Morgunblaðið - 29.09.2009, Side 17

Útgáfuhópurinn
gaf út fyrsta ein-
takið af frétta-
blaðinu sínu en
komst brátt að raun um að það vant-
aði ritstjóra. Konni maríubjalla slóst í
hópinn.
„Það lítur út fyrir að þeir hafi
byggt nýtt stórt hreiður í útjaðri
bæjarins, rétt hjá garðinum,“ sagði
Rikki til að útskýra nýju fréttina fyr-
ir Jónsa.
„Hvers konar hreiður?“ spurði
Jónsi.
„Bláþröstur sagði mér að allan
daginn ækju risastórir vörubílar,
hlaðnir ávöxtum, inn í hreiðrið en …“
og hér þagnaði Rikki til að leggja
áherslu á framhaldið, „á kvöldin snúi
þeir til baka … tómir.“
„OK, ég geng í að kanna málið,“
sagði Jónsi og bjóst til að leggja af
stað til að rannsaka þessa nýju frétt.
„Farðu gætilega, lambið mitt,“
kallaði Kata á eftir honum
„Geri það, gamla mín,“ kallaði
Jónsi til baka og var horfinn.
Skyndilega gaf Maggi margfætla
frá sé einkennilegt hljóð. „Neee …
hva … uuhh,“ stundi hann upp og
starði á eitthvað skrýtið sem hékk
niður úr einu horninu í herberginu.
Það var grænt og glansandi og leit
helst út eins og baunabelgur. Allir
komu hlaupandi til að sjá það sem
Maggi hafði fundið.
„Hvað í ósköpunum er nú þetta?“
spurði Matta.
„Hef ekki hugmynd um það,“ sagði
Kata, sem aldrei þessu vant hafði
ekki skýringu á reiðum höndum,
þrátt fyrir sína köngulóarkænsku.
Það gerði málið enn dularfyllra í aug-
um hinna í útgáfuhópnum.
„Ég veit, við skulum spyrja Lenu
lirfu,“ stakk Maggi margfætla upp á.
„Hún er svo klár, ég þori að veðja að
hún veit það. Hann leit í kringum sig
á hina í hópnum en tók þá eftir því að
Lena var horfin.
„Hvert fór hún?“ spurði Matta.
„Það er ekki eins og hún geti fallið
inn í umhverfið og horfið eins og ég!“
„Og lirfur eru heldur ekki mjög
fráar á fæti,“ bætti Konni við.
„Rikki, ég er með verkefni handa
þér,“ sagði Kata og kallaði mauralið-
ið yfir að vefnum sínum.
„Já, frú mín,“ sagði Rikki og heils-
aði að hermannsið að vanda.
„Vilt þú og vinir þínir fara og leita
að Lenu í trénu?“ spurði Kata.
„Ekkert sjálfsagðara, frú mín, en
ertu viss um að þú viljir ekki að við
förum og finnum meiri pappír í næsta
tölublað af Flugu á vegg?“ spurði
hann.
„Alveg viss!“ svaraði Maggi marg-
fætla. „Við eigum nógan pappír í
10,000 blöð!“
Um leið dreifðu Rikki og lið hans
sér um tréð til að leita. Allir fylgdust
með þegar þeir þustu út á grein-
arnar.
Meðan þeir voru að leita sneri
Jónsi aftur úr rannsóknarleiðangri
sínum. „Hvað gengur á hjá maur-
unum?“ spurði hann.
„Ja, það vex eitthvað furðulegt
þarna í horninu, við ætluðum að
spyrja Lenu hvað það væri en þá var
hún horfin,“ svaraði Kata, „svo að við
báðum maurana að hjálpa okkur að
finna hana.“
„Hamingjan góða,“ sagði Jónsi,
„hvað eigum við að gera?“
„Við skulum fara að vinna að
næsta blaði,“ svaraði Konni. „Ætli
hún hafi ekki bara hringað sig saman
og fengið sér blund einhvers staðar,
hún kemur víst nógu fljótt til að arg-
ast í öllum. Og vinnan við fréttirnar
verður að hafa sinn gang!“
„Jæja, Jónsi, hvað fannstu?“
spurði Maggi margfætla.
