Ísfirðingur - 15.12.1960, Blaðsíða 20

20
ISFIRÐINGUR
SMÁSOGUR
Jólin uálgast
Hjá okkur fáið þér:
1 KJÖRBÚÐINNI:
Nýtt kjöt: læri, hryggir, kódilett-
ur, súpukjöt, reyktir
hryggir, beinlaus læri.
Nautakjöt: Gullach, barið buff,
beinlausir fuglar.
Svínakjöt: Læri, kódilettur, bacon.
Hangikjöt: Læri, frampartar.
Diikasvið.
Allt í jólabaksturinn.
Álegg: Spegipylsa, malakoffpylsa,
rúllupylsa, reykt og söltuð,
hangikjöt, skinke, ostar,
ýmsar tegundir.
Ö1 og gosdrykki.
Tóbak og sælgæti.
Konfekt í úrvaii.
Niðursoðna ávexti, margar teg-
undir, Þurrkaða ávexti, margar
tegundir. Súpur í pökkum.
Epli
Appelsínur.
I VEFNAÐARVÖRUBÚÐINNI:
Herraskyrtur
Herrabindi
Herranærföt
Herrapeysur og vesti
Undirfatnað kvenna
Nælonsokkar kvenna
Slæður
Treflar
Kvenveski
Innkaupatöskur.
Einu sinn lét Hálfdán prestur
Einarsson, þegar hann var á
Brjánslæk, stúlku nokkra, sem
Elín hét og alin var upp á Rauða-
sandi, lesa við húsvitjun grein
þessa: Við höfum talsmann hjá
föðurnum. Þegar stúlkan hefur
lesið greinina, spyr prestur, hvort
hún hafi nokkru sinni heyrt þess
getið, eða hvort hún hefði það í
nokkurri bók séð og lesið, að vér
hefðum talsmann hjá föðum um.
„Nei,“ segir Elín, „hvergi hef
ég það heyrt eða séð, og nokkuð
er það, að enginn veit til þess á
öllum Rauðasandi.“
„Þá kalla ég þá heldur fáfróða
þar,“ mælti prestur.
(Hálfdán Einarsson var síðast á
Eyri í Skutulsfirði. Hann var fað-
ir Helga lektors).
Maður kom frá kirkju og var
spurður frétta. Hann sagði engar,
nema bam hefði verið skírt í mess-
unni. Hann var spurður hvað barn-
ið hét. „Ég get ekki haft það eft-
ir,“ sagði hann, „það var svo
ljótt.“ Fólkið sótti því fastar á að
heyra nafnið, svo hann varð að
segjia það. „Það heitir Attaníoss,“
kvað hann, en barnið hét Antoníus.
Benedikt, prestur Pálsson á
Stað á Reykjanesi var eitt sinn
að húsvitja í Reykhólasveit. Með
honum var fóstursonur hans, er
lærði í Hólaskóla og lengi var
prestur í Sauðlauksdal. Gísli var
þá unglingspiltur. Á bæ einum
spyr prestur kerlingu gamla, segir
hann henni að lesa þriðju grein
trúarjátningarinnar. Kerling kunni
ekki, og varð að minna hana á, en
er prestur ítrekar fyrir henni
spurninguna: hvað er það? gat
kerling ekki svarað. Gísh sat ná-
lægt henni og segir svo hún
heyrði: „Það er að ég trúi, að ég
gelti ekki með eigin kjapti.“ Kerl-
ing hefur þetta upphátt eftir. Þá
segir prestur: Lestu nú ekki meira
skepnan mín! En er þeir fóm af
stað segir prestur við Gísla: „Þú
áttir ekki að gera þetta strákur.“
(Benedikt var bróðir Bjarna
landlæknis og séra Gunnars).
Gunnar pófastur Pálsson hafði
eitt sinn í prédikun sinni þetta al-
kunna máltak: Víða er pottur
brotinn. Þessu gegndi Brynjólfur
bóndi í Ljárskógum, sem sat við
altarishornið: „Það er satt, séra
Gunnar, einn skrattinn er hjá mér
botnlaus í smiðjuglugganum.“
—o—
Kerling nokkur bar sig upp fyr-
ir presti sínum eftir messu um
það, að hann hefði gleymt að út-
deila sér brauðinu, og vildi, að
hann bætti sér það með einhverri
lítilli þóknun. Prestur var fús til
þess og segir henni að koma með
sér; hún gerir það; gefur hann
henni væna svartabrauðsköku, og
spyr, hvort hún sé nú ekki ánægð.
„Jú, ójú, blessaðir verið þér,
langt fram yfir það,“ kvað kerl-
ing, „ég vildi þér gleymduð því
altént.“
Þegár Ólafur biskup Gíslason
var í Skálholti bjó 'þar í grend
bóndi sá er Guðmundur hét. Hann
var auðmaður og hafði grætt pen-
inga mikla. Einhverjir urðu til að
bera Guðmundi þá frétt, að páfinn
hefði ritað biskupi bréf og skipað
honum að seljia himnaríki á upp-
boðsþingi fyrir peninga ,og ráða
þeir Guðmundi til að ná í kaupið.
Þykir honum það fýsilegt, og fer
að finna biskup og ræða við
hann um söluna. Biskup aumkar
einfeldni Guðmundar og vill leið-
rétta hann og segir: „Hvorki páf-
inn eða ég eða nokkur maður á
ráð á að selja eður kaupa himna-
ríki við verði, allir eru syndarar
og eiga það einungis undir náð
guðs, að hann gefi þeim himna-
ríki.“ „Gefi,“ segir Guðmundur,
„ég er ekki upp á það kominn, að
guð gefi mér himnaríki, ég á nóg
til að borga það með.“
—o—
Karl einn sem hafði gengið til
skripta með öðru fólki, hvarf úr
kirkjunni á undan útdeilingu, og
er henni var lokið vantaði karlinn.
Meðhjálparinn gengur út til að
leita hans og finnur hann í eldhúsi
á bænum, og er hann þar við
skófnapott. Meðhjálparinn segir
honum, hvar komið sé í kirkjunni,
og skipar að hann komi strax með
sér. Þá segir Karl: „Skárri eru
það skrattans lætin, ekki liggur líf
við, má ég ekki skafa pottinn áð-
ur.“
(Úr Blöndu).
I BÚSAHALDABÚÐINNI:
Saumavélar í tösku
Saumavélar í skáp
Viðtæki
Kaffi- og matarstell
Stál borðbúnaður
Strauborð
Kristall
Vínsett
Vínglös
Baðvogir.
A JÓLABAZARNTJM:
Leikföng, mikið úrval, innlend og
erlend.
Greni.
Kaupfélao ísfiröinga
OHvetti Lexikon Eiettrica
OLIVETTI
rafmagnsritvélin
hefur léttan áslátt og aðgengi-
legt leturborð. Hún hefur
sjálfvirka lykla, slekkur á sér
sjálf, gengur hljóðlaust, hægt
er að taka allt að níu kopíur.
Verð aðeins 15.800,00,
Einkaumboðsmenn
Hafnarstræti 19 — Sími 11644