Skólablaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 9

o
1
INU sinni enn undirbúum við
afmæli manns eins, sem
fæddist austur í Gyðinga-
landi endur fyrir löngu.
Þetta er í 963, sinni, sem
íslenzka þjóðin gerir sér
dagamun í tilefni þessarar fæðingar.
Um þennan löngu liðna hugsjónamann
og uppreisnarsegg má segja. flestum
öðrum mönnum fremur, að
"orðstir deyr aldrigi
hvern sér góðan getr. "
Hugsjón hans, kærleikshugsjónin eða
kærleikskenningin, á sér geysimarga
játendur og það hugarfar og þær hugsan-
ir, sem henni hljóta að fylgja, hafa kom-
ið til leiðar mörgum þeim hugmyndum,
sem mannkyninu skyldu til mestrar
blessunar verða.
Jesú var hann nefndur þessi maður
og átti að móður konu, sem María hét.
Um faðerni hans hefur aldrei neitt upp-
lýstst og gerir það vart til héðan af.
Ekki ætla ég að rekja sögu hans öllu
lengra, hana þekkið þið jafn vel mér og
flest betur.
En Jesú gerði fleira en að flytja ná-
grönnum sínum og samlöndum nýjan sið-
fræðiboðskap, hann flutti þeim jafnframt
nýja trú. Þar kemur faðernismál hans
til sögunnar og er alkunnugt, hvernig
hann leysti þann vanda. Þessa stór-
snjöllu lausn.ásamt velgrundaðri kenn-
ingu og því, sem kalla má guðlegan inn-
blastur til þess að gefa því eitthvert
nafn, má nefna sem skýringar á þeim
viðtökum, sem erindi hans fékk.
Krists hefur öldum saman við minnzt
sem trúarleiðtoga, hann og hinn ímynd-
aði faðir hans hafa verið lofsungnir og
1 þeirra nafni og trúarinnar á þá, verið
unnin mestu kærleiksverk og mestu
grimmdarverk, sem mannkynssagan kann
frá að greina. Miklir listamenn hafa
fundið kristilegum hugleiðingum sínum
útrás við myndun fegurstu listaverka
orða, tóna og myndlistar. A sömu tím-
um og mörg þessara listaverka voru
sköpuð, stóðu framámenn kristninnar,
þeir, sem töldu sig þessa heims um-
boðsmenn þeirra feðga í fjarveru þeirra,
fyrir miskunnarlausum ofsóknum gegn
þeim mönnum, sem létu á sér heyra, að
þeir veittu sér munað, sem nú á tímum
er nefndur frjáls hugsun.
Ég gat þess, að nú héldi íslenzka
þjóðin afmæli Krists hátíðlegt í 963. sinn.
Engin ástæða er þó fyrir okkur að þakka
frelsaranum beinlínis jólafríið vegna
þess, að jólahald er miklu eldra allri
kristni á Islandi, orðið jól merkti til
forna veizla, drykkjuveizla, eða aðeins
drykkur.
Þó að uppruni orðsins sé með þessum
hætti, eijja jólin samt að heita kristileg
trúarhátið. öllum er þó löngu ljóst orð-
ið, að það er blekking tóm, aðeins yfir-
varp og afsökun fyrir ofáti og vöruskipt-
um innan og milli heimila.
Kristilegi blærinn er orðinn æði óljós
á hátíðinni og víðast svo til horfinn.
Ekki sé ég ástæðu til að sakna hans, ég
held raunar, að hann hafi aldrei verið
ýkja sterkur. Jólin gegna því hlutverki
að gera okkur skammdegið bærilegt með
tímabundinni breytingu á lífsháttum okk-
ar. Með kristnitökunni komst Jesús
Kristur x spilið og við það hefur blær
hátiðarinnar breytzt talsvert, en eltki hið
raunverulega eðli hennar.
Hvort mundi fjármanni, sem votnefjað-
ur hímdi yfir sauðum sínum á jólaföstu
hafa verið rikara í huga guðsorðið, sem
innan skamms yrði yfir honum lesið,
ellegar feitmetið, sem honum yrði með
því borið? Ég held að jarðneska næring-
in hafi staðið honum nær hjarta, jafnvel
þó að hann hafi talið sig sæmilega krist-
inn.
Eftir á að hyggja, er nokkur ástæða
fyrir þá, sem í raun og sannleika trúa
Frh. á bls. 111.