Morgunblaðið - 20.02.2010, Qupperneq 43

Minningar 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 2010
✝ Ingi Jón Jóhann-esson fæddist í
Reykjavík 24. maí
1964. Hann lést
sunnudaginn 7. febr-
úar sl.
Hann var sonur
hjónanna Lovísu Mar-
grétar Eyþórsdóttur,
f. 25. okt. 1921 á
Grund í Svínadal, d. 2.
febrúar 1991, og Jó-
hannesar Haraldar
Jónssonar, f. 30. nóv.
1923 á Þingeyri, d.
12. maí 1995. Systir
hans er Valgerður, f. 1959, maki
Valgeir Birgisson, f. 1961, sonur
þeirra er Jóhannes Ingi, f. 1985,
sonur Valgeirs Helgi Fannar, f.
1988. Systur hans sammæðra: Íris
Valberg, f. 1947, maki Trausti Guð-
laugsson f. 1941, dætur þeirra: 1)
Lovísa Björg f. 1968, maki Valdi-
mar Óskarsson, f. 1967, börn
þeirra: Viktoría, Trausti Felix og
Patrik Leo. 2) Brynja, f. 1974, maki
Andreas Cordts, f. 1970, barn
þeirra Íris Freyja. Anna Björg
Samúelsdóttir f. 1957, maki Bjarni
Danival Bjarnason, f. 1957, börn
þeirra: 1) Helgi Svanur, f. 1979,
sambýliskona Jóhanna Frímanns-
dóttir, f. 1982, barn
þeirra Frímann
Bjarni. 2) Ingibjörg, f.
1984. Fyrir átti Anna
Björg dótturina
Lovísu Hönnu Að-
albjörnsdóttur, f.
1976, maki Helgi Geir
Halldórsson, f. 1977,
börn þeirra: Rakel
Ósk og Viktor Freyr.
Eiginkona Inga
Jóns var Birna Krist-
ín Ómarsdóttir, f. 22.
apríl 1976, þau slitu
samvistir, barn þeirra
Haraldur Smári, f. 21. júlí 2004.
Synir Birnu Kristínar: Aðalsteinn
Hugi, f. 10. mars 1994, og Björn
Ómar, f. 17. júlí 1990.
Ingi Jón ólst upp í Hlaðbrekku 15
í Kópavogi. Hann gekk í Digranes-
skóla og Víghólaskóla. Hann stund-
aði sjómennsku frá unga aldri og
þess á milli vann hann við járna-
lagnir. Síðustu árin var hann á tog-
urunum Jónu Eðvalds og síðar Ás-
grími Halldórssyni frá Höfn í
Hornafirði.
Útför Inga Jóns fer fram frá
Hafnarkirkju í Hornafirði laug-
ardaginn 20. febrúar og hefst hún
klukkan 14.
Elsku Ingi Jón minn. Ég á bágt
með að trúa því að þú sért ekki leng-
ur hjá okkur og að eiga ekki eftir að
heyra skemmtilega hláturinn þinn og
brandarana, því þú hafðir húmorinn í
lagi. Mikið þótti okkur hjónunum
gaman þegar þið Birna Kristín kom-
uð ásamt Birni Ómari í heimsókn
vegna 50 ára afmælis okkar. Svo
þögðuð þið yfir því að systur okkar
voru búnar að ákveða að koma okkur
á óvart og mæta í veisluna, það
fannst mér mjög gaman. Þá áttum
við systkinin frábærar stundir sam-
an ásamt mökum okkar.
Eins í bústaðnum sem þið Birna
höfðuð í Silkiborg, þar var mikið
hlegið og sungið af frumsömdum
textum. Hvað mér brá þegar Valla
systir hringdi og sagði mér að þú
værir dáinn. Það er ekki langt síðan
þú talaðir við mig og baðst mig um
gistingu því þú varst að spá í að koma
í heimsókn til Danmerkur. Þú varst
líka að tala um að heimsækja vin þinn
í Danmörku og fá lánað hjólið hans
og keyra til Þýskalands og kíkja á
Brynju frænku. En af þessu verður
víst ekki.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Megi guðs eilífðar ljós ávallt lýsa
þér elsku Ingi Jón minn.
Þín systir,
Anna Björg.
Elsku hjartans bróðir minn.
