku mamma!
Nú hugsa ég heim til þín,
er næturmyrkrið nálgast
og dagsins ylur dvín.
– Ég ligg hér, lítill drengur,
og les nú versin mín.
(Jóhannes úr Kötlum)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Ég elska þig mamma.
Þinn
Aron og pabbi.
Minningar mínar um mömmu eru
margar, en eru þó allar byggðar á
sama grunni. Kærleik. Hún var allt-
af að gefa og vildi sjaldan þiggja. Ég
man eftir því nýlega að hún gaf mér
hjól, og þegar ég ætlaði að þakka
henni fyrir hjólið vildi hún engar
þakkir. Þetta fannst henni sjálfsagð-
ur hlutur og ég ætti sko ekki að vera
að þakka henni neitt fyrir, þetta
vildi hún bara gefa mér.
Það sama gilti um hana á mínum
yngri árum. Hún var óð í að gefa
mér hluti, ef mig langaði í þá. Pen-
ingar eða hluturinn sjálfur var ekki
aðalatriðið, heldur var aðalatriðið að
gleðja litla drenginn sinn. Hún
sleppti aldrei þessari hugsun, ég var
alltaf litli drengurinn hennar, sama í
hvaða aðstæðum ég var staddur,
hvort sem mig langaði í nýjasta
LEGO-ið eða byrja að æfa box, þá
hafði ég hennar stuðning og ást.
Mamma var einnig alltaf alveg
svakalega skemmtileg. Alveg frá
mjög ungum aldri vildu vinir mínir
alltaf fara í heimsókn til mín, ein-
faldlega vegna þess að mamma var
svo hrikalega góð og skemmtileg, og
tók þátt í öllu því sem okkur fannst
gaman að gera, og naut þess í botn.
Hvort við ætluðum í LEGO eða út
að hjóla, skipti ekki máli. Hvað hún
var skemmtileg var einmitt annar af
lykilkostum hennar.
Annað sem einkenndi hana var
hvað hún var hreinskilin. Hún var
aldrei hrædd við að láta skoðun sína
í ljós, og þegar hún gerði það þá fór
það ekkert á milli mála að það var
hún sem var að tjá sig. Það má orða
það þannig að hún hafi verið mjög
stór sál í ekki svo stórum líkama.
Hún var ein af þessum manneskj-
um sem voru alltaf með marga hluti
í gangi í einu, svo henni gafst ekki
mikill tími til slökunar. Hún var ein-
faldlega alltaf upptekin, og ef hún
var það ekki þá fann hún sér alltaf
eitthvað til þess að gera, eins og til
dæmis að taka til.
Hún var einnig mjög þrjósk kona,
og reyndist það vera virkilega erfitt,
nærri ómögulegt að fá hana til þess
að skipta um skoðun. Ef hún var að
tjá sig, þá komst ekki mikið annað
að, þannig að það má segja að hún
hafi verið meira fyrir að tala en
hlusta, á sama hátt og hún vildi
frekar gefa en þiggja.
Þegar það byrjaði að halla undan
fæti hjá henni fyrir nokkrum árum,
prófaði hún allar aðferðir til að losna
undan keðjum alkóhólismans, og
missti ég aldrei trúna á henni, því að
ég vissi að hún gæti það.
Hún er þó laus núna, og ég er
glaður fyrir hennar hönd að þurfa
ekki lengur að berjast við það sem
gat virst ósigrandi. Hægt er að líta á
þetta sem einskonar frelsun, og það
gleður mig að þú hafir loks öðlast
þinn frið.
Það eru fá takmörk fyrir því
hversu mikið maður getur elskað
manneskju, þó svo að maður tjái ást
sína ekki mikið þá veit maður að hún
er til staðar.
Þú varst besta, fallegasta,
skemmtilegasta, yndislegasta og
kærleiksríkasta móðir sem nokkur
gat hugsað sér að eiga, og ég sakna
þín nú þegar óendanlega mikið.
Takk fyrir öll góðu árin sem þú
gafst mér,
Kærleikurinn breiðir yfir allt.
