Skólablaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 38

130 -
fyrir tæpum tvöþúsund árum fæddist maður, sem gaf allt sitt blóð til þess að betrum
bæta heiminn, en ekki hálfpott einu sinni á ævinni handa þeim, sem lenda í bílslysum
Þeir eru nú komnir vestur í bæ. Þeir halda hvor utan um annan, og sá fini
syngur hárri raust lagið: íbettlihemerbarnossfætt, og notar mjög vafasaman texta.
Allt í einu stanzar maðurinn í fínu fötunum. Leyfist mér að kynna mig,
segir hann, ég heiti Jón Jónsson, Jón Jónsson, se múa. Hann baðar út höndunum
og hneigir sig.
Ég heiti Láki, segir róninn. Prýðilegt, frábært, segir Jón Jónsson, hún móð-
ir mín verður frá sér numin. Síðan halda þeir aftur af stað. Jón Jónsson talar í
sífellu öll veraldarinnar tungumál, en Láki skýtur inn í smá jessi við og við.
Fyrir utan hús nokkurt á Melunum snýr Jón Jónsson sér að Láka og segir :
Mætti ég biðja yður um að hafa mig afsakaðan í augnablik. Hann klæðir sig úr
frakkanum og leggur hann snyrtilega frá sér á grindverk. Því næst hneigir hann
sig innvirðulega fyrir Láka, og labbar sig að næsta ljósastaur, og gengur í kringum
hann þrjá hringi, hægt og virðulega. Að því loknu klæðir hann sig í frakkann.
Þessi maður glápir alltaf svo illilega á mig, að mér fannst ég mega til með að fara
í kringum hann, segir hann við Láka, eins og til skýringar.
Ég varð nefnilega géggjaður á bissness. Siðan flytur hann talsvert langa
ræðu á latínu, og leggur svo af stað. Láki eltir.
Jón Jónsson gengur á undan, og kyrjar franska þjóðsönginn. Frelsi, jafnrétti
og bræðralag.
Vestur á Seltjarnarnesi, fyrir utan glæsilegt einbýlishús, staðnæmast þeir.
Ég hata smábörn, segir Jón Jónsson um leið og hann opnar garðshliðið og gengur
inn. Þeir ganga upp tröppurnar, sá géggjaði hringir bjöllunni. Láki snýtir sér með
tveim fingrum og klínir í frakkalafið. Jón Jónsson snýr sér að honum, og spyr,
hvort hann haldi, að lakkrískonfekt lækni holdsveiki. Aður en Láka vinnst tími til
andsvara opnast dyrnar. Miðaldra kona í rósóttum sumarkjól birtist í gættinni.
Þetta er bersýnilega vinnukona.
Jón kynnir sig af mikilli hæversku : Jón Jónsson, og því næst flytur hann
smá ræðustúf á grízku. Síðan gengur hann fram hjá konunni, og bendir Láka að
fylgja sér eftir.
Hann tekur við yfirhöfn Láka og hengir hana upp, gengur sxðan inn á baðher-
bergið, skrúfar frá vatninu, klæðir sig úr frakkanum og fleygir honum í baðkerið.
Svo seilist hann upp í skáp og dregur fram skratitlegt glas af rakspíritus : Má ég
hafa þann heiður að bjóða yður að bergja á þessu erlenda kampa-víni?
Láki tekur við fegins hendi, og gerir sér gott af, því næst sýpur Jón Jóns-
son dreggjarnar.
Komdu, segir Jón Jónsson, ég á konjak. Láki eltir hann inn ganginn inn í
skrautlega stofu, sem öll er útötuð í jólaskrauti.
Jón býður Láka sæti, og dregur fram vínflösku. Nú drekkum við dús.
Þeir drekka dús.
Móðir mín kemur rétt strax, hún fór að hlusta á guðsorð hjá prestinum, auk
þess kemur heil tylft af frænkum. Við sjáum um skemmtiatriðin. Annars líka
mér engan veginn hvít þök á húsum, þau fara illa með lifrina 1 manni. Meðal
annarra orða, látum okkur skála fyrir svörtum friðardúfum sunnan við heimsskauts-
baug. Nú flyt ég þér kvæði, sem ég orti meðan ég pissaði utan í Landsbankann.
Þetta kvæði ætla ég að setja á prent og tileinka móður minni og öðrum útvörðum