Embla - 01.01.1945, Side 29

Embla - 01.01.1945, Side 29
var að hugsa um, rétt í þessu, sá rétti maður. Hann Gvendur í Sölvabæ kom áðan og sagði henni þær fréttir, að Ólafur Jósúa hefði röið í dag. Arndís þrífur pottinn af eldinum. Nú verður hún að gefa sér ú'ma til þess að tala við Ólaf Jósúa. Hún gengur svo tvö, þrjú stór skref fram til dyra og hálf dregur Ólaf Jósúa inn á mitt eldhúsgólfið, án þess að hann fái viðnám veitt. Svitinn bogar af henni, hátíð fer í liönd, og „kostgangararnir“ krefjast matar, án allra refja. En það er h'kast því, að sjórinn sé þurrausinn eða þá, að guð líti í vanþóknun til Saltvíkurbúa. Hér á þessu vori sést varla branda úr sjó. Fiskurinn er þó, eins og guð og menn vita, aðalbjörgin þeirra hérna í Saltvík. Þú einn getur hjálpað mér, Ólafur Jósúa — þú einn. Olafur Jósúa sér mætavel, að konan er í mikilli geðshræringu. Hann stingur höndunr í vasa og bíður með spekt og grafarró þess, sem koma skal. Ólafur Jósúa er forviða, en jafnframt forvitinn — og h'ka dálítið upp með sér af þeim mikla heiðri, sem honum hlotnast nú. Það er þá engin snrærri en frúin sjálf í veitingahús- mu í Saltvík, sem ávarpar hann svona, blessuð manneskjan. Ofaíi Jósúa hitnar um hjartaræturnar. Hún er ekkja, hún Arndís, og hann er engum háður. Það skyldi þó aldrei vera, að hún sé svona bálskotin í mér, hugsar hann, og það fer eins og fiðringur um hann allan við þá hugsun. Líklega væri það ekki svo vitlaust, góður matur og öl daglega, og svo lritar Arndís rúmið. Þú getur hjálpað mér um fisk, Ólafur Jósúa. Augu Arndísar eru svört og tindrandi og hvíla. með einhverjum töfraþunga á Ólafi Jósúa. Þú fékkst spröku, lieldur hún áfram, þegar hann svarar engu, stóra, feita og fallega spröku, var mér sagt. Þá sagði ég svona við sjálfa mig. Hann Ólafur Jósúa gleymir mér ekki, svo mörg ölglös- m hefur hann drukkið í eldhúsinu hérna, svo marga kaffibollana hefur hann líka drukkið í „prívatinu" mínu, og eins og Ólafur Jósúa veit, koma þangað ekki nema viídustu vinir mínir. Augu Arndísar eru svo heit og röddin svo biðjandi áljáð, að Ólafur Jósúa fer allur lijá sér. Hann tekur hendur úr vösum, klórar sér 1 höfðinu og tvístígur á miðju gólfi. Þetta er auðvitað ekki beint 27
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Embla

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Embla
https://timarit.is/publication/759

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.