Skólablaðið - 10.11.1962, Blaðsíða 11

- 75 -
Loksins þegar hugsanirnar eru alveg
að tröllsliga hann, kallar hann á hundinn
og spyr : Til hvers er þetta líf ?
Þá glottir hundurinn og laumast niður
í sveit.
VI.
Þessi hundur er furðulegur persónu-
leiki. Hann er fjandanum falskari og
geipileg höfðingjasleikja. En þrátt fyrir
það er ekkert illt hægt um hann að segja.
Vitaskuld hefur hann sína snöggu bletti,
til dæmis er hann sérdeilis veikur fyrir
snögghærðum tíkum, hvítum og svörtum,
og er að heiman dögum saman á lóðaríi
út um sveitir. Hann heitir Steini, eftir
yngsta syni Þórðar, sem fluttist i bæinn.
VII.
Dag nokkurn, þegar Þórður fær sér
eftirmiðdagsblund, heyrist hvinur, og
gljáandi, svartri, kraftmikilli bifreið er
ekið í hlað. Við stýrið situr Steini,(sá
tvífætti), með honum eru tvær finar
dömur úr Reykjavík. Þau stíga út og
ganga í bæinn. Dömurnar halda um nef-
ið og flissa. Þær eru á lakkskóm.
Þórður gengur til móts við þessa óvæntu
gesti og býður þá hjartanlega velkomna.
Son sinn kyssir hann, - þá skrfkja
dömurnar. Þórður krimtir vandræða-
lega, en snýr sér síðan að hundinum,og
rekur hann út með óbótaskömmum, því
næst beinir hann máli sfnu til gestanna,
og segir svolítið meira ljótt um hundinn
Einnig fer hann fram á,að gestirnir geri
sig heimakomna. Enn flissa dömurnar.
Þá spyr önnur daman um snyrtiher-
bergi,---toilet. . . . Þórður klórar sér
vandræðalega í skegginu, og horfir spyrj-
andi á son sinn. -- Snyrtiherbergi,--
- toilet,---náðhús, (fliss)...? Jú,
akkúrat, loksins : "Kamarinn, ja, þú
ættir nú að vita hvar hann er, Steini
minn, þarna rétt handan við fjóshaug-
inn. " Pískur, svo heljarmikið fliss.
Aftur verður Þórður vandræðalegur og
hummar, svo man hann, að hann hefur
gleymt sínum húsbóndaskyldum.
Kaffi. Litlu siðar kemur hann fram
með rjúkandi kaffikönnu og skellir á
borðið, hverfur svo fram aftur og kemur
með bolla. Að vísu eru bollarnir halda-
lausir, sprungnir og svolítið óhreinir,
en Þórður bregður þeim upp að ljósinu,
og þurrkar síðan innan úr þeim með
erminni á peysunni sinni og setur þá
sxðan á borðið, við hliðina á blikkdúnk
fullum af kandíssykri. og býður fólk-
inu að gera svo vel.
Píurnar flissa, en segjast ekki yera
svangar. Þá hlær Þórður stoltur óg
segir, að ennþá hafi enginn farið fra
Iíálsakoti án þess að þiggja góðgerðir.
Ekki drekka þær kaffið, en sitja og
Frh. á bls.84.