SunnudagsMogginn - 20.12.2009, Síða 38

38 20. desember 2009
G
uðrún Bjarnadóttir hafði sinnt
ýmsum störfum í Kaup-
mannahöfn þegar hún ákvað
að slá til og festa kaup á
snyrtistofu í Skodsborg, einu úthverfa
borgarinnar. Síðan eru átta ár og í dag
rekur hún blómlegt fyrirtæki sem hefur
lítið sem ekkert fundið fyrir kreppugrýl-
unni, enda eru flestir viðskiptavinanna
vel stæðir og tilheyra jafnvel hópi „fræga
fólksins“ í Danmörku.
Það er stund á milli kúnna hjá Guðrúnu
þegar blaðamaður dettur inn á stofuna
hennar í Skodsborg, lítilli húsaþyrpingu
sem liggur meðfram strandlínunni norð-
an við miðborg Kaupmannahafnar. En
þótt húsin séu ekki mörg vantar ekkert
upp á íburð þeirra og flestar liggja lóð-
irnar niður að sjó þar sem hvít ströndin
tekur við. Og slíkan munað geta aðeins
þeir efnameiri leyft sér.
„Ég er búin að búa 13 ár í Danmörku,“
segir Guðrún sem á þrjú börn með ís-
lenskum manni sínum, Jóni Arnari
Freyssyni en hann hefur umsjón með
tölvukerfunum á Kastrupflugvelli.
„Hann er frá Akureyri og neitaði að flytj-
ast þaðan til Reykjavíkur eins og ég lagði
til á sínum tíma. Hins vegar var hann til
að flytjast til útlanda svo það varð úr að
við komum hingað.“
Elsta barn Guðrúnar, Freyr sem nú er
tæplega 17 ára, var aðeins þriggja ára
þegar þau fluttu út. Hún var svo stödd á
fæðingardeildinni nokkrum árum síðar
að eiga annað barn sitt þegar síminn
hringdi og henni var boðin snyrtistofan
til kaups. „Ég hafði fram að því unnið á
ýmsum stöðum, t.d. á annarri snyrtistofu
og í Magazin-verslunarmiðstöðinni auk
þess sem ég lærði snyrtifræði í skóla
hérna í Kaupmannahöfn. Þegar vinkona
mín hringdi og sagði að ég gæti keypt
stofuna sagði ég strax nei, enda upptekin
í fæðingunni þá stundina og ætlaði mér
bara að einbeita mér að barninu sem var
væntanlegt. Hún gaf sig þó ekki og hélt
áfram að ýta við mér næstu mánuði svo
þegar stelpan mín, Helga, var að verða 10
mánaða sló ég til.“
Lítið fundið fyrir kreppunni
Síðan eru liðin tæp átta ár og eitt barn
hefur bæst í hópinn, Rakel litla sem er
þriggja ára. „Fyrirtækið hefur stöðugt
verið að byggjast upp og í dag er ég með
færeyskan snyrtifræðing sem vinnur hjá
mér í hlutastarfi,“ segir Guðrún. „Ég hef
samt bara auglýst fimm sinnum í gegnum
tíðina enda hef ég ekki trú á auglýs-
ingum. Þjónustan hefur einfaldlega
spurst út í gegnum viðskiptavinina og nú
er svo komið að ég er nánast eingöngu
með fasta kúnna.“
Og það er nóg að gera. „Ég er bókuð al-
veg fram í janúar og allir tímar eru troð-
fullir í desember. Ég leyfi mér reyndar að
loka 22. desember og kem svo ekkert á
stofuna milli jóla og nýárs. Fólkið sem
býr hérna er þá gjarnan hvort eð er í
sumarhúsunum sínum í Frakklandi eða
upptekið annars staðar.“
Með þotuliðið í
andlitslyftingu
Það getur verið snúið að reka snyrtistofu í
einu „fínasta“ hverfinu í Kaupmannhöfn
eins og Guðrún Bjarnadóttir snyrtifræð-
ingur hefur kynnst. Meðal þess sem hún
þarf að passa upp á er að ákveðnir við-
skiptavinir rekist ekki hver á annan þegar
þeir nýta sér þjónustu stofunnar.
Bergþóra Njála Guðmundsdóttir ben@mbl.is
Guðrún Bjarnadóttir snyrtifræðingur Danmörku segir alla tíma troðfulla í desember.
Tíska | Hönnun
Þ
egar nálgaðist þrí-
tugsafmæli eiginkonu
Einars Ólafssonar
arkitekts velti hann
afmælisgjöfinni lengi fyrir sér.
Niðurstaðan var stóllinn Dropi.
„Mig langaði að gefa henni
eitthvað eftir sjálfan mig og
ákvað að hanna handa henni
fallegan stól.“
Dropi er nú loks kominn á
markað, tíu árum seinna.
Einar sýndi stólinn á sínum
tíma hér heima og fékk verð-
laun fyrir frá Samtökum iðn-
aðarins. Fór líka með hann á
sýningu í Bella Center árið
2000 þar sem honum var hrós-
að í hástert. Hönnunarbúðir í
Danmörku vildu ólmar kaupa
af honum stól, viðbrögð urðu
hin sömu í Miami á Flórída
þegar Einar
sýndi gripinn
þar en
vandamálið
var að hann
átti bara
prufueintak;
ekki tilbúna
vöru. „Ég
hafði lengi
hugsað mér
að koma stólnum í framleiðslu
en það var brjálað að gera sem
arkitekt þannig að ég hafði
aldrei tíma til þess. Þegar
vinnan minnkaði í arkitekt-
úrnum ákvað ég að drífa í
þessu; það var raunar 6. októ-
ber í fyrra sem ég ákvað að
koma stólnum í framleiðslu,“
segir Einar í samtali við Morg-
unblaðið.
Mjög góðar viðtökur
„Kreppan var spark í rassinn.
Ég átti enn eftir að laga nokkur
smáatriði en dreif í því og nú
er framleiðsla komin á fullt.“
Sala á stólnum hófst í Epal fyrir
rúmri viku og Einar segist þeg-
ar hafa selt sex stóla og fjóra
skemla; um það bil helming
þess sem hann vonaðist til að
geta selt á einu ári. „Viðtök-
urnar hafa því verið mjög góð-
ar.“ Stóllinn er til í fjórum út-
færslum og kostar frá 350 til
410 þúsund krónur.
Stefnan er að selja stólinn
erlendis enda markaðurinn hér
heima lítill og Einar segir varla
borga sig að framleiða hann
bara fyrir innanlandsmarkað.
Stóllinn er alíslenskur; Axis
smíðar skelina, svampurinn er
frá Lystadún-Markó og GÁ
húsgöng bólstra.
Einar segir stólinn öðruvísi
en gangi og gerist. „Í fyrsta lagi
Dropinn holar
steininn
Einar Ólafsson
Guð blessi Ísland, sagði forsætisráð-
herra 6. október 2008. Sama dag ákvað
Einar Ólafsson að láta framleiða stól
sem hann hafði hannað tíu árum fyrr.
Ljósmyndir/Steinunn Jónasdóttir