Jónsi tók ákafur upp minnisbókina
sína til að deila sögunni með hinum.
„Fyrst af öllu fór ég inn í stóra silf-
urlitaða og glansandi hreiðrið. Ég
settist á vegg og fylgdist með fundi
nokkurra manna í skrautlegum föt-
um. Ég reyndi að sitja alveg kyrr, al-
veg eins og þið kennduð mér,“ sagði
Jónsi og kinkaði kolli í áttina til
Möttu og Matta kinkaði kolli í við-
urkenningarskyni. „Og í þetta skipti
sat ég kyrr og hlustaði á allt sam-
talið.“
Jónsi fletti með hægð í gegnum
blokkina sína og rýndi í minnispunkt-
ana.
„Áttu erfitt með að lesa skriftina
þína?“ spurði Matta og beið eftir að
hinir færu að hlæja.
„Hann kann þó að minnsta kosti að
skrifa!“ hreytti Maggi margfætla út
úr sér í áttina að Möttu. „Haltu
áfram Jónsi og segðu okkur söguna.“
„Já, ég komst að því að þessi bygg-
ing er alls ekki hreiður. Hún er kölluð
verksmiðja og þar er búin til … get-
iðið hvað … þar er búin til … ...og
hlustið þið nú vel …“
Matta þoldi ekki spennuna lengur
og hrifsaði minnisbókina af Jónsa og
hrópaði: „ÁVAXTASULTA!
Allur útgáfuhópurinn missti sig í
fagnaðarlátum því öll skordýr vita að
sultuverksmiðju fylgir fullt af ávaxta-
úrgangi, sem er uppáhaldsfæða allra
skordýra.
„Ég ætla að fara að vinna!“ til-
kynnti Maggi og Kata sótti sér nýjan
kassa af plástrum.
Jónsi las glósurnar sínar fyrir
Magga en hélt sig í hæfilegri fjar-
lægð frá iðandi örmum hans og odd-
hvössum hlutum. Eftir nokkrar mín-
útur og tvö minni háttar meiðsli var
Maggi búinn með forsíðuna. Meðan
Konni var að lesa söguna yfir komu
maurarnir til baka úr leitarleiðangr-
inum vonsviknir á svip.
„Við leituðum alls staðar!“ sagði
Rikki mæðulega.
„Hún kemur örugglega aftur,“
sagði Jónsi og klappaði á öxlina á
Rikka. „Takk fyrir að reyna að finna
hana.“
„En nú við þurfum að koma út
blaðinu!“ sagði Kata. „Eruð þið til í
að dreifa því aftur?“
„Heldur betur, frú mín,“ sagði
Rikki ákveðinn. „Komum maurar!“
„Kata,“ sagði Jónsi þegar maur-
arnir voru farnir. „Ég hef áhyggjur
af Lenu, geturðu ímyndað þér hvert
hún hefur farið?“
Ráðgátan í horninu
Endurprentað í samvinnu við World
Association of Newspapers and News
Publishing og með leyfi The Curricul-
um Closet Productions Inc. Öll rétt-
indi áskilin.
Höfundur texta: Cathy Sewell
Myndir: Blaise Sewell
Styrktaraðili: The Curriculum Clo-
set (www.curriculum close.com)
4. Kafli
Daglegt líf 17
ÚR BÆJARLÍFINU
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. SEPTEMBER 2009
Haustið markar alltaf ákveðin tíma-
mót í lífinu. Stutta íslenska sumarið
er á enda og við tekur rigning og rok.
Forstofan fyllist af sölnuðum laufum
og sumarskórnir fara að tínast inn í
skáp en vetrarbomsurnar koma í
staðinn. Sumir segja að með haustinu
verði maður einna mest var við að nú
sé eitt árið enn að byrja og vísa jafn-
framt til verðlagsársins. Börnin eru
byrjuð í skólanum og samfélagið
verður einsleitara með fækkandi
ferðamönnum, þó að einn og einn sé
býsna þrautseigur að setja niður tjald
í rokinu, eða leiti skjóls í einhverju af
gistiheimilum plássins.
  
