Morgunblaðið - 23.09.2009, Qupperneq 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. SEPTEMBER 2009
✝ Inga Arnórs-dóttir fæddist í
Reykjavík 31. júlí
1931 og lést þar 16.
september 2009.
Foreldrar hennar
voru Arnór Guð-
mundsson, skrif-
stofustjóri, og Mar-
grét Jónasdóttir,
húsmóðir.
Eiginmenn Ingu
voru Sigurjón Ein-
arsson sem lést árið
1971 og síðar Frank
P. Cremona sem lést
árið 2007.
Börn hennar eru Einar Sig-
urjónsson, héraðsdómslögmaður,
kvæntur Þóru Bjarnadóttur, Arn-
ór Sigurjónsson, sendifulltrúi,
kvæntur Guðrúnu Matthíasdóttur,
Kolbeinn Sigurjónsson, versl-
unarmaður, kvæntur
Guðleif M. Þórð-
ardóttur, Sturla Sig-
urjónsson, sendi-
herra, kvæntur
Elínu Jónsdóttur, og
Inga Sigurjónsdóttir,
grunnskólakennari,
gift Herði Sigurð-
arsyni.
Inga Arnórsdóttir
starfaði í árdaga hjá
Flugfélagi Íslands en
síðar lengst af hjá
Pósti og síma sem
talsímavörður á tal-
sambandi við útlönd. Þá var hún
um árabil búsett í Bandaríkj-
unum.
Inga verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, 23. sept-
ember, og hefst athöfnin klukkan
13.
Ég ólst upp við að eiga Ömmu í
Ameríku. Hún bjó á paradísareyju
með sundlaug í garðinum og sólin
skein allt árið. Amma Inga var fag-
urkeri fram í fingurgóma og öll
skilningarvit fóru í veislu í hennar
híbýlum. Jafnvel bílskúrinn var svo
spikk og span að hann hefði sómt
sér sem betri stofa hjá flestum.
Amma lét verkin tala og var
óhrædd við að reyna nýja ferska
hluti þegar kom að því að breyta í
kringum sig. Það var ekkert gam-
aldags við hana ömmu, aðeins lek-
kert. Ég leitaði ráða hjá henni og
álits á hugmyndum þegar ég gerði
upp íbúðina mína og það var á þeim
stundum þegar við ræddum um stíl
og lausnir á rými að ég upplifði
hana sem vinkonu. Við gátum líka á
góðri stundu rætt um lífið, ástina
og breyskleikana og þar fann ég
mikinn styrk í að eiga hana að.
Ég á dásamlegar minningar frá
því að vera hjá henni á paradísa-
reyjunni um tvítugt, allt er svo fal-
legt og gott, við skáluðum í kampa-
víni og ostrurnar runnu ljúflega
niður og ég heyri enn röddina
hennar ljóma þegar hún sagði al-
sæl: „Hrund. Þetta er lífið!“ Takk
amma fyrir að kenna mér að meta
það sem máli skiptir í lífinu og að
lifa því með stæl. Þú varst kona
með stíl og eftir þér var tekið.
Verðum saman í anda þar til síðar,
elsku amma mín.
Þín,
Hrund.
Inga Arnórsdóttir var ekki bara
amma okkar barnabarnanna heldur
líka góð vinkona. Í nærveru hennar
hvarf kynslóðabilið og hún var allt-
af jafn ung í anda þótt árin færðust
yfir. Um leið notaði hún oft tæki-
færið þegar við hittumst til að
tengja okkur barnabörnin við þá
sem á undan eru gengnir og við
það Ísland sem hún kynntist í
æsku. Amma var alltaf hefðarfrú
og sama hvað bjátaði á, tókst henni
alltaf með smekklegum stíl og
áhuga á fallegri hönnun að gera
heimil sitt að höll. Um leið var hún
samkvæmisljón af bestu gerð og
hafði yndi af félagsskap við glað-
lynt fólk.
Hún amma ferðaðist líka um
heim allan og átti þar mörg æv-
intýri. Frank P. Cremona varð
hennar eiginmaður og lífsförunaut-
ur. Hann var ömmu mjög góður og
okkur barnabörnunnum. Ég man
að fyrst fannst okkur mest spenn-
andi að hann væri Bandaríkjamað-
ur en í tímans rás varð hann ein-
faldlega afi. Þau voru ólík en áttu
djúpt og fallegt samband sem mað-
ur sá best þegar Frank afi varð
veikur og féll frá, Þá missti amma
sálufélaga. Þau áttu mörg góð ár
saman í Flórída en nú verða þau í
eilífu sólskini. Amma sýndi okkur
að sterk sál getur búið í veikum lík-
ama og með jákvæðni og von eina
að vopni er hægt að yfirvinna mikla
erfiðleika.