Trúir öllu. Vonar allt. Umber allt.
Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi.
(Úr 1.Kórintubréfi 13:1-8A)
Ég elska þig mamma.
Kolbeinn Elí Pétursson.
Elsku Sirrey systir mín.
Það er svo ótrúlega margt sem
mig langar til að segja við þig Sirrey
en ég er búinn að segja þér svo
margt í huganum aftur og aftur og
veit vel að þú ert búin að heyra það
allt og sem betur fer vissir þú alltaf
hvað ég elskaði þig mikið og saknaði
þín.
Það verður svo skrýtið að fá ekki
að njóta nærveru þinnar framar hér
á þessari jörð og að þú fáir ekki
tækifæri til að koma til mín til Kö-
ben eins og þig langaði svo mikið.
Þú átt svo stóran hluta af mínu
hjarta, Sirrey mín, eins og þú veist,
og munt ávallt lifa þar með mér þar
til við hittumst aftur. Við munum
alltaf passa vel upp á Kolbein og Ar-
on fyrir þig og ávallt halda fallegu
minningunni um þig hátt á lofti.
Nú sit ég og horfi á sólina björtu
hún sendir geisla til mín,
samt ríkir harmur í hjarta mínu
og hugurinn leitar til þín.
Nú endalaust spyr ég, en engin mér svar-
ar
því ertu ekki lengur hér?
en ég veit að þú lifir svo langt í burtu
og ljósið það fylgir þér.
Nú friðar þú nýtur á fjarlægri ströndu
þar fegurstu vaxa blóm,
og englar þig leiða þar allar stundir
um eilífðar helgidóm.
(G.G.)
Elsku mamma, Kolbeinn og Aron.
Megi allar góðar vættir fylgja ykkur
áfram og styrkja í sorginni. Kol-
beinn, ég veit að hún mamma þín
horfir stolt á hvað þú ert búinn að
standa þig vel í öllu þessu ferli. Þú
ert og verður svo sannarlega hetjan
mín elsku kallinn minn.
Hvíl í friði fallega systir mín.
Þinn elskandi bróðir,
Björn Ingi.
Í dag kveðjum við Sirreyju sem
okkur var svo kær.
Hún gaf okkur þá gleði og ham-
ingju að treysta okkur fyrir syni sín-
um, Kolbeini Elí.
Sirrey var einstaklega hlý og
skemmtileg og nú njótum við þess
góða sem hún gaf Kolbeini í þeim
manni sem hann er orðinn. Við fjöl-
skyldan munum af fremsta megni
varðveita allt það sem hún gaf okkur
í honum og af sjálfri sér.
Kolbeinn og Aron bróðir hans
rækta nú saman minningu um sína
elskulegu móður. Fjölskyldan vottar
öðrum ættingjum og vinum Sirreyj-
ar sem og öllum sem þekktu hana
dýpstu samúð.
Við verndum í hjarta okkar minn-
ingu um kærleiksríka og skemmti-
lega konu.
Pétur, Gunnhildur, Ragn-
heiður Helga, Sigurbjörg
Birta og Þuríður Guðrún.
