Skólablaðið - 01.12.1964, Page 39

- 101 -
ferðataskan brúna stóð asamt öðrum
farangri, spölkorn frá gröfinni, nam þar
staðar ( með þriggja metra löngum
bremsuförum ), greip töskuna hægri
hendi, fór hlaupum hvíandi til baka, gat
með naumindum stöðvað sig a sprettin-
um fremst á grafarbarmi ^ fjögurra
metra löng bremsuför ), hof töskuna a
loft heljarþunga, opnaði vinstri hendi og
hvolfdi innihaldinu yfir gröfina.
Engan ( nema máski dulvisan eða
draumspakan ) hefði órað fyrir afleiðing-
um þessa verknaðar, úrslitavopns ekkj-
unnar: tröllaukinn gnýr fyllti loftið, rót
komst á jörðu og gufustrokur stóð upp
úr gröfinni og huldi og varð Engilhreinn
ekki seður um hríð, en ættingjar hrukku
frá 1 skelfingu og hörfuðu burt frá gröf-
inni, allir utan gamla konan, er stóð
keik á grafarbarmi ( varð með naumind-
um greind gegnum eiminn ) og fylgdist
með hamförunum, sem, þótt ohugnanleg-
ar væru, þoldu ekki nokkurn samanburð
við þær, er urðu, þegar gröfin upplaukst
og með þvú að svo var malum hattað og
ættingjarnir orðnir ýmsu vanir eftir
ævintyri næturinnar, jöfnuðu þeir sig þvá
skjótar eftir skrekkinn og var ekki jafn-
vel laust við að þeir væru ögn sneypu-
legir ( þar sem þeir höfðu runnið af
hólmi, meðan ekkjan stóð otrauð í eld-
inum ), er þeir byrjuðu að tynast til
baka; máttu þeir nú augum líta það, sem
gamla konan hafði geymt í tösku sinni
svo vel og lofað engum að sja, svo og
vegsummerki.
Gröfin var barmafull af guðsorðabók-
um af ýmsu tagi, biblíuútgáfum frá upp-
hafi prentlistar, sálmabókum og bækling-
um sértrúarflokka, þarna voru kynstur
fágætra bóka, mætti til gamans bókfróð-
um nefna gott safn þýðinga Guðbrands
biskups, svo sem Speculum poenitentiæ
( l6ll), Syndakeðjuna ( 1609 ), Fimmtán
líkpredikanir ( 1598 ), Huggunarbækling
( 1576 ), Eina áminningu og undirvúsun
á þessum háskasamlegu eymdartímum
( 1595 ), allar prentaðar á HÓlum,
Nockrer psalmar, eftir Kolbein Gríms-
son, var þarna, gott eintak, ennfremur
eina þekkta eintakið af Margarita theo-
logica eftir Franciscus ( Hólum, 1620 )
og margt fleira, en upp úr hrúgunni
stóð úfið höfuð Engilhreins ( var það
eitt sjáanlegt af vominum ) og hafi það
verið illmannlegt áður en gamla konan
tók þessa rögg á sig, var það þó sem
reifabarns samanborið við þann óhugnað,
er nu stóð af andlitinu, myrkvuðu og
ægiljótu; virtist þó hafa fullkomið vald
yfir ser og með beinlínis djöfullegri ró
tók Benedikt svo til orða : sko þið frat-
naglar röskuðuð ro minni sem er heilög
hegningarvert athæfi skilst mer heimilis-
helgi látinna ku lögvernduð og það eitt
var sjáið þið nægileg ástæða spesjal að -
gerða sko alls oviðkomandi mmum hug-
vitsamlegu hrekkjum herna það var grín
hahahahahaha sko ætlaði þo svona fyrir
góðmennsku að lofa ykkur að sleppa ja
fyrsta brot sko svo nennti eg lika ekki
að gera pkkur það til geðs að láta pkkur
koma mer úr jafnvægi sko en nú nu haf-
ið þið sjáið þið gengið fulllangt gáfaða
fólk sko nu er þess enginn kostur að
sleppa heill á hufi og þá er bara að
segja fallegt bless við heiminn kviðið
engu sko ég á góða að og þetta þetta er
ekkert próblem það gerist eitthvað sögu-
legt á eftir sjáið þið til það verður ekki
fult partíið það ahahahahahahahaha, og
naumast hafði Engilhreinn Benedikt Frið-
sveinn Illugason fyrr lokið ræðu sinni,
en djöfulgangurinn hófst á nýjaleik,
hálfu magnaðri en nokkru sinni fyrr,
skruðningar heyrðust x fjarska og nu var
ekkert gaman lengur, enginn vafi lek a
þvú, hvað var á ferðinni : hin illu öfl, er
til síh höfðu fældan Friðsvein, voru á
leiðinni til hans, með ofsahraða, að
frelsa hann úr voðanum, guðsorðagryfj-
unni.
Ættingjarnir ótta stóðu ærðir, horfðu
á skriðnandi jörðina, heyrðu gnýinn fyll-
andi loftið, skruðninga, skerandi skelf-
ingarvein, brakandi snark, fundu steikj-
andi hitann, sáu skyndilega eldtungu teygja
sig hátt, hátt 1 loft ( ó allar bækurnar )
UPP °g lengur biðu þeir ekki boðanna, en
spyrntu við fótum, geltu snöggt og spruttu
af stað, frávita, slogu hælum við hnakka
( er þvú ekki að leyna, að ekkjan hljóp
langtum hraðast ), hnjótandi um lima-
lausa búka og búklausa limi, en skelfing-
in rak á fætur og voru horfnir 1 ryk-
mekki, hver 1 sína átt ut 1 buskann.
Vindur gnauðaði, að baki sér heyrði
sviphreinn, tignarlegur, haleitur og allt
hitt kaupsýslumaður, harma rúnum rist-
ur, móðurbróðir, þvers og kruss, en
festa og einurð skein úr hverjum drætti,
ómennskar kvalastunur íbua neðribyggða,