Mikið er erfitt að geta ekki hringt
og spjallað. Við töluðum svo mikið
saman – hlógum svo mikið – okkur
fannst að við hefðum svo góðan húm-
or, öðruvísi en aðrir. Einu sinni fór-
um við í bíó, á einhverja grínmynd
sem var að slá öll aðsóknarmet – við
fórum út í hléinu, okkur fannst þessi
mynd alls ekkert fyndin, en hlógum
svo í bílnum á leiðinni heim, eins og
vitleysingar, yfir því hvað húmorinn
okkar var skrítinn. Þú hafðir svo
létta lund, gast oftast séð spaugilegu
hliðina á málunum.
Þegar ég eignaðist hann Jóhannes
Inga, þá reyndist þú mér svo vel og
varst alltaf til staðar fyrir hann. Þeg-
ar þú áttir hvað erfiðast í þínu lífi þá
leitaðir þú til mín, og við stóðum allt-
af saman.
Þegar þú kynntist henni Birnu
Kristínu, þá varstu svo ánægður –
vildir strax hitta mig og kynna okk-
ur, ég var á Akureyri í útilegu, en þú
lést þér ekki muna um það að skutl-
ast þangað. Þú varst svo glaður, bú-
inn að finna þér konu sem átti lítinn
dreng, þér þótti svo mikið vænt um
þau.
Þegar Haraldur Smári fæddist, þá
var gaman að fylgjast með því hvað
þú varst stoltur, með báða strákana
þína, Björn Ómar og Harald Smára.
Þú sagðir mér að þér þætti ekkert
skemmtilegra en að vera með litlu
fjölskyldunni þinni – að elda mat sem
þeim þótti góður, fara með þeim í
sund, veiða eða bara eitthvað út í
náttúruna.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svefnsins draumar koma fljótt.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Minningarnar eru svo margar og
þær mun ég alltaf eiga í hjarta mínu,
elsku bróðir minn.
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert
glaður, og þú munt sjá, að aðeins það
sem valdið hefur hryggð þinni, gerir
þig glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Þín systir,
Valgerður.
Elsku Ingi Jón, nú þegar þú ert
farinn frá okkur langar okkur að
minnast þín með fáeinum orðum.
Ég var 16 ára þegar þú fæddist og
mikið var nú gaman að eignast loks-
ins bróður. Þú reyndist mikill orku-
bolti og gerðir mörg prakkarastrikin.
Mér er minnisstætt eitt af mörgum
sem gerðist á jóladag. Fjölskyldan
var að fara í jólaboð, sem þér leiddist
mjög og tókst því til þinna ráða og
lést þig hverfa. Þar með hófst mikil
leit að þér og það á jóladag.
Þú varst uppátækjasamur og aldr-
ei var langt í grínið þitt. Þú varst
handlaginn maður og hafðir gaman
af að gera við hjól og bíla og oft var
bílskúrinn umdirlagður af alls konar
varahlutum sem þú varst að vinna
með.
Alltaf leið þér vel í sveitinni á Gili í
Dýrafirði, en þar varst þú hjá föð-
urbróður þínum og konu hans. Síðar
keyptir þú lítið hús á Þingeyri og þar
hófuð þið Birna Kristín ykkar bú-
skap.
Þú stundaðir sjómennsku frá unga
aldri enda var hún þér í blóð borin.
Þess á milli stundaðir þú járnalagnir
með Trausta mági þínum. Þú varst
dugnaðarforkur í vinnu og reyndist
Trausta ætíð vel. Eftir að fjölskyldan
flutti til Hafnar í Hornafirði varst þú
á aflaskipunum Jónu Eðvalds og síð-
ar Ásgrími Halldórssyni.
Eitt af áhugamálum þínum var úti-
vist og stundaðir þú bæði skotveiði
og stangaveiði. Þú kenndir strákun-
um þínum handbragðið að gera að
fiski. Ekki alls fyrir löngu eignaðist
þú vélsleða og hafðir þú mjög gaman
af því að taka strákana með þér í
stuttar ferðir út fyrir bæjarmörkin.
Hundarækt var líka eitt af þínum
áhugamálum og varst þú virkur fé-
lagi í Hundaræktarfélagi Íslands. Þú
tókst einnig virkan þátt í starfsemi
SÁÁ.
Að lokum langar okkur hjónin að
minnast ferðar sem við systkinin fór-
um í til Danmerkur árið 2007, tilefnið
var 50 ára afmæli systur okkar og
manns hennar, en þau eru búsett
þar. Þið Birna Kristín höfðuð sum-
arhús á leigu og heimsóttum við ykk-
ur í bústaðinn á leið okkar til Þýska-
lands. Þar áttum við góðar
samverustundir sem gleymast ei.