Öll þau tár sem ég hef fellt sein-
ustu vikuna koma vegna allra góðu
minninganna sem ég á um þig, elsku
Sirrey, besta frænka mín. Ég veit
ekki hvor var skrítnari, ég eða þú,
en ég man öll þau skipti sem við
föttuðum hvað við vorum á margan
hátt líkar, litum á hvor aðra og sögð-
um „Þetta er í genunum“ og ég hló
og þú tístir. Það var svo fyndið
hvernig þú eiginlega tístir þegar þú
hlóst. Ég man þegar þú baðst mig
um að kenna þér almenn brot. Ég
kom og hélt langa ræðu um stærð-
fræði, þú reyndir eftir fremsta
megni að hlusta þolinmóð á boð-
skapinn, horfðir svo á mig og spurð-
ir af hverju ég væri að flækja ein-
falda hluti svona svakalega. Reifst
svo af mér dæmin sem ég átti að
sýna þér og bara svaraðir þeim einn
tveir og bingó.„Hjúkk að gáfur erf-
ist frá móður,“ sagði ég þá. „Hvað
meinar þú?“ sagðir þú. „Nei, ég
meina, það er vísindalega sannað að
gáfur erfast frá móður til barns,
bara gott fyrir börnin þín að erfa
það frá þér,“ og þú ranghvolfdir
augunum. Hittingar okkar eftir að
við vorum orðnar eldri byrjuðu allt-
af á upptalningu á öllu því sem
strákarnir þínir voru að gera, þetta
tók oft langan tíma, og þú varst ein-
faldlega að rifna úr stolti. Þú end-
aðir þetta yfirleitt á því að slá í mig
og segja „En þú manst, þetta er allt
frá mér, gáfur koma frá mömmum“
og tístir. Ég sagði þá eiginlega alltaf
„Eins gott að pabbar þeirra eru
svona hávaxnir.“ Ég man líka hvað
þú varst gjafmild, og gafst alltaf allt
sem þú áttir. Einhvern tíma hitt-
umst við á lestarstöðinni í Lyngby
og þú spurðir hvort ég gæti lánað
þér pening. Ég tók út úr hraðbank-
anum, rétti þér seðlana og þú tókst í
höndina á mér og sagðir „Komdu, ég
ætla að bjóða þér út að borða“. Og í
eitt kvöld vorum við prinsessur! Og
öll þau skipti sem við breyttum her-
berginu mínu í spa. Fórum í fótabað,
lituðum augabrúnirnar, settum á
okkur maska, naglalökkuðum okk-
ur, það var svo gaman. Við töluðum
samt alltaf svo mikið að fótabaðið
varð kalt og augabrúnirnar of dökk-
ar. Hlógum svo mikið að maskinn
brotnaði í andlitinu á okkur. Og
naglalakkið aflagaðist alltaf eitthvað
smá því við þurftum alltaf að vera að
gera svo margt í einu. Ég man þeg-
ar þú hringdir í mig á kvöldin þegar
ég var að gera mastersverkefnið og
rakst mig heim. Enginn annar í
heiminum hefur fengið að segja mér
að gera eitthvað. Svo lofaðir þú að
hringja morguninn eftir til að sjá til
þess að ég mætti á, eins og þú sagðir
„skikkanlegum tíma“ aftur í skól-
ann. Þér fannst svo fyndið hvað ég
„snoozaði“ mikið á morgnana. Ég
man svo margt. Man þegar við hlóg-
um, man þegar við grétum, man
þegar við rifumst… hahaha, man
þegar þú skelltir á mig á MSN, það
getur engin nema Sirrey skellt á á
MSN, fannst það ekki fyndið þá, en
núna svo fyndið. Ég man allt sem
við sögðum, allt sem við lofuðum. Þú
stóðst við þitt, ég stend við mitt.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Elsku Kolbeinn Elí, Aron Örn,
Kolla og Björn Ingi, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur, minningin um
frábæra konu lifir.
Þín frænka,
Steinunn Dögg.
Allt of stuttur tími var það fyrsta
sem kom í huga minn þegar mamma
þín hringdi og sagði mér að þú værir
látin. Allt of stuttur tími fyrir allt
það sem þú ætlaðir að gera. Sann-
arlega gerðir þú margt á þessum
stutta tíma, þú skildir eftir hjá okk-
ur þessa tvo dásamlegu drengi þína.
Það var ótrúleg elska sem fylgdi
samskiptum þínum við drengina
þína. Þrátt fyrir veikindi þín hafðir
þú þá alla tíð í fyrsta sæti. Til merk-
is um það voru þeir báðir hjá feðrum
sínum þar sem þú taldir þeim betur
borgið þar en hjá þér eins og staðan
var einmitt núna. Samskiptin við þá
einkenndust af því hve vænt þér
þótti um þá, endalaust knús, kossar
og hlátur.
