SunnudagsMogginn - 09.01.2011, Page 10

10 9. janúar 2011
Ég og Sindri sonur minn brugðum okkur í skíðaferð tilAusturríkis yfir jólin, sem var bæði dýrlegt og skemmti-legt.Þar dvöldum við í eina viku í góðu yfirlæti, í litlu
skíðaþorpi í austurrísku Ölpunum, Lech, sem státar af hreint un-
aðslegum skíðabrekkum, fjölbreyttum og skemmtilegum.
Þessi ferð er ekki efni í sérstakan pistil nú á nýju ári, nema fyrir
þær sakir að í ferðinni kynntumst við ungum hjónum og fimm ára
syni þeirra, alveg gullfallegum og heillandi litlum gutta. Þeirra
saga á, að ég held, erindi við okkur Íslendinga og þess vegna
ákvað ég að deila henni með ykkur lesendur góðir, svona í ör-
sögumynd.
Hjónin eru frá Rúmeníu, en hafa búið undanfarin tvö ár í Bret-
landi. Hún er menntaður tann-
læknir og hann er mat-
reiðslumeistari, sem starfaði á
virtustu veitingastöðum Búk-
arest áður en þau yfirgáfu sitt
heimaland.
Hjónin voru bara unglingar
þegar kommúnisminn í Aust-
ur-Evrópu féll, en minnast
ógnarstjórnar Nicolae Ceauses-
cus samt sem áður með hryll-
ingi, en hann stjórnaði Rúm-
eníu með harðri hendi frá 1965
til 1989. Í framhaldi af blóðugri
uppreisn í Rúmeníu var hann
tekinn af lífi ásamt konu sinni í
árslok 1989.
Rúmenía varð aðili að ESB
árið 2007 og það var við þá
breytingu sem ungu hjónin
ákváðu að freista gæfunnar í
Bretlandi, hefja nýtt líf og aðal-
ástæðan fyrir ákvörðun þeirra var sú, að þau töldu sig geta búið
syninum sínum unga bjartari og betri framtíð, en þau töldu sig
geta í heimalandi sínu.
En ekki er allt sem sýnist og ekki er allt gull sem glóir. Unga
konan sagði okkur að líf þeirra í Bretlandi undanfarin tvö ár hefði
verið martröð líkust. Hún starfar á stórri tannlæknastofu, þar
sem hún þarf dag hvern, að sinna í það minnsta 40 sjúklingum.
Hún segist vera lægst í valdapíramítanum og þiggja smánarlaun
fyrir þrælavinnu. Hún er komin í sérstakt framhaldsnám, sem
tekur fimm ár, til þess að eiga möguleika á því að komast örlítið
upp í kjörum. Hún segir óhikað að Bretar fari hryllilega með inn-
flytjendur frá Austur-Evrópu og skipti þá engu máli, hversu vel
menntaðir þeir séu og hæfir starfskraftar. Á þá sé litið sem ódýrt
vinnuafl, sem beri að gjörnýta, í þágu Breta.
Hann hefur enga atvinnu fengið frá því þau komu til Bretlands
og segir að þótt Bretar, eins og önnur Evrópusambandslönd, lofi
gulli og grænum skógum og dásami frjálst flæði vinnuafls innan
ESB, þá sé það einfaldlega staðreynd, að þeir sem flytjist til Bret-
lands í góðri trú, frá Austur-Evrópu, sitji alls ekki við sama borð
og Bretar. Hann hafi sótt um starf sem matreiðslumeistari yfir 20
sinnum á þessum rúmu tveimur árum, án árangurs. Hann hafi
bestu hugsanlegu meðmæli frá Búkarest, en ekkert gangi. Hann
sé því heima að hugsa um heimilið og soninn, á meðan konan
þræli sér út, myrkranna á milli.
