Skólablaðið - 01.03.1982, Blaðsíða 36

KVEÐSKAPUR
ELJANS.
Eymd ■
Ég vammur berst í vímu móti raunum
og væti kinn, þó mína vesöld feli.
£g legg í leit aö blíöu bróöurþeli,
bæöi aö þér og einnig ekki aö neinum.
£g rammur sjálfum ræÖ mér sálarbana
og ríf í sundur hugans vonaróra,
eygi ekki tilganginn að tóra,
því tilveran hún klifar mig aÖ vana.
Án guöa■
Yfirstígðu torveldið tíöa,
og tæmdu benjar, sem rauðu svíöa,
mættu því sem mót vill stríöa,
möglulaust um ár og siö.
Stígðu yfir kvunndagskvíða,
og kvalir, sem meö tíma líða,
eymd, sem finnst um veröld víða.
Vinn þú sjálfur eigin stríð.
Tilkenning.
írafár
fallinn kvalarhöfgi
og farinn vié þaö sama.
Aukið sár
eykur sálargöfgi
eéa spillir frama.
Ein stök.
Ég trúi því aldrei, að árin
eldi mig neitt, þó aö saman
þau safnist og heltaki hárin
og herpi mig allan í framan.
Flæmdur■
Flæmdur af förnum vegi
um feigðargötur reika,
sannleikann ég segi
súran biturleika.
Týndist á tímans heiöi,
tapaði stund og staö,
var sorgar og sútar veiði
og sætti mig viö það.
Aödráttur■
Heimurinn geymir áttir allar,
ein þeirra sífellt til mín kallar
meö áleitnum, fögrum firðarljóma,
sem færir mig hvaðan af ávallt heim.
Ég heyri raddir heimþrár óma
háreystar, þó meö eggjandi seim,
og ánægöur baki viö öllu sný
aðeins til aö sjá þig á ný.
Aö sjá þig aftur æskuslóði
og yrkja um þig £ dýrum óði.
Því heima er ég áöur en varir
og undrun minni í bragi lýsi,
því sumt er dautt en hitt enn hjarir
í horfinu sama,ööruvísi.
Jafnvel himininn er annar hér en þar
en heldur ei sá sem hann áður var.
Þegar hef um tíma heima verið
er sem hafi ég aldrei brottu fariö.
Því aö nýju er hafinn hinn aldni erill
og aftur þaö gerist sem hendir svo títt
aö marklaus eiginn finnst mér ferill
og ég fýsi í burtu aö sjá eitthvað nýtt
Já heimurinn geymir fegurð flesta
og hin fjærsta þykir æ sú mesta.
Tilgangur■
Hnoöa, leira, böggla, bruðla
bara til aö stuöla.
Kuðla oröum, eyða tíma
aðeins til aö ríma.
36