Ég man þegar ég sá þig fyrst, ég
fimmtán ára og svo stolt af þessari
fallegu frænku sem mér hafði hlotn-
ast. Ég man hvað ég var stolt þegar
þú fékkst nafnið þitt, ég vildi meina
að það væri í höfuðið á mér. Ég man
hvað þú varst fljót að byrja að tala
og sannarlega hafðir þú alltaf eitt-
hvað til málanna að leggja, talaðir
endalaust, þuldir ljóð og söngst eins
og engill. Ég man hvað þú varst allt-
af smágerð og allir héldu að þú vær-
ir brothætt en það var sterkt í þér.
Ég man hvað þér lá á að verða full-
orðin.
Ég man hvað þú varst stolt þegar
þú eignaðist Kolbein Elí og seinna
þegar þú eignaðist Aron Örn, þeir
voru fullkomnir fannst þér, líklega
er eitthvað til í því. Ég man hvað þú
varst endalaust stolt af þeim. Ég
man hvað þú varst listræn og hafðir
fallega rithönd. Ég man hvað þú
hafðir fallegt bros og hvað geislaði
frá þér glaðværð og kátína. Ég man
hvað þú varst alltaf vel til höfð,
hrein og í fallegum fötum. Ég man
þegar við sátum síðasta haust og
ræddum saman og þú varst svo glöð
með hvað þú varst búin að vera lengi
edrú. Því miður hélst það ekki. Ég
var fullkomlega viss um að þú
mundir á endanum ná þér.
Ég vel núna að hlusta á þennan
frábæra frænda minn, son þinn, sem
segir að nú sért þú á betri stað og
laus við þær þrautir sem einkenndu
líf þitt síðustu ár. Líf þitt var ekki
einfalt eða létt, þú valdir leiðir sem
ég skildi ekki alltaf en þrátt fyrir
allt varstu alltaf fallega litla frænka
mín. Þegar þú fórst síðast í meðferð,
þá hélt ég að nú væri þetta komið,
þú varst jú búin að vera laus við
fíknina í nokkra mánuði og vildir
halda því áfram en vissir sem var að
þú þyrftir stuðning. Freistingin varð
þó yfirsterkari í það sinn, því miður.
Elsku Kolbeinn Elí, Aron Örn,
Kolla og Björn Ingi, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur, minningin um
stóra konu í litlum líkama lifir.
Ásta María móðursystir
og Steinn.
Allt sem gerist og
hendir okkur
hefur merkingu
en hún er oft
ekki auðráðin.
Einnig í lífsins bók eru
á hverju blaði
tvær síður.
Önnur, sú efri, er skráð af okkur mönnum
með ætlun okkar
óskum og
vonum,
en hina fyllir forsjónin,
og það sem hún færir
hefur sjaldnast verið markmið okkar
Elsku Sirrey María. Mig langar
að minnast þín eins og ég þekkti þig.
Falleg kona með sætt bros og smit-
andi hlátur. Þú varst fljót að sjá
spaugilegu hliðina á ýmsum málum
og kunnir að svara fyrir þig. Þú
ljómaðir öll þegar þú talaðir um Kol-
bein Elí og Aron Örn og kallaðir þá
gaura og töffara, drengina sem þú
varst tekin frá allt of snemma. Ég á
eftir að sakna þín mikið og ég veit að
svo er um fleiri. Ég veit að þú vakir
áfram yfir strákunum þínum sem
eiga nú um sárt að binda. Elsku Kol-
beinn, Aron, Bjössi, Kolla, Ómar og
Valgarð. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þinn vinur,
Jökull.
Svo skrítið. Það er svo ótrúlegt að
sumir þurfa að fara hratt yfir lífið.
Nú er ég komin og svo er ég bara
farin. Falleg, ákveðin, brosmild, lið-
ug sem áll, aldrei leiðinlegt. Tók
sterkt á hlutunum, það var engin
lognmolla frá þessari fínlegu og fal-
legu frænku okkar. Takk fyrir, Sir-
rey María.
Elsku aðstandendur, Guð styrki
ykkur og blessi.
Sigríður María og fjölskylda.
Sirrey María Axelsdóttir