Þau eru búin að vera að nurla saman fyrir þessari viku skíðaferð
í tæp tvö ár og það sem var hvað sárast, var að sjá að hvorugt
hjónanna var á skíðum þessa dýrðardaga í Lech. Þau höfðu ekki
efni á því. Nei, aðalástæðan fyrir ferðinni þeirra var aftur son-
urinn ungi. Þau settu hann í skíðaskóla og stóðu svo bara tvö hjá,
fylgdust með hnokkanum læra að renna sér á skíðum og hvöttu
hann til dáða. Gleði ungu hjónanna náði hámarki síðasta daginn
sem barnið var í skíðaskólanum, því þann dag vann hann til
verðlauna. Það var á þeim að heyra að þau hefðu eignast heims-
meistara, slík var gleði þeirra.
Er ekki alveg augljóst af þessari litlu sorgarsögu, að það hlýtur
að vera okkur Íslendingum gríðarlegt kappsmál, að komast í ESB
klúbbinn og geta þar með fengið óheftan aðgang að þrælabúðum
Breta fyrir innflytjendur?
Er þetta ekki alveg örugglega draumalandið sem Össur og Jó-
hanna vilja senda okkar unga vel menntaða fólk til, sem í kjölfar
hruns, íhugar að kjósa með fótunum og reyna að hefja nýtt líf
annars staðar?
Brostnar vonir
ungra hjóna
Agnes segir
Agnes Bragadóttir
agnes@mbl.is
Össur Skarphéðinsson og Jóhanna
Sigurðardóttir forsætisráðherra.
’
Er þetta ekki
alveg örugglega
draumalandið
sem Össur og Jó-
hanna vilja senda
okkar unga vel
menntaða fólk til?
Fyrsti sunnudagur ársins hófst á
mjög hefðbundinn hátt hjá Ak-
ureyringnum Magnúsi Smára
Smárasyni. Þegar upp var staðið
var þetta alls ekki hefðbundinn
dagur, en hafa ber í huga að
slökkviliðs- og sjúkraflutn-
ingamenn geta átt von á hverju
sem er, hvenær sem er …
06.45 Síminn gefur mér
merki um að tími sé kominn til
að vakna. Fæ mér léttan morg-
unmat og kveð Ástrósu, kær-
ustuna mína.
07.15 Kominn niður á
slökkvistöð. Bregð mér í ein-
kennisfötin og fæ mér kaffi með
strákunum. Við undirbúum
vaktaskiptin.
07.25 Nákvæmlega á vakta-
skiptunum kemur tilkynning frá
Neyðarlínunni; eldur í Eiðs-
vallagötu 5; staðfestur reykur og
hugsanlega fólk inni.
07.26 Hoppum í gallann og
inn í bíl. Við, sem erum að koma
á vaktina, förum á fyrsta bíl;
Gunnar Björgvinsson varðstjóri,
ég, Þorgeir Ólafsson og Helgi
Schiöth.
07.30 Komnir í Eiðsvallagöt-
una. Kláruðum að klæða okkur í
gallann á leiðinni. Lögreglan er
líka mætt, Gunnar varðstjóri fer
út og metur ástandið; ég og Þor-
geir erum tilbúnir að fara inn í
húsið. Fáum að vita að grunur sé
um tvo einstaklinga á miðhæð
hússins og hugsanlega séu þrír á
neðri hæðinni.
07.31 Þrjátíu sekúndum eftir
að við komum á staðinn erum
við Þorgeir komnir inn í húsið.
Þar er ekkert skyggni, fyrir
þykkum reyk. Allar æfingar
okkar byggjast á því að leita og
athafna sig við þessar aðstæður
og við komumst því hratt upp á
efri hæðina. Við vitum í hvaða
herbergi á að leita, finnum fljótt
hurðina sem er læst en spörkum
hana upp. Náum að vekja fólkið
og leiðum það út. Ekki eru nema
tvær eða þrír mínútur liðnar síð-
an við komum að húsinu.
07.34 Varðstjóri segir okkur
að talið sé að fólk sé á neðstu
hæðinni. Við förum inn um bak-
inngang hússins, með slöngu
með okkur því ekki er búið að
finna eldinn. Heyrum svo í fjar-
skiptunum að eldurinn hafi
fundist utan frá og sprautað á
hann inn um glugga.
