Organistablaðið - 01.10.1968, Side 21
Haukur Guðluugsson
heldur orgeltónleika
í Lubeck
OrganistablaðiS hefur heðið mig að
segja frá tvennum tónleikum, er ég
hélt í Þýzkalandi í júní síðastliðnum.
Fyrri tónleikarnir voru í Dómkirkj-
unni í Schleswig, en þur er hið fræga
Murcussen orgel. Orgelið hefur þrjú
spilaborð og pedal, og 51 hljómandi
rödd. Kirkjan, sem er geysistór, gefur
hljómi orgelsins mikla fyllingu og
eykur mjög ú fegurð þess, likt og
Skálholtskirkja gerir við sitt orgel.
Á efnisskránni voru verk eftir
Buxtehude, Kraft, Bach, César Franck
og Pál ísólfsson. Tónleikarnir þóttu
vel sóttir.
Seinni tónleikarnir voru tveim dög-
um síðar í Maríukirkjunni í Luheck.
Orgelið, sem ég lék á þur, var hið svo-
nefnda Totentanzorgel, 42 ruddir.
Frumgerð þess hafði staðið ullt frá
árinu 1477 til 1942, en var j>á gjör-
eyðilagt í loftárás og einnig annað
orgel kirkjunnar, Buxtehudeorgelið,
sein svo var kallað.
Núverandi orgel er nákvæiu eftir-
líking gamla hljóðfœrisins, l>ar eð til
voru teikningar og mál af hverjum
einstökum hluta þess. Má því segja,
að verðmæti þess hafi ekki algjörlega
farið forgörðum. Möguleikar hafa
verið á, að hera saman liljóm þessara
hljóðfæra með hjálp eldri hljóm-
platna, og sagði mér herra Schoinann,
orgelsmiður hjá orgelverksmiðju
Kempers, að hljómurinn sé hinn sami.
Mikil er fegurð raddanua, sérstaklega
eru Principal-raddirnar mjúkar og
Mixtururnar eru hjartar og hvorki
grófar né háværar, og blandast vel
öðrum röddurn hljóðfærisins. Aðal-
Mixturan er allt að tíföld.
I góðu andrúmslofti Maríukirkj-
unnar er gott að undirbúa tónleika,
raða saman röddum og litum, þar til
hvert verk hefur þann hlæ, sem manni
finnst eiga þar heima, en oft verður
að' leita lengi, jivi að livert nýtt orgei
hýr yfir mörgum leyndum möguleik-
um.
Fyrir löngu siðan var Buxtehude
organisti í Maríukirkjunni. Þar liafa
verk hans hljómað á sinn töfrandi
liátt, og vissulega varð mér oft hugs-
að til Buxtehudes, er ég heýrði tónlist
lians endurhljóma i mikilli hvelfingu
kirkjunnar.
Þessi merka kirkja geymir einnig
s[)or Bachs, sem á unga aldri heim-
sótti Buxtehude og lék fyrir liann og
nam hjá honum.
Prelúdian og fúgan í fis-moll eftir
Buxtehude var á efnisskránni, og er
hún einmitt sögð hafa verið sérstakt
eftirlæti J. S. Bachs. Einnig var d-
moll Toccatan og fúgan eftir Bach
ORGANISTABLAÐIÐ 21