Elsku Ingi Jón, þín verður sárt
saknað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Þín systir og mágur,
Íris og Trausti.
Okkur langar til að minnast Inga
Jóns frænda okkar. Feður okkar
voru bræður og var Ingi Jón mörg
sumur í sveit hjá foreldrum okkar í
Dýrafirði þegar hann var strákur.
Einnig var hann með annan fótinn
hjá þeim eftir að hann varð fullorð-
inn. Þó að hann hafi verið fimm árum
eldri en við systurnar kom hann allt-
af fram við okkur sem jafningja á sín-
um unglingsárum. Oft var mikið fjör
í kringum hann og alltaf stutt í húm-
orinn. Hann var hörkuduglegur til
vinnu í sveitinni og voru hann og fað-
ir okkar miklir mátar. Við lítum á
hann sem uppeldisbróður okkar og
foreldrum okkar þótti mjög vænt um
hann.
Okkur er minnisstætt eitt vorið í
sauðburði þegar við fórum út að at-
huga kindurnar. Þá sjáum við eitt-
hvað skrítið í grasinu og þá kom í ljós
að þetta var nýfæddur hvolpur í líkn-
arbelgnum. Ingi Jón tekur hann
strax upp, fjarlægir belginn og byrj-
ar að blása lífi í hvolpinn. Tíkin (Táta)
var týnd og brugðum við á það ráð að
setja hvolpinn hjá kisunni sem var
með litla kettlinga. Kisan tók hvolp-
inum vel og leyfði honum að fara á
spena. Daginn eftir fannst tíkin
ásamt fleiri hvolpum. Ingi Jón fékk
að eiga hvolpinn sem fékk nafnið
Týra og fór með hana heim til for-
eldra sinna. Þetta hefur trúlega verið
upphafið að hundaáhuga hans og átti
hann marga hunda yfir ævina og
ræktaði hunda ásamt eiginkonu sinni
Birnu Kristínu.
Yndislegt var að fylgjast með þeg-
ar Ingi Jón og Birna Kristín kynnt-
ust og hvað hann tók syni hennar,
Birni Ómari, þegar í stað vel. Það var
dásamlegt að hann skyldi fá að upp-
lifa þá hamingju að eignast Harald
Smára. Gaman var að fylgjast með
Inga Jóni og sjá hvað hann var frá-
bær faðir. Hann var alltaf að gera
eitthvað með strákunum, fara í veiði,
í sleðaferðir, útilegur og ýmislegt
fleira. Þegar þeir voru ekki í slíkum
stórræðum voru þeir að hjálpast að
við að setja saman og gera við hluti.
Við viljum votta öllum aðstandend-
um samúð og minningin um náttúru-
barnið og húmoristann Inga Jón lifir.
Kristín Berglind og
Valgerður Jóna Oddsdætur.
Elsku frændi, sorgin er mikil en
minningarnar fleiri og ljúfar og þær
geymum við í hjörtum okkar.
Við tregum þig með tár á kinn
tekin burt, en bara um sinn.
Þessi hinsta kveðja er okkur frá
heimili þitt er nú himnum á.
(Sveinn Hjörtur)
Okkur langar að þakka þér fyrir
samverustundirnar í gegnum árin og
vitum að amma og afi tóku vel á móti
þér við hið Gullna hlið.
Lovísa og Brynja.
Ingi Jón Jóhannesson
✝ Dorothy J. Irv-ing, fyrrverandi
sendiherrafrú á Ís-
landi, fæddist 15.
apríl 1922 í Buffalo í
New York-ríki, en
flutti ung til Provi-
dence í Rhode Island.
Hún lést 8. febrúar
sl.
Dorothy lauk BA-
prófi í kennslufræð-
um frá Mount Ho-
lyoke College og MA-
prófi í sömu fræðum
frá Columbia háskóla
í New York. Hún giftist ung Fre-
drick Irving, sendiherra Banda-
ríkjanna hér á landi á árunum
1972 til 1976. Fred starfaði lengst
af í utanríkisþjónustu Bandaríkj-
anna. Hann var hermaður í seinni
heimsstyrjöldinni og var tekinn til
fanga af herjum nas-
ista í Ungverjalandi.
Börn þeirra hjóna
eru Susan, Rick og
Barbara, sem öll hafa
dvalið á Íslandi.
Tengdabörnin eru
þrjú og barnabörnin
átta.
Útför Dorothy
verður gerð frá Bel-
mont í Massachusetts
sunnudaginn 21.
febrúar 2010. Að lok-
inni bálför verður
hún jarðsett í þjóð-
argrafreit Bandaríkjanna í Arling-
ton, skammt utan við Washington.