Förum í hraðleit; leitum á sem
mestu svæði á sem stystum tíma,
í rúmum og þar sem mestar líkur
eru á að fólk haldi sig. Höfðum
heyrt í fjarskiptunum að von
væri á öðru reykköfunarteymi
niður, Finni Sigurðssyni og Sig-
urði Sæmundssyni. Verðum þó
ekki varir við þá félaga fyrr en
við bókstaflega rekumst á þá. Þar
sem enginn finnst niðri fara
Finnur og Sigurður upp á efri
hæðirnar til að fullleita en við
höldum áfram niðri; reyklosun
er hafin, skyggni batnar hratt og
við slökkvum smáeld í milli-
veggjum.
08.30 Sem betur fer er það
ekki oft sem við þurfum að
bjarga fólki úr brennandi húsum.
En við æfum þetta mjög mikið og
meðan á vinnunni stendur er það
eins og hvert annað verkefni sem
þarf að klára; það er ekki tími til
að klappa hver öðrum á bakið
fyrr en öllu er lokið. En þegar
upp er staðið og við gefum okkur
tíma til að hugsa um að í þetta
skipti björguðust líf fylgir því
vissulega vellíðunartilfinning.
Manni líður eins og við höfum
gert góðverk en veltir sér þó ekki
mikið upp úr því.
09.00 Komnir aftur á stöðina
og byrjum á að gera allt klárt fyr-
ir næsta útkall. Hvort sem það er
eftir tvær vikur eða hálftíma þarf
allt að vera tilbúið.
09.30 Fáum okkur kaffi, för-
um svo í sturtu og í gufubað. Eina
leiðin til að ræsta út eftir svona
verkefni er að fara í gufu því
maður er svo gegnsósa af reyk.
09.40 Það er gott að ræða
málin í gufunni. Við erum sam-
mála um að í dag hafi allt gengið
upp. Góð liðsheild skiptir öllu
máli í svona vinnu; samstarf allra
er lykilatriði, hvort sem það er
ökumaður, dælustjóri, varð-
stjóri, reykkafari, áhöfn á
sjúkrabíl eða lögreglan.
10.10 Ókosturinn við starfið
er að það er gríðarlega líkamlega
erfitt. Í þetta skipti var maður
tiltölulega nývaknaður og hafði
ekki tækifæri til að hita almenni-
lega upp fyrir átökin, sem voru
mikil um tíma. Ég var tæpur í öxl
og hálsi og tókst að ýfa upp
meiðslin. Ég átta mig reyndar
ekki á því fyrr en í gufunni þegar
ég stífna upp. Til að geta sinnt
þessu starfi þarf maður að vera
heill, hvort sem það er við
sjúkraflutninga eða slökkvistarf
og þar sem við erum vel mann-
aðir þennan dag er ákveðið að
taka enga áhættu. Varðstjórinn
minn vill að ég fari heim. Ég læt
lækna skoða mig og fæ bólgu-
eyðandi lyf.
11.00 Kominn heim og vek
kærustuna. Við fáum okkur há-
degismat og svo leggst ég bara út
af og sofna. Ekki vanur því að
taka verkjatöflur eða bólgueyð-
andi!
15.00 Mamma kemur og
sækir Ástrósu; ætlar að skutla
hanni fram á flugvöll vegna þess
að ég á erfitt með að keyra.
15.30 Tek það rólega áfram.
Heyri í strákunum á stöðinni og
athuga hvernig dagurinn hefur
gengið fyrir sig eftir að ég fór
heim.
19.00 Fæ mér léttan kvöld-
verð. Horfi svo á eina bíómynd.
22.05 Fer að sofa.
Dagur í lífi Magnúsar Smárasonar slökkviliðs- og sjúkrafl.manns
Magnús Smári Smárason; Eins og hvert annað verkefni en því fylgir vellíðunartilfinning þegar líf bjargast.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Gott að bjarga lífi