Embla - 01.01.1945, Page 29

Embla - 01.01.1945, Page 29
var að hugsa um, rétt í þessu, sá rétti maður. Hann Gvendur í Sölvabæ kom áðan og sagði henni þær fréttir, að Ólafur Jósúa hefði röið í dag. Arndís þrífur pottinn af eldinum. Nú verður hún að gefa sér ú'ma til þess að tala við Ólaf Jósúa. Hún gengur svo tvö, þrjú stór skref fram til dyra og hálf dregur Ólaf Jósúa inn á mitt eldhúsgólfið, án þess að hann fái viðnám veitt. Svitinn bogar af henni, hátíð fer í liönd, og „kostgangararnir“ krefjast matar, án allra refja. En það er h'kast því, að sjórinn sé þurrausinn eða þá, að guð líti í vanþóknun til Saltvíkurbúa. Hér á þessu vori sést varla branda úr sjó. Fiskurinn er þó, eins og guð og menn vita, aðalbjörgin þeirra hérna í Saltvík. Þú einn getur hjálpað mér, Ólafur Jósúa — þú einn. Olafur Jósúa sér mætavel, að konan er í mikilli geðshræringu. Hann stingur höndunr í vasa og bíður með spekt og grafarró þess, sem koma skal. Ólafur Jósúa er forviða, en jafnframt forvitinn — og h'ka dálítið upp með sér af þeim mikla heiðri, sem honum hlotnast nú. Það er þá engin snrærri en frúin sjálf í veitingahús- mu í Saltvík, sem ávarpar hann svona, blessuð manneskjan. Ofaíi Jósúa hitnar um hjartaræturnar. Hún er ekkja, hún Arndís, og hann er engum háður. Það skyldi þó aldrei vera, að hún sé svona bálskotin í mér, hugsar hann, og það fer eins og fiðringur um hann allan við þá hugsun. Líklega væri það ekki svo vitlaust, góður matur og öl daglega, og svo lritar Arndís rúmið. Þú getur hjálpað mér um fisk, Ólafur Jósúa. Augu Arndísar eru svört og tindrandi og hvíla. með einhverjum töfraþunga á Ólafi Jósúa. Þú fékkst spröku, lieldur hún áfram, þegar hann svarar engu, stóra, feita og fallega spröku, var mér sagt. Þá sagði ég svona við sjálfa mig. Hann Ólafur Jósúa gleymir mér ekki, svo mörg ölglös- m hefur hann drukkið í eldhúsinu hérna, svo marga kaffibollana hefur hann líka drukkið í „prívatinu" mínu, og eins og Ólafur Jósúa veit, koma þangað ekki nema viídustu vinir mínir. Augu Arndísar eru svo heit og röddin svo biðjandi áljáð, að Ólafur Jósúa fer allur lijá sér. Hann tekur hendur úr vösum, klórar sér 1 höfðinu og tvístígur á miðju gólfi. Þetta er auðvitað ekki beint 27
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Embla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Embla
https://timarit.is/publication/759

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.