Skólablaðið - 01.03.1982, Qupperneq 51

Vestur-Þjóðverjar, sem eru i fremstu
víglínu, efla ekki hernaðarmátt sinn
- hví ættu Bandaríkjamenn þá að gera
það?
Viðvíkjandi þriöja heiminum: Ihlutun
Bandaríkjamanna í E1 Salvador er í
raun mjög viðkvæmt mál. Þeir vonast
trúlega til aó hræða alþýðuna án þess
þó aó senda flotann á staðinn. I raun
og veru er spurningin um íhlutun annars
staðar. A meóan talað er um að senda
nokkra tugi ráðgjafa til E1 Salvador,
eru 250 tækniráðunautar sendir til
Ómans aó taka þátt i stríðslelkjum.
Allur beinist þessi áhugi i eina átt,
þ.e. að magna viðsjár á alþjóðavett-
vangi, auka hergagnaframleiðslu og skapa
grundvöll og stuðning vió ihlutun, hvar
sem þurfa þykir. Einnig verður að koma
almenningi i eins konar móðursýkisástand,
er yrði til þess, að hann styddi hinn
óhóflega kostnað - tæknilega af hálf-
fasískum fjárlögum.
Með fullri virðingu fyrir E1 Salvador
væri bandarisk ihlutun nú sambærileg við
íhlutunina í Vietnam 1960, þá hafði
ekki nokkur maður áhuga á striðinu í
Víetnam. Nú aftur á móti er mikil ólga
og áhyggjur út af málefnum E1 Salvadors
og Mið-Ameriku. Almenningur er reynsl-
unni ríkari og hefur breytt verulega
sióan á 7. og 8. áratugnum, svo mjög,
að nú á frumstigi málsins hefur alda
mótmæla risið jafnhátt og varð frekar
seint í Indókxna, er styrjöldin var
oróin mjög hörð.
Spurningin nú er, hvort almenningur
getur hrundið þeirri tilraun yfirvalda
að fylla vinnulýðinn og fátæklingana
þjóðernisrembingi, til aó þeir umberi
þá aóför, sem gerð er að þeim. Sterkar
líkur eru á þvi, aó þessu verði hrundið,
það gæti haft veruleg áhrif, ekki aðeins
á utanríkisstefnuna, heldur einnig á
bandariskar rikisstofnanir, -nokkuó sem
friðarhreyfingin (gegn Vietnamstrióinu)
gat aldrei gert.
Grein þessi var Þýdd af serfræðingi
vorum í bandarískri utanríkisstefnu. Grein-
arþýðandi Fannar Jónsson, hefur mí nýverið
tekið við starfi erindreka Institute for
International Defense Information, og ætti
því að vera hnútum kunnugur.
Guðmundur lætur sig kirkjumál varða.
(er hann að tala við Drottin?)
Athugasemd.
Vegna hugleiðingar Karls Th. Birgis-
sonar, fyrrv. ritstjóra, um Helga Hoseas-
son vil ég koma eftirfarandi á fram-
færi: Helgi vill, að skirnarsáttmáli
hans verói ónýttur. Það er þó ekki
hægt. Búið er að skxpa hann, og athöfn-
in verður ekki aftur tekin. BÖrnum eru
gefnar gjafir, þótt ung séu. Foreldrar-
nir varóveita gjafirnar, uns barnið
getur notað þær. Siðan ræður barnió,
hvort það vill eitthvað með gjöfina
hafa. Engu að siður er búið aó gefa
gjöfina, þótt barnið þiggi hana ekki
endilega.
Eins er um skirnina farið. Samkvæmt
kristnum skilningi er hún gjöf Guðs.
Sumir þiggja þessa gjöf, aórir ekki.
Greinilegt er, aó Helgi vill ekki
þiggja þessa gjöf, en athöfnin sjálf
veróur ekki tekin aftur af mannavöldum.
Það er þvi ekki rétt að tengja bar-
áttu Helga, baráttu fyrir trúfrelsi.
Þaó er misskilningur. Helgi getur verió
II
„trúleysingi , þrátt fyrir það aó hann
hafi eitt sinn verið ausinn vatni.
Ég vona, að Karl Th. skilji þetta
betur en Helgi Hóseasson.
Guðmundur Jóhannsson.
51