Organistablaðið - 01.10.1968, Qupperneq 4

svtMtar Keykjavíkur og stjórnaði henni í 13 ár, hætti er hann var orð-
inn lónlistarráöunautur Ríkisútvarpsins og vinna við það stari' jókst.
Árið 1922, 7. júlí, sameinuðust lúðrasveitirnar Harpa og Gýgja,
sem þá voru einu starfandi lúðrasveitir í Keykjavík. Þetta reyndist
góð blanda, ]>eir eldri (um fertugt) með reynslu og góðan „tón“,
þeir yngri (um tvítugt) með eldlegan áliuga og tækni; Páll var
þarna mitt á milli íum þrítugt), hristi og lirærði öllu saman svo
lystilega þótti til fróð'leiks og skemmtunar. Það var líka spilað’ mikið,
starfað og ferðast á þessum árum. — Fyrst og fremst spilað svo til
vikulega í hænum íá Austurvelli) og við öll iþróttamót, leigð skip
og farið í skemmtiferðir með bæjarbúa o. fl. til Akraness, upp í
Hvalfjörð og Sundin blá. Þestar ferðir gáfu oft góðan skilding, og
ekki veitti af, ]iví við vorum að byggja Hljómskálann, sem er fyrsta
félagsheimili Keykjavíkur. Þá var einnig farið suður með sjó, til
Vestmannaeyja og austur um allar sveitir, upp í Borgarfjörð og
víðar. Páll var með prikið (stjórnaði), hrókur alls fagnaðar, en
sumir bíl- og sjóveikir, en allt fór þetta vel, svo af varð þjóðarskemmt-
uii, sem nú skal nánar skýrt frá:
Það mun hafa verið veturinn 1925, að einhverjum ábugamanni
innan L. K. datt í hug og talaði um, að við ættum að fara hljómleika-
ferð vestur og norður um land. Þessu var vel tekið, og nú var tekið
til cspilltra málanna með undirbúning allan, skipulagningu ferða-
lagsins og æfingar. Það var um mánaðamótin júlí—ágúst að lagt
var ? þessa fyrstu hljómleikaför með hljóðfæraflokk um landið. Farið
var með „Botníu“ vestur til ísafjarðar, Siglufjarðar og Akureyrar.
Haldnir voru hljómleikar (og böll) á þessum stöðum. 11 af Jtessum
21 manna hópi fóru rí&andi suður með hljóðfærin og spiluðu á
8—9 stöðum á leiðinni og Páll í jafnmörgum kirkjum. Alls staðar
vel sótt af landsmönnum; hver sem vettlingi eða hesti gat valdið
mætti. Þetta varð sannkölluð sigurfiir og þjóðarskemmtun, en oft
vortim við aumir á vissum stað á líkamanum! Páll var þarna eins
og liöfðingi til forna í yfirreið um landið með hirðmenn sína. M. a.
var stanzað í Surtshelli og spilnð nokkur lög og „fáir munu eftir
leika“, enda í nánd við Eiríksjökul. — Allir komust lieilir heim,
nokkuð þrekaðir að vísu, en ánægðir. — Síðan hef ég hitt menn sem
mundu kotnu okkar, höfðu þeir aldrei áður heyrt leikið á lúðra og
tréblásturshljóðfæri, eða hvílíka fimi á orgel sem Páls.
4 ORGANJSTABLAÐIÐ