Kolbeinn og Eva Björk.
Þegar ég frétti að amma Inga
væri dáin fannst mér sem tíminn
stæði kyrr eitt andartak, mér varð
þungt fyrir brjósti, tárin trilluðu
niður kinnarnar og minningarnar
um allar okkar góðu stundir sóttu
fast að. Ég man fyrst eftir henni
þegar ég var 4ra ára en þá bjó hún
á eyju við Flórídaskagann í Am-
eríku, steinsnar frá ströndinni, og
var auk þess með sundlaug í garð-
inum. Fjölskyldan heimsótti hana
oft þangað og þar var hún drottn-
ing í ríki sínu, glæsileg kona og
hrókur alls fagnaðar. Hún tók á
móti gestum með mikilli reisn, töfr-
aði fram dýrlegar veislur og hjá
henni var alltaf glatt á hjalla Við
krakkarnir lékum okkur á strönd-
inni, busluðum í sundlauginni og
fórum stundum í Disneyland og
Vota og villta vatnagarðinn með
ömmu.
Hún flutti frá Ameríku rétt fyrir
síðustu aldamót og settist aftur að
á Íslandi. Það var gott að fá hana
heim enda urðu miklir fagnaðar-
fundir. Amma varð nú tíður gestur
á heimili okkar og við heimsóttum
hana oft og gerðum margt
skemmtilegt saman, fórum í versl-
anir og kaffihús og spjölluðum um
heima og geima. Þó það væru heil
50 ár sem skildu okkur að vorum
við alltaf góðar vinkonur enda var
amma kannski mesta skutlan í allri
fjölskyldunni, hún fylgdist grannt
með því sem var efst á baugi, tísk-
unni og tíðarandanum, alltaf ung í
anda, lífsglöð og kát.
Það var alltaf gott að leita til
Ingu ömmu enda hafði hún ráð
undir rifi hverju þegar eitthvað
bjátaði á. Hún var örlát manneskja
og leit á björtu hliðarnar á lífinu.
Og þegar dró að kveðjustundinni
mætti hún örlögum sínum af fá-
dæma æðruleysi, var jákvæð og
glaðværðin réð ríkjum sem aldrei
fyrr. Það er með miklum söknuði
og eftirsjá sem ég kveð nú hana
ömmu mína.
Birna Harðardóttir.
Við lát systur konu minnar og
mágkonu, Ingu Arnórsdóttur, lang-
ar mig til þess að minnast hennar
með nokkrum orðum. Kynni okkar
eru orðin löng og margt hefur drif-
ið á dagana, sem vert er að minnast
og þakka. Við tókum þátt í gleði
hennar og sorgum, vorum til staðar
þegar á þurfti að halda og glödd-
umst með henni þegar vel áraði.
Foreldrar Ingu voru þau mætu
hjón Margrét Jónasdóttir og Arnór
Guðmundsson, skrifstofustjóri
Fiskifélags Íslands. Þau bjuggu
mestallan búskap sinn að Freyju-
götu 30 í Reykjavík. Ég hef ávallt
talið það gæfu mína að hafa kynnst
þessu góða fólki. Þeim hjónum varð
fimm dætra auðið. Þrjár þeirra
voru þegar giftar og farnar að
heiman, Unnur, Svava og Gyða en
Hulda og Inga voru enn í foreldra-
húsum þegar ég kynntist þeim.
Það kom strax í ljós á þessum
árum, að Inga hafði sterkan vilja
og kom ýmsu í framkvæmd, sem
hún hafði hug á. Hún fór á hús-
stjórnarskóla í Noregi, lærði að
vefa og búa til góðan mat og annað
sem laut að húshaldi og gagnaðist
henni vel síðar á lífsleiðinni þegar
hún fór að reka sitt eigið heimili.
Fór þar saman smekkvísi og fag-
urkerinn sem í henni bjó. Hún var
líka einstaklega skipulögð, rösk til
verka og svo var hún með sér-
staklega gott minni og oft gott að
leita til hennar, þegar minnið brást
hjá manni sjálfum. Annar eiginleiki
hennar, sem var einstakur fyrir
hana, var hvað hún talaði vel um
aðra hvað sem á bjátaði.
Á sínum yngri árum áður en hún
giftist vann hún sem flugfreyja hjá
Flugfélagi Íslands. Seinna vann
hún í gestamóttöku á Hótel Sögu
en síðasti vinnustaður hennar áður
en hún giftist síðara manni sínum
var á Talsambandi við útlönd þar
sem hún vann í ein sautján ár.
Inga Arnórsdóttir var tvígift.
Fyrri maður hennar var Sigurjón
Einarsson en leiðir þeirra skildu.
Með honum átti hún fjóra syni og
eina dóttur, sem öll eru hið mesta
sómafólk og voru henni til mikillar
gleði og var hún sérlega áhugasöm
um hagi þeirra og barna þeirra.
Síðari maður hennar var Frank
Cremona, Bandaríkjamaður, sem
nú er látinn. Fluttu þau til Flórída
og bjuggu á eyjunni Amelia Island
og komu sér þar notalega fyrir á
þessari fallegu eyju. Þarna nutu
þau lífsins í hálfan annan áratug
þar til þau fluttu heim til Íslands
rétt fyrir áramótin 2000. Heimsótt-
um við þau á hverju ári og nutum
ómældrar gestrisni þeirra. Þegar
Inga vissi að við vorum væntanleg í
heimsókn undirbjó hún komu okkar
af mikilli natni og nutum við dval-
arinnar hjá þeim hjónum út í ystu
æsar, og hver ferð var alltaf til-
hlökkunarefni.
Nú er komið að leiðarlokum. Við
færum henni alúðarþökk fyrir
langa og góða samfylgd sem aldrei
bar skugga á. Hún lifir í minning-
unni um Ingu.
Óðinn Rögnvaldsson.
Inga Arnórsdóttir var einstak-
lega falleg kona, grannvaxin, fín-
gerð með koparrautt hár. Fram-
koman einkenndist af glæsileik og
hlátur hennar var dillandi. Hún bar
það ekki með sér að hafa þurft að
taka til hendinni og sjá um sig og
sína þegar hún varð ein með fimm
börn. Hvar sem hún bjó var heim-
ilið hennar einstakt, allt fallegt,
matargerðin í sérflokki og höfð-
ingsskapur svo af bar. Það mætti
ætla að þessi orð væru ýkjur en því
fer fjarri. Í stuttri grein verður
Ingu ekki lýst.
Við kynntumst henni þegar hún
fluttist í raðhúsalengjuna við Ein-
arsnesið þar sem við bjuggum fyr-
ir. Þetta var á þeim góðu, glöðu
dögum þegar lífið var framundan
og mikill samhugur og gleði ríkti í
lengjunni. Inga var kærkomin við-
bót í hópinn og við höfum haldið
vinskapinn þótt flestar hafi flutt og
Inga byggi lengi í Ameríku. Þegar
hún kom heim í heimsóknir og eftir
að hún fluttist heim höfum við
treyst vináttuböndin. Tvær okkar
nutu gestrisni hennar í Ameríku.
Margs er að minnast frá sambúð-
arárunum í lengjunni. Bjartra vor-
daga þegar Inga bankaði í
gluggann sinn og bauð upp á bleikt
kampavín fyrir matinn í hvunndeg-
inum. Fiskflakið, sem hún var að
útbúa, lá á eldhúsborðinu eins og
skreyting, allt var skínandi hreint
og fallegt eins og í draumahúsi.
Einu erfiðleikarnir að fara heim og
hugsa að í myndarskap og fegurð-
arskyni væri aldrei hægt að ná með
tærnar þar sem Inga hafði hælana.
Kertaljós og kvöldverðir að vetr-
arlagi, sönn vinátta og samhygð
þegar á móti blés.
Börnin hennar öll bera því vitni
að hafa alist upp við bestu skilyrði
þar sem heiðarleiki, glæsileiki og
gleði réði ríkjum.
Allt framundir það síðasta hafði
Inga hugann við að fegra umhverfi
sitt. Ef eitthvað er hægt að fegra í
himnaríki lætur hún áreiðanlega
ekki sitt eftir liggja.
Við og fjölskyldur okkar sam-
hryggjumst fjölskyldu hennar af
heilum hug.
Hólmfríður K. Gunnarsdóttir,
Nína Gísladóttir, Sigríður
Ragna Sigurðardóttir.
Inga Arnórsdóttir
Elsku Kaja mín.
Mikið þykir mér leiðin-
legt að þurfa að kveðja
þig. Það verður sárt að
geta ekki kíkt til þín næst þegar ég
kem til Vopnafjarðar. Það var alltaf
mikilvægur hluti þess að heimsækja
Vopnafjörð að kíkja til „Stóru Kaju“.
Eins og þú veist varst þú í miklu
uppáhaldi hjá mér og mér þótti afar
vænt um að bera nafn þitt. Við áttum
það alltaf sameiginlegt og mér fannst
ég svo heppin. Það var svo gaman að
kíkja í heimsókn til þín á Sunnuhvol.
Við höfðum alltaf um nóg að tala og
í hvert skipti sem maður kom var
spennandi að sjá hvað þú varst að búa
til í það skiptið. Þú varst nefnilega,
eins og allir vita, algjör snillingur að
sauma, prjóna og föndra. Þú varst
alltaf að kenna okkur Nínu eitthvað
sniðugt og við eigum báðar ennþá
nælurnar sem þú hjálpaðir okkur að
Katrín Vigfúsdóttir
✝ Katrín Vigfús-dóttir fæddist á
Sunnuhvoli í Vopna-
firði 31. desember
1928. Hún lést 10.
september síðastlið-
inn og fór útför henn-
ar fram frá Vopna-
fjarðarkirkju 19.
september.
Meira: mbl.is/minningar
búa til. Svo varstu líka
alltaf með eitthvert
nammi til að gefa okk-
ur. Þú tókst alltaf svo
vel á móti okkur, eins
og við værum afar sér-
stakir gestir.
Þú varst hæfileika-
rík á mörgum sviðum,
en alltaf svo voðalega
hógvær. Þú vildir ekk-
ert að við værum að
hrósa þér of mikið, en
þér þótti alltaf gaman
að gefa okkur það sem
þú varst að búa til. Ég
á fullt af hlutum, bæði föt og hand-
verk, sem eiga alltaf eftir að minna
mig á þig. Lampinn sem þú skreyttir
og gafst mér er inni hjá Kristínu
Björgu og fallegu myndirnar þínar
uppi á vegg inni í eldhúsi. Þú gafst
mér líka svo fallegan trefil og grifflur
sem þú prjónaðir á mig í sumar. Svo
auðvitað á ég fullt af góðum minning-
um sem aldrei gleymast. Ég er svo
ánægð með að hafa komið til Vopna-
fjarðar í sumar og kynnt þig fyrir
Kristínu Björgu. Hún á eftir að fá að
heyra hvað þú varst einstök kona. Þó
það sé sárt að kveðja þig, þá er gott að
hafa átt þig að í öll þessi ár. Bless,
bless, Kaja mín.
Kær kveðja,
Katrín („Litla“ Kaja).
✝ Bragi Jónssonfæddist á Njáls-
götu 46 í Reykjavík 9.
október 1925. Hann
lést á Landspítalanum
að morgni 12. sept-
ember sl. 83 ára að
aldri. Foreldrar hans
voru Jón Grímsson,
lengst af sjómaður, f. í
Keflavík 12.7. 1892, d.
5.8. 1977 og Lilja Guð-
ríður Brandsdóttir, f. í
Króki í Hraungerð-
ishreppi 22.5. 1889, d.
25.6. 1959.
Bragi var næstyngstur 9 systkina
og er eitt systkina hans eftirlifandi.
Hin eru: Aðalheiður Tryggvadóttir,
f. 10.11. 1912, d. 22.9. 1984; Guðný
Jónsdóttir, f. 24.6. 1914, d. 25.7.
1918; Vigdís Ó. Jónsdóttir, f. 8.1.
1917, d. 12.10. 1996; Sigurður G.K.
Jónsson, f. 23. 1918, d. 8.10. 1972; Jó-
hanna Jónsdóttir, f. 20.3. 1920, d.
11.6. 1973; Unnur Jónsdóttir, f. 23.8.
1921; Stefán G. Jónsson, f. 7.5. 1923,
d. 4.1. 2000; og Logi Jónsson, f. 29.8.
1928, d. 11.8. 2006.
Hinn 13. ágúst 1952 gengu í
hjónaband í Ólafsfirði Bragi og Ásta
M. Hartmannsdóttir, f. 23.4. 1933.
Foreldrar hennar: Hartmann Páls-
son sundkennari og síldarmats-
maður, f. á Illugastöðum í Fljótum
5.1. 1988, d. 5.7. 1983 og María Anna
Magnúsdóttir húsfreyja, f. í Ólafs-
firði 17.11. 1909, d. 5.4. 1999. Börn
Ástu og Braga eru: 1) Lilja, f. 24.2.
1959, maki Sigþór Hákonarson, f.
23.12. 1951. Þau eiga þrjá syni: a)
Braga, f. 30.3. 1969, maki Guðrún
Svava Hlöðversdóttir, þau eiga tvö
börn, Hjörvar Hans, f. 27.5. 1991 og
Lilju, f. 25. 1999; b) Hörð, f. 3.10.
1974, barnsmæður Harðar eru
Fanný Sigurþórsdóttir og Mimmy
Vágsheyg, börn hans eru Harpa
Hrund, f. 16.4. 1996 og Bjartur Hart-
mann, f. 28.8. 2006; c) og Hákon, f.
29.3. 1977, maki Barbara Sigthors-
son, frv. maki og barnsmóðir Há-
kons er Sigurbjörg Jóhannesdóttir,
sonur þeirra er Sigþór, f. 1.5. 2002.
2) Hartmann, f. 8.8. 1954. 3) Örn, f.
5.1. 1956. 4) Ásdís, f. 13.2. 1959, gift-
ist Pétri Pálssyni, þau slitum sam-
vistum, synir þeirra
eru: a) Páll Orri, f.
12.4. 1987 og Pétur
Örn, f. 12.3. 1989.
Bragi ólst upp í
Reykjavík. Hann tók
svifflugmannspróf árið
1946. Hann var einn af
stofnendum Flug-
virkjafélags Íslands ár-
ið 1947. Bragi hóf störf
hjá Loftleiðum árið
eftir, tók einkaflugpróf
í Flugskólanum Cumu-
lus og flugvirkjapróf
hjá Flugmálastjórn Ís-
lands, hlaut sveinsprófsréttindi 1953,
og réðst sama ár til Flugfélags Ís-
lands. Þar vann hann við flug-
virkjastörf á verkstæðum félagsins,
einnig sem vaktstjóri og síðar aðstoð-
arverkstjóri. Hann varð flugvélstjóri
á DC-6 Cloudmasterflugvélum fé-
lagsins árið 1965 og í sambandi við ís-
könnunarflug við Grænland, sem
hann tók þátt í meðal annars, aflaði
hann sér flugvélstjóraréttinda á DC-4
Skymaster. Bragi var í þeim hópi
flugvélstjóra sem hlutu réttindi á
fyrstu þotu Íslendinga árið 1967 og
flaug Boeng 727 vélunum á meðan
þær voru í notkun hjá Flugleiðum.
Hann sótti mörg námskeið erlendis,
meðal annars hjá Rolls Royce, Fok-
kerverksmiðjunum og Boeingverk-
smiðjunum í Seattle. Bragi kynntist
eiginkonu sinni, Ástu Hartmanns-
dóttur frá Ólafsfirði þegar hann,
ásamt félögum sínum, annaðist síld-
arleit frá Miklavatni í Fljótum og þeir
flugu Stinson Relient, fyrstu vél Loft-
leiða, sem þeir höfðu fest kaup á.
Ásta starfaði þá sem kaupakona hjá
frænda sínum, Kristjáni, bónda á
Lambastöðum við Miklavatn. Bragi
bjó með eiginkonu sinni og börnum
lengst af í Reykjavík en árið 2006
fluttu hjónin á Strikið 8 í Garðabæ,
þar sem þau bjuggu síðustu árin. Eft-
ir starfslok árið 1992 tók Bragi virk-
an þátt í félagsstarfi eldri starfs-
manna á vegum Flugvirkjafélags
Íslands.
Útför Braga verður gerð frá
Garðakirkju í dag, 23. september, og
hefst athöfnin kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
Hörðum höndum
vinnur hölda kind
ár og eindaga;
siglir særokinn,
sólbitinn slær,
stjörnuskininn stritar.
Traustir skulu hornsteinar
hárra sala;
í kili skal kjörviður;
bóndi er bústólpi,
bú er landstólpi,
því skal hann virður vel.
---
(Jónas Hallgrímsson.)
Vertu blessaður, pabbi minn,
með þökk fyrir allt og allt.
Ásdís Bragadóttir.
Örn Bragason.
Bragi Jónsson