Haustið er líka tíminn þegar lömbin
þagna. Réttað er víða í héraðinu; t.d. í
Grímsstaðarétt, Oddsstaðarétt,
Rauðsgilsrétt og Þverárrétt og er
upptalningunni ekki nærri lokið. En
er ekki eitthvað bogið við það að ekk-
ert sláturhús er á svæðinu?
  
Og um leið og dagarnir styttast
hellist skammdegisþunglyndið yfir þá
sem eru viðkvæmir fyrir. Við skulum
ekki gleyma þeim sem eru atvinnu-
lausir eða eiga erfitt í kreppunni. Því
miður er atvinnuástandið í Borg-
arnesi ekki í þeim blóma sem æski-
legt væri og póstburðarmenn segja
ítrekanir frá Íbúðalánasjóði aðalpóst-
inn þessa dagana auk bréfa frá inn-
heimtustofnunum og lögfræðingum.
  
Í kreppunni hafa menn keppst við að
upphefja gamlar hefðir. Karlar og
konur prjóna nú eins og þau eigi lífið
að leysa, heyrst hefur að fólk sé farið
að stoppa í sokka og gera við gamlar
flíkur. Sláturgerð er „inni“ og fólk
flykkist á námskeið um hagræðingu í
heimilishaldi, sparnað og fjármál. Aft-
ur til fortíðar er ekki alslæmt því öfg-
arnar voru gífurlegar í hina áttina, en
nú er að finna jafnvægið í verkaskipt-
ingu og rekstri heimilanna. Þ.e.a.s. ef
það er hægt.
  
Börnin verða vör við áhyggjur for-
eldranna og skilja umræðuna í þjóð-
félaginu á eigin forsendum. Þau finna
eflaust mörg hver fyrir niðurskurði
því margir foreldrar hafa ekki efni á
að hafa börnin í skólamötuneyti,
íþróttum og tómstundum, eða jafnvel
kaupa nauðsynjar fyrir þau. Það er
áhyggjuefni að fræðslunefnd Borgar-
byggðar lagði niður stöðu náms- og
starfsráðgjafa við grunnskólana í
sparnaðarskyni. Skammsýnisleg
ákvörðun því hafi börn einhvern tím-
ann þurft á tals- og trúnaðarmanni að
halda er það nú. Líkt og ríkisstjórnin
þurfa forráðamenn Borgarbyggðar að
glíma við mikinn fjárhagsvanda. Það
er staða sem flestir skilja, en það sem
ætti alltaf að vera í forgangi og stað-
inn vörður um eru börnin okkar,
menntun þeirra og aðbúnaður.
  
Í vikunni kom inn um lúguna plastpoki
frá Rauða krossinum, og eru menn
vinsamlega beðnir um að setja notuð
föt í hann og skila til endurvinnslu.
Hér í bæ tekur Rauða kross deildin
við pokunum. Vil ég eindregið hvetja
alla til að leggja verkefninu lið, líta
upp úr sláturgerðinni og prjónaskap-
num og fylla pokann af nothæfum föt-
um sem munu ganga í endurnýjun líf-
daga annars staðar í heiminum.
BORGARNES
Guðrún Vala Elísdóttir fréttaritari
Morgunblaðið/Guðrún Vala Elísdóttir
Fegurð Borgarnes er fallegur bær, því verður ekki neitað.
UM SÍÐUSTU helgi þreyttu 26 nýliðar úr björgunarsveitinni Ársæli ný-
liðapróf, sem er síðasta skrefið í rúmlega árslangri þjálfun fyrir inngöngu í
sveitina. Prófið, sem er bæði bóklegt og verklegt, stóð í 31 klukkutíma og
fór verklegi hlutinn fram á Snæfellsnesi í ekta íslensku haustveðri. Sveitin
á bækistöðvar í Reykjavík og á Seltjarnarnesi.
Meðal þess sem prófað var úr var rötun, fjallamennska, leitartækni,
fyrsta hjálp, rústabjörgun og meðferð slöngubáta. Standist nýliðarnir
prófið öðlast þeir rétt til að fara á útkallslista sveitarinnar og bætast í hóp
rúmlega 3.000 sjálfboðaliða í um 100 björgunarsveitum um land allt sem
standa vaktina árið um kring.
Bætast í hóp björg-
unarsveitarmanna
Ljósmynd/Kolbrún Þorsteinsdóttir
Að rata Eftir sjö klukkutíma göngu- og rötunarverkefni beið nýliðanna leit-
ar- og hjálparverkefni í nágrenni Gufuskála. Finna þurfti sex „sjúklinga“ í
úfnu hrauni sem erfitt var yfirferðar.