Fredrick sem stríðsfangi hlaut
Purple Heart-orðuna fyrir hug-
rekki en þeirri virðingu fylgir
réttur þeirra hjóna til að hvíla í
þjóðargrafreitnum.
Látin er, vestur í Boston, Do-
rothy J. Irving, fyrrum sendi-
herrafrú bandaríska sendiherrans á
Íslandi á árunum 1972-1976. Þau
hjón eignuðust á sínum tíma ótrú-
lega stóran hóp vina um land allt.
Sjálf varð Dorothy forfallinn Ís-
landsvinur, sem hélst til hinstu
stundar. Eiginmaður hennar er
Frederick Irving, sem átti sinn þátt
í því hversu miklum þrýstingi
stjórnvöld í Washington beittu
Breta í 200 mílna landhelgisdeilunni
sem varð til þess að Ísland fór með
sigur af hólmi. Það er ekki of djúpt
í árinni tekið að fullyrða að af öðr-
um ólöstuðum séu þau í hópi bestu
sendiherrahjóna Bandaríkjanna
sem hér hafa verið.
Frederick var með góð tengsl á
æðstu stöðum í stjórnsýslunni í
Washington og var t.d. með beina
símanúmerið hjá Henry Kissinger,
þáverandi utanríkisráðherra. Fred
notaði óspart tengsl sín væru emb-
ættismenn með eitthvert múður um
hagsmuni og baráttumál Íslend-
inga. Það voru ekki margir dipló-
matar sem höfðu slíkan aðgang að
Kissinger, öðrum valdamesta manni
Bandaríkjanna á þessum árum.
Í bók sem Dorothy sendi frá sér
2007 og fjallar um árin sem þau
störfuðu á vegum utanríkisþjónustu
þjóðar sinnar og heitir This Too Is
Diplomacy – Stories of a Partners-
hip segir hún um Ísland: „Ég fékk
ást á Íslandi um leið og flugvélin
snerti Keflavíkurflugvöll. […] Mér
datt aldrei í hug að ég myndi verða
svona ástfangin af Íslandi árin fjög-
ur sem við vorum þar.“ Hún bætir
við: „Ég var ekki bara heilluð af
náttúrunni, heldur átti ég einnig í
leynilegu ástarsambandi við tungu-
mál þessa lands.“
Meðan þau dvöldu hér á landi
lögðu þau mikið kapp á að vera
traustir fulltrúar heimalandsins.
Þau kynntust náið fólki á öllum
stigum samfélagsins. Fólki með
ólíkustu skoðanir. Heimili þeirra
stóð jafnan opið óendanlegum
fjölda landsmanna.
Dorothy gerði mikið af því að
heimsækja skóla, heimili aldraðra
og aðrar stofnanir. Hún tók virkan
þátt í sjálfboðaliðastarfi og sá m.a.
um bókavagn Rauða krossins á
Borgarspítalanum á mánudögum á
þessum tíma. Þau ferðuðust mikið
um landið og Dorothy þótt mjög
gaman að fara í haustréttir. Í bók-
inni segir hún: „Þegar ég hugsa um
íslensku haustin, hugsa ég um hest-
ana og kindurnar sem runnu niður
fjallshlíðina meðan vindurinn lék
um hárið á mér þar sem ég stóð á
réttarveggnum.“
Í hvert sinn sem ég heimsótti
þau fóru þau yfir ljóslifandi minn-
ingar frá Íslandi. Minningin var svo
sterk og fersk að það var eins og
þau hefðu verið hér í gær. Þau
bjuggu í mörgum löndum víða um
heim, en minninguna um eitt land
geymdist í hjartanu – Ísland. Minn
vinargreiði við þau var að senda
eða færa Dorothy reglulega ís-
lensku símaskrána. Hún varð að
vita hvar vinir hennar væru, hvort
einhver hefði dáið eða flutt og hvert
senda skyldi jólakortin. Dorthy Irv-
ing var Íslandsvinur fram í fing-
urgóma. Það er gulls ígildi fyrir Ís-
land að hafa átt vini eins og
Dorothy og Fredrick Irving. Bless-
uð sé minning hennar.
Áslaug og Jón Hákon
Magnússon.
Dorothy J. Irving
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
TILBOÐSDAGAR
20-50% afsláttur
af völdum legsteinum með áletrun
á meðan birgðir endast
10% afsláttur